Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Γιατί Κυρία μας;;;


- Κυρία...γιατί είστε στενοχωρημένη;;;

Κοιτάζω γυρώ γυρώ μέστην τάξη. Βλέπω ξαφνικά 12 ζευκάρκα μάτια να εν καρφωμένα πάνω μου.
Παίζω πελλόν.

- Τί είπες Αναστάση μου;;
- Κυρία...γιατί εν μας κάμετε πλάκες πλέον;;;

 Σηκώνεται με ύφος! Δείχνει μου την φανέλλα του!
- Κοίτα κυρία!!! Φορώ την φανέλα της Ρεάλ!!!! Εν θα μου την φκάλετε;;

Κοιτάζω τον με απορία!
- Αναστάση μου γιατί να σου φκάλω την φανέλα;;;
- Επειδή έννε του Μέσι ΚΥΡΙΑ!!! Εν θα μ απειλήσετε λλίο;;;
- Α...μάλιστα..

Πετάσσεται η Λίζα!
- Κυρία μεν είστε στενοχωρημένη! Εμείς αγαπούμεν σας!
Εν επρόλαβα να μιλήσω τζιαι επετάχτηκε ο Παναγιώτης!
- Κυρία να μας πείτε ποιος σας επείραξε να τον λύσουμε που το ξύλο!!!!

Ούλλοι μαζί!!
- ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ!!!!!

Σιγά μεν χωστώ που τα μωρά μου! Ειδικά τούτους που τους είχα τζιαι πέρσι τζιαι εκάμαν ολόκληρη ιστορία να τους ξαναπιάσω! Ακόμα τζιαι τα άλλα φροντιστήρια τους αλλάξαν απλά για να βολευτούν στο πρόγραμμα μου.
Σηκώνουμαι που την έδρα.

- Λοιπόν ναι! Είμαι λλίο στενοχωρημένη τούντες μέρες!
- Γιατί κυρία;;
- Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας! Απλά περνώ μιαν περίεργη φάση με τους φόρους που εμπήκαν για το σπίτι μου. Εχρεώθηκα πολλά παραπάνω λόγω του ότι εν έχω το λεγόμενο κοτσιάνι!
- Κυρία τί εν το κοτσιάνι;;;
- Το κοτσιάνι είναι ο τίτλος ιδιοκτησίας! Πρέπει λοιπόν να τον αγοράσω για να σταματήσουν να με περιπέζουν! Τζιαι τούτο εννά μου στοιχίσει αρκετά! Βασικά ότι εκατάφερα να φυλάξω!
- Άρα κυρία μας έννε θέμα υγείας!!!
- Όι.
- Ούτε εχωρίσετε που το πρόσωπο!!!!
- Πού ξέρετε ρε εσείς για το πρόσωπο;;;
- Εεεεε κυρία θωρούμεν σε στα διαλείμματα που μιλάς στο τηλέφωνο τζιαι λάμπεις!!
- Χα χα χα !!!!! Κατάσκοποιιιιιιιι!!!!!
- Τζιαι η Λίντα εν καλά δηλαδή!!!
- Ε μα ναι!
- Τζιαι η οικογένεια σας! Τζιαι οι φίλοι σας!!!
- Ναι αγάπες μου.
- Άρααααα κυρία!!! Στενοχωρκέστε για χαρτιά;;;;;;
- Έννε ακριβώς έτσι! Απλά είστε μιτσιοί τζιαι εν καταλάβετε ακόμα!
- Όι όι κυρία μια χαρά καταλάβουμε! Ο παπάς μου εμένα εν θα μου γοράσει κινητό γιατί λέει εν έσιει λεφτά! Όμως την Κυριακή παίρνει με μάππα τζιαι εγώ περνώ τέλεια! Η μάμα της Μαρίας έχασε την δουλειά της τζιαι εν μπορεί να την στείλει Ελλάδα φέτος να δει τον παππού της! Αλλά υποσχέθηκε της να της κάμει τα Χριστούγεννα την αγαπημένη της πίττα!
Του Αλέξανδρου εκόψαν του την μάππα πάλε λόγω λεφτών! Τζιαι παίζει μόνο Σαββατοκυρίακα!
Άρα καταλάβουμε!!!!!! Χαρτιά!!!!
- Μάλιστα!!!
- ΟΚ κυρία εννά σας πιάσουν τα λεφτά σας!!!! Με το να στενοχωρκέστε εννά αλλάξει κάτι;;;

Εν εμίλησα. Τα μωρά μου μεγαλώνουν τζιαι εγώ είμαι στον κόσμο μου νομίζω!
Κοιτάζω τον Αναστάση με μισητό ύφος!
- ΠΩΣ ΕΤΟΛΜΗΣΕΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΕΤΣΙ ΠΑΛΙΟΦΑΝΕΛΑ;;; ΦΚΑΛΤΗΝ ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!

Η τάξη άρκεψε χειροκρότημα! Ο Αναστάσης εφύρτηκε που το γέλιο!
- Come and get it Miss!!!!!

Μουνταρίσκω τον τζιαι βουρούμε γυρώ που την τάξη. Οι άλλοι εχωριστήκαν σε στρατόπεδα! Η τάξη ήταν έτοιμη να γκρεμιστεί! Το boss αγχώθηκε τζιαι ήρτεν πάνω να δει τί επάθαμε! Ήβρεν μας στην θέση μας να δκιαβάζουμε το μάθημα!
- Μα τί έγινε;;
- Κυρία εμιλούσαμε για χαρτιά!
- Για χαρτιά;;;
- Ναι!!!!!

Κοιτάζει με.
-Ούλλα καλά κυρία Ντάγκερ;
- Ούλλα τέλεια κυρία boss.
- Περνάτε καλά βλέπω! Χαμογελά μου.
- Με έτσι μαθητές πώς να μην περνώ;;;
- Να το συνεχίσετε τότε! Απλά αν μπορείτε πιό σιγά, κάμνει με ύφος!
- Εννοείται!

Στην γιορτή μου είπαμε να κάμουμε πάρτυ! Θα καλέσουμε ούλλο το σχολείο τζιαι θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές! Έτσι πρέπει!

Παλιοχαρτιά!!!!

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Θέλω να ξέρεις


Τούντην φορά εν το είπα σε κανένα ότι εννά γράψω.

Θέλω να ξέρεις...

Ότι ξυπνώ τζιαι τζιοιμούμαι τζιαι εν με κόφτει αν δεν είσαι δαμέ. Είσαι έτσι τζιαι αλλιώς παντού σε ότι κάμνω. Εκατάφερες τα.

Ότι τυχαίνουν διάφορες να έρκουνται τζιαι αγνοώ τες γιατί απλά καμιά εν μπορεί να συγκριθεί με τούντο σπαστικό γέλιο σου που το τηλέφωνο άμα μου λαλείς πελλάρες.
Εκατάφερες τα.

Ότι εν Σάββατο τζιαι εννά πάω για καφέ σε δέκα λεπτά τζιαι εκατάφερα τα να νιώθω καλά ακόμα τζιαι που εν είσαι δαμέ...γιατί απλά εσύ εδούλεψες το τούτο τζιαι έκαμες με να δω πράματα που πριν εν έβλεπα...ότι ας πούμε έχω φίλους, νουν τζιαι ΕΜΕΝΑ...
Εκατάφερες τα.

Ότι εν με ενδιαφέρει πλέον ο χρόνος που περνά χωρίς εσένα γιατί απλά όσες φορές τζιαι να φύω μακριά σου πάντα βρίσκεις τον τρόπο να με φέρεις πίσω..γιατί αγαπάς με τζιαι αγαπάς με χωρίς να θέλεις κάτι τελικά που μένα. Τζιαι εν παράξενο να το ζω τούντο πράμα..ειδικά μετά τα όσα έγιναν παλιά.
Εκατάφερες τα.

Κάμνεις με να μεν θέλω να θυμούμαι τίποτε. Να μεν υπάρχει λόγος. Να μεν προσπαθήσω να είμαι με κανέναν φίλη εκτός μόνο αν θα μου κάμει καλό.
Εκατάφερες τα.

Να πιστέψω στο θαύμα ότι τελικά κάποιος μπορεί να μας θέλει  ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!! Έτσι όπως είμαστε!!! Τζιαι να βάλλει το παρελθόν του στο τρίτο το μακρύτερο!!!!
Εκατάφερες τα!!!

Πρέπει να φύω!

Θέλω να ξέρεις!
Αγαπώ σε Ντέμη Μαρκορά μου!!!!Τζιαι ακόμα τζιαι μαζί σου να μεν είμαι κάποτε! Εννα σου τα χρωστώ τούτα τα που πάνω! Τζιαι γράφω τα να τα θυμούμαι.

Εκατάφερες τα!!!!

Ντάγκερ