Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Αφήστε με να αγιάσω!!!!!


Λοιπόν...επειδή βαρκούμαι σας!

This is the latest news of the upcoming book!

Φεύκω για Αγγλίες το τριήμερο του Μάρτη! Έπιασα μιαν ωραιότατη άδεια τζιαι εννά πάω με τον Κιλλ να μαλλώσω λλίο με τον εκδότη. Θέλει ημίσιη να μου αλλάξει τον έναν βασικό χαρακτήρα! Εννά τον πέψω φυσικά! Εν αλλάσσω τίποτε! Έλεος! Άρα όπως είπε τζιαι η φίλτατη agent - lawyer - εννά τους δέρει ούλλους- φίλη - χάνει ο πάττιχος της - Μαριάννα εννά πρέπει να πάω να διαπραγματευτώ τί σκατά αλλαγές θέλει για να μεν τον μουντάρει τζιαι έχουμε αιματοχυσίες εις στο Albert Hall! Για την έκδοση τζιαι τα λοιπά θα στείλω info όταν τα πράματα οδηγηθούν στο τέλος τους. Το βιβλίο όπως έχω πει είναι στα αγγλικά ( παίζω το τσιάρλισσα) τζιαι η αρχική του έκδοση θα γίνει λογικά τέλος καλοκαιριού. Ναι ναι είμαι χαρούμενη. Αλλιώς αν δεν καταλήξουμε σε συμφωνιά τζιαι πρέπει να κάμω τις αλλαγές αναμένατε a winter publication. Το ευτύχημα είναι πως έχουν αποδεχτεί το τέλος (για το οποίο εσκοτώνετουν η Μαριάννα μαζί τους έναν μήνα τωρά) τζιαι το γενικό στόρυ. Απλά ο ένας χαρακτήρας τους φαίνεται κάπως αερικός τζιαι πρέπει να τον προσγειώσω είπαν. (εννά τους πέψω λαλούμεν). Δυστυχώς ή ευτυχώς οι αγγλικοί οίκοι εν λλίο ως πολλά ψείριες τζιαι δεν αφήνουν τίποτε να ππέσει κάτω. Εμένα αρέσκει μου τούτο απλά η Μαριάννα εν έσιει υπομονή. Άρα θα πάρω τον Κιλλ να έσιει να ποσκολιέται πέρκι τελιώνουμε επιτέλους!

Η επόμενη κίνηση είναι μέσω μιας γνωστής author τζιαι προσωπικής μου φίλης να γίνει κάτι σαν χωρκοηρκόν reading around the country για διαφήμιση του βιβλίου. Αντρέπουμαι αλλά εν αναγκαίο τζιαι εν κάτι που κάμνουν ούλλοι ημίσιη εις Αγγλετέρες! Εννά γοράσω ταγιέρ δηλαδή;;;;Εννά πρέπει να πίνω τσιάιν;;;;;; Εννά τους πέψωωωωωωωωω!!!!

Η ιστορία...
Εν μπορώ να πω πολλά για ευνόητους λόγους! Απλά θα πω πως είναι μια παράξενη ιστορία πάθους που αφηγείται μόνο η μια πλευρά. Ο χαρακτήρας παραπονιέται, αναθεματίζει, φοάται την μοναξιά, αναπολεί τον έρωτα που έχασε τζιαι ούλλες τις βλακείες που κάμνουμε ούλλοι όταν κάτι τελιώνει τζιαι νομίζουμε πως έχουμε δίκαιο. Στο τέλος όμως όλα ανατρέπονται. Όλα...πανηγυρικά. Το τέλος βασικά πιάνει κομμάτια από την εν λόγω ιστορία τζιαι ενώ φαίνονταν ασήμαντα στο τέλος γίνονται καταλύτης τζιαι η αλήθκεια για την ιστορία έρκεται στο φως. Ναι εν παράξενο. Όσοι το δκιαβάσαν επροβληματιστήκαν για μέρες. Επήρεν μου περίπου 4 μήνες να το γράψω. Έσβηνα τζιαι έγραφα συνέχεια. Τελικά σε ένα περίπατο με τον Κιλλ ήρτεν μου ξαφνικά η επιφοίτηση τζιαι ετέλιωσα το μέσα σε ώρες.  Θα το δείτε όταν επιτέλους όλα πάρουν τον δρόμο τους.

Το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό.
Πονεί με πολλά όταν το δκιαβάζω. Όταν πρέπει να αλλάξω την ιστορία. Όταν πρέπει να καταγράψω τα λάθη μου, τα σωστά μου..Αλλά νομίζω που την άλλη ελύτρωσε με. Εσυμβιβάστηκα με το παρελθόν μου..Εμπόρεσα να καταλάβω τί έγινε τζιαι να δώκω ένα τέλος σε τζιείνα που εν εκαταλάβαινα.
Το γεγονός ότι εννά μάθουν ούλλοι την ιστορία της ζωής μου έτσι απλά φοιτσιάζει με (άσχετο αν είμαι με ψευδώνυμο). Το γεγονός ότι ο πας άσχετος εννά με μάθει με μιαν ανάγνωση αγχώνει με. Το βιβλίο περιέχει σκληρές σκηνές. Η γλώσσα του εν ωραιοποιεί τίποτε. Τζιαι ανάγκασε με να παραδεχτώ ότι τίποτε τελικά εν χαρίζεται.

Η αφιέρωση...
Εννά γελάσετε. Όταν ο εκδότης μου ζήτησε να το αφιερώσω κάπου έπαθα μπλακ άουτ. Εσκέφτηκα τον Κιλλ αρχικά...αλλά εν μου έφκαινε.
Μετά την Μαριάννα..μπα!
Μετά το πιό εύκολο! Τους γονείς μου! Αλλά πάλε εν μου έκαμνε κλικ.

Εσκέφτηκα λοιπόν την πρώτη φορά που άρκεψα να το γράφω. Πού ήμουν; Πότε; Πώς μου ήρτεν;;
Ήμουν με την κολλητή..
Οι πρώτες γραμμές εγραφτήκαν στο φοιτητικό μας σπίτι. Μεσάνυχτα εκουράστηκα να δκιαβάζω τζιαι έκατσα στο δωμάτιο της τζιαι έβλεπα την να γράφει σημειώσεις. Έπιασα ένα χαρτί τζιαι τότε εσχημάτισα τις πρώτες λέξεις. Ένιωσα ασφαλής στο δωμάτιο της...Ήρεμη...έτοιμη να γράψω τζιείνα που εν εμπορούσα να πω. Άρα το αφιέρωσα στην κολλητή. Στο μοναδικό μου σημείο αναφοράς τόσα χρόνια. Εννά νευριάσει που εννά το δει γιατί ακόμα εν της το είπα αλλά ρε:
- Είσαι το μόνο που εν άλλαξε στα τόσα χρόνια...τζιαι το μόνο που ξέρω εν θα με προδώσει ποτέ.
Δικό σου λοιπόν.

Είμαι ευτυχισμένη ναι! Είναι το μεγαλύτερο μου όνειρο. Το μοναδικό μου! Τζιαι έχω τους καλύτερους στο πλευρό μου!
Καλή μας επιτυχία λοιπόν!

Να κοιτάζετε τα μέιλς σας μετά τις 26 οκ; Απο δω δεν υπάρχει λόγος ρε παιδκιά!

Σας φιλώ!
Η ευτυχισμένη Ντάγκερ σας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κιλλ μου! Επιτρέπω σου να πάρεις τζιαι τον πάπηρον! 

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Εν συντομία

Τζιαι μετά έρκεται η ανάγκη να ....

Σήμερα εν μου άρεσε ο εαυτός μου...

Έγραψα ποστ τζιαι μετά είχα έννοια να κάμω δημοσίευση τα σχόλια...να απαντήσω...να να να..

Εν μου άρεσε....

Εν μου αρέσκει επίσης που άτομα που πλέον δεν είναι μέστην ζωή μου μαθαίνουν πράματα...χμμμ...

Γράφω πιό πολλά για την Μαριάννα γιατί με τζιείνο τζιαι με το άλλο εν προλαβαίνω να της τα λέω όπως θέλω...άλλωστε όταν γράφω πάντα είμαι καλύττερη...μάλιστα λοιπόν...

Μαριάννα μου...έστειλα σου το αγγλικό μου μπλογκ...(εχάρηκες ξέρω το...) Όπως θα είδες τζιαμέ γράφω εντελώς διαφορετικά...Ίσως επειδή στο αγγλικό νιώθω πραγματικά ότι είμαι Εγώ! Εν με ξέρει κανένας..γράφω όπως γουστάρω...είμαι η Ντάγκερ..εν σκέφτουμαι τί θα πει ο ένας τζιαι ο άλλος...

Εσείς οι υπόλοιποι άλλωστε είστε μέστην ζωή μου όπως και να έσιει..θα τα μαθαίνετε λάιβ παίδες! We are just a phone call away right?

Τζιαι ξέρετε...όταν μπαίνεις στα μπλογκς πατάς τζιαι το ένα πατάς τζιαι το άλλο...τζιαι μετά βρίσκεις τον εαυτό σου να ασχολείται..όπως με το μπλογκ του Καισιού που ξαφνικά έβαλα τον εαυτό μου σε μια διαδικασία να εξηγώ σε φανατισμένους ότι το να κόφκεις το ρεύμα σε ανθρώπους που εν άρρωστοι εν απλά ανήθικο..Η απάντηση του Ινβίκτους άρεσεν μου αλλά ποιός τον ακούει; Μπήκα πάλε σε μιαν άλλην εποχή του τότε που ασχολούμουν..λες τζιαι θα αλλάξει τίποτε..μαλακίες...

Εν μου άρεσεν...

Την αλήθκεια ξέρω την..Εν δαμέ μαζί μου. Εν οι φίλοι...η οικογένεια...η Ντέμη μου...Ο Κιλλ μου...
Εν δαμέ έξω που τούτα..

Εννά καταλάβετε ξέρω το.

Να επιστρέψω;;
Κανένας δεν ξέρει το μέλλον του..

Προς το παρόν τελειώνω κάτι που είχα αφήσει μισοτελειωμένο...Και ετοιμάζω ένα ταξίδι στην Αγγλία για την τελική έκδοση. Αυτό μόνο θα πρεπε να μ απασχολεί. Τα υπόλοιπα εν απλά κάτι να ποσκολιέσαι όταν βαρκέσαι πολλά...πολλά όμως..τζιαι εγώ πλέον έσιει τζιαιρό να βαρεθώ. Γιατί είμαι απλά ευτυχισμένη..πολλά...πολλά...πολλά ευτυχισμένη...αυτή είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής μου..τζιαι θέλω να την ζήσω μαζί σας...έξω που τούτα.

Τζιαι το οφείλω σε όλους εσάς...που με στηρίξατε..που μ αγαπήσατε..που μ αγαπάτε ακόμα..

Άρα...

Φεύκουμε;;;;
Εν θέλουμε λεφτά ρε...
Εν θέλουμε χαρτιά τζιαι διαβατήρια..
Εννά μαστε κοντά σε θάλασσα τζιαι θα είμαστε απλά μαζί...

Άτε...πάμε!

Καληνύχτα σας

Επειδή μπορώ!!!

Ανταλλάσω μηνύματα με το Νουνού τζιαι φύρνουμαι. Εν γενικό το κακό με τους φίλους μου. Εν πάσιν καλάααα!

Το λοιπόν κοπέλια! Ευχαριστώ πολλά για τα ρεζιλίκια του τριημέρου. Έν έσιετε υπόθεση! Παραθέτω τα γεγονότα γιατί που το στρακοττέν αποκλείεται να θυμάστε τζιαι τίποτε! Ενώ εγώ το φτωχό εν πίνω άρα εκουβάλουν σας! Μαλάκες!!!

Σάββατο ημέρα εκαταφτάσαμεν ούλλοι Λεμεσόν! Επήαμεν να φάμεν κάστρο τζιαι ούλλα καλά! Η κολλητή έπαιζεν το βαρεμάρα τζιαι οι άλλοι εσάζαν την όρεξη τους για την παρέλαση. Η Ντέμη εχαριεντίζετουν με τους καρναβαλιστές (έκαμεν καμιά δεκαρκά φίλους τζιείντην ημέρα) τζιαι εγώ εμάχουμουν να πείσω τον Κιλλ ότι πρέπει να βάλει καλτσόν αλλιώς τί σκατά αγγούρκα ήταν να ντυθούμε;;;
Την νύχτα επήαμεν φυσικά κεντρικά σε ένα μπαράκι με λάιβ μουσική! Εκλείσαμεν τράπεζον τζιαι είμασταν καμιά δεκαρκά αγγούρκα τζιαι μια ντομάτα ( η κολλητή). Η Ιδιότροπη άρκεψε τις παραγγελίες του κράσου τζιαι στο μισάωρο αρκέψαν τα ρεζιλίκιαααααα!!!! Τί να τους συνάω που τα τραπέζια, τι να απολογούμαι για τα ποτήρκα που εσύρναν χαμέ, τί να τραβώ την κολλητή να κατεβεί που τα τραπέζια...ατού οι Γαβρίληδες! Αμάν λαλώ θα μας πάρουν μέσα!!! Ευτυχώς ήταν ο Τιβίκος τζιαι είχα συμπαράσταση αλλά τί να κάμουν μάνα μου δκιο άτομα μέστο πλήθος;;; Περιττόν ότι η Ντέμη εγκέμιασεν τα με την κολλητή τζιαι αρκέψαν τα άσματα στυλ ' Επειδή μπορώ τα διαλύω όλα'. Τζιαι όντως εδιαλύσαν τα!!! Καημένη Ντάγκερ! Εκουβάλησα τους ούλλους ξενοδοχείο τζιαι ετεζάραν στο δευτερόλεπτο! Εγώ τζιαι ο Τιβίκος επήαμεν μετά για καφέ! Η ώρα 6 ήρτα πίσω! Ήταν τέλεια!!! Λεμεσός μάνα μου!

Την Κυριακή επαρελάσαμεν! Έπρεπε να τους δείτε με τί κόρτωμα επαένναν όπως τα παγώνια! Είμασταν τζιαι εμείς κερκίδα τζιαι που τες τσιριλλιές ενόμιζε ο κόσμος ότι εβάλαν μας cheerleaders! Μεγάλες στιγμές! Ήταν όμως τέλεια ρε κουμπάρε! Ποιά Λάρνακα; Ποιά Πάφος; Ποιά Λευκωσία;;; Λ ε μ ε σ ό ς!!!! Το απόγευμα αντακώσαμεν ούλλοι μαζί στο camel park στον Μαζωτόν! Έπρεπε να δείτε την Ντέμη που εδίαν χαρούπια στις καμηλούες τζιαι τον Κιλλ που έκαμνε τον καβαλάρη της ερήμου! Η Ιδιότροπη τζιαι η κολλητή με την Κίρκη αγνοήσαν μας τζιαι εκάτσαν στον καφέ! Όπως πάντα! Σνομπαρία!

Την Δευτέρα εφάμεν ψαρούιν Αγιά Νάπα τζιαι επήαμεν Κάβο Γκρέκο να έβρουμεν το σχολείο μου που εξέδραμεν τζιαμέ! Επαίξαμεν ταμέντα μέντα (ππεεεεεεεε), γαιδούραν ( πάει η μέση μου) τζιαι επετάσαμεν χαρταετούς! Ο δικός μου έππεσεν πάστην κκελέν μου αλλά τουλάχιστον επήεν δέκα μέτρα! Όι όι είμαι πολλά χαρούμενη!

Δευτέραν νύχταν έφυεν η Ντέμη μου τζιαι έπιαν με η κατάθλιψη. Επήα στην Ιδιότροπη τζιαι εθωρούσαμεν ταινίες.

Μπάι δε γουέι! Ευχαριστώ σας! Μπορεί να μεν έχουμε λεφτά! Να μεν κάμνουμε χλιδάτα τζιαι πελλάρες! Αλλά έχουμεν κάτι στιγμές...μοναδικές! Μέχρι την επόμενη φορά! Τωρά έχω εξετάσεις! Τα κεφάλια μέσαααααα!!!

Λαβ γιου ρε! Πολλά! Τζιαι ας με κάμνετε ρεζίλι! 

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Το μέτρημα

Αύριο έρχεσαι..

Πολλές φορές ρωτάς με:
- Θα αντέξουμε; Είναι τόσο δύσκολο. Και εγώ μπορώ να έρθω μετά από αυτό. Ξέρεις ότι πρέπει να είμαι εδώ μέχρι τότε. Θα αντέξουμε; Κάποτε κουράζεσαι..κουράζομαι..μου λες..σου λέω..και μετά πάλι απ την αρχή. Και όταν είμαστε μαζί ξέρουμε πως πάλι θα τελιώσει και θα φύγω και θα φύγεις και θα σε βλέπω να απομακρύνεσαι και θα πονάω...αλλά θα βάζω πάλι μάσκες να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Και πολλές φορές ξέρεις σκέφτομαι να σ αφήσω...ή να σ αφήσω να μ αφήσεις...αλλά κανένας δεν μπορεί να με κάνει να γελάσω τόσο όσο εσύ. Με κανέναν δεν είμαι όπως είμαι μαζί σου. Και αντέχω. Και δεν φοβάμαι. Και ανοίγω το κινητό και κοιτάω εμάς και έτσι κοιμάμαι. Και αντέχω. Γιατί πρέπει να αντέξω. Γιατί ήταν τόσο δύσκολο όταν εσύ δεν ήσουν εδώ. Και τώρα που σε βρήκα δεν με ενοχλεί τίποτα και κανένας. Και νομίζω τίποτα δεν έζησα πριν από σένα. Και αντέχω. Και σ αγαπώ ακόμα πιό πολύ. Και είμαι εδώ και περιμένω να φύγουν οι μέρες. 

Αυτές τις μέρες λοιπόν...
Καθαρίζω τα πάντα στο σπίτι λες και θα μου κάνεις έλεγχο. Βάζω παντού αυτά που ξέρω πως θα σ αρέσουν. Αλλάζω τα πάντα επειδή θα έρθεις.

Σχεδιάζω πράγματα να κάνουμε μαζί. Σου αγόρασα καρναβαλίστικα τζιαι έκλεισα να μείνουμε Λεμεσό. Έχω να πάω καρναβάλι χρόνια. Μαζί σου κάμνω λες τζιαι είμαι δέκα χρονών. Χοροπηδώ στην δουλειά...χαμογελώ χωρίς προσπάθεια. Κανονίζω με τους φίλους τόσες πελλάρες τζιαι αγνοώ την γρίππη που με βασανίζει μέρες τωρά. Τζιαι όταν γυρίζω που την δουλειά φροντίζω πάντα να περνώ δίπλα που την θάλασσα που το σημείο που σ αρέσκει. Σταματώ, κατεβαίνω..σου στέλνω φώτος.

Μπαίνω στο ίντερνετ τζιαι ψάχνω συνταγές να σε εντυπωσιάσω. Σχεδιάζω πώς θα στολίσω το τραπέζι τζιαι φροντίζω να έχω το αγαπημένο σου ποτό. Ψάχνω τα αγαπημένα σου τραγούδια να τα έχω έτοιμα στο κάρο. Αγοράζω το αγαπημένο σου αρωματικό, μαλακτικό, σαμπουάν, αφρόλουτρο.

Και είναι και αυτό που νιώθω κάθε φορά στο αεροδρόμιο.
Όταν βλέπω την πτήση σου να προσγειώνεται τζιαι νομίζω θα πεθάνω από χαρά. Που βλέπω τους άλλους να έρχονται τζιαι εσύ πάντα να καθυστερείς. Τζιαι μετά που ανοίουν οι πόρτες τζιαι έρκεσαι τζιαι τρέχεις πάνω μου τζιαι αγκαλιάζεις με. Τζιαι δεν με αφήνεις μέχρι να φύεις πάλε.

Τζιαι το πρωί πάντα σηκώνεσαι πρώτη να μου κάμεις καφέ. Τζιαι κοιτάζω σε κρυφά που τραγουδάς τζιαι αλλάζεις σταθμούς. Τζιαι χορεύκεις ευτυχισμένη γιατί ήβρες ένα τραγούδι που σου άρεσε. Τζιαι βλέπεις με ξαφνικά τζιαι ντρέπεσαι που σε βλέπω τόση ώρα.

Στο αυτοκίνητο πάντα κρατάς με που το σιέρι. Δεν το αφήνεις ούτε λεπτό. Τζιαι κάποτε με επιφύλαξη ακουμπάς πάστον ώμο μου τζιαι κλείνεις τα μάτια. Τζιαι ούλλα εν φωτεινά τζιαι με νόημα έξω.

Απαντώ σου λοιπόν:
- Θα αντέξουμε. Τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν. Τίποτα που ν αξίζει. Θα περάσουμε δύσκολα αλλά θα αντέξουμε. Και μια μέρα (σύντομα) θα κλείσεις μόνο ένα εισιτήριο. Και δεν θα φοβάσαι πια. Και δεν θα αγχώνεσαι. Αυτή η ζωή μας έκανε την χάρη...σκέψου το. Θα μπορούσε να μας αγνοήσει. Άρα να μην φοβάσαι. 

Αύριο λοιπόν έρχεσαι.
Όταν ανοίξει η πόρτα δες ακριβώς ευθεία μπροστά. Μόνο μπροστά.
Εκεί θα είμαι.
Και θα μετράω μέχρι το δέκα...

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Τα μπλογκς που ευτυχώς δεν υπάρχουν!!!!

Εκατσιάριζα μιαν μέρα με τον Κιλλ (ου ήντα παράξενο) τζιαι πάστην πλάκα που κάτι που μου είπε έστειλα μέιλς σε ούλλα τα καμάρκα μου που μου γράφουν να μου πουν τί μπλογκ θα ήθελαν να είχαν αν κάποτε δεήσουν να σταματήσουν να μου πρήζουν τα αυτιά τζιαι αντακώσουν καμιά συγγραφή. Ιδού τα αποτελέσματα! Ναι! Έσιετε ούλλοι πρόβλημα!!!

Μαριάννα: Εγώ αν έκαμνα μπλογκ ( αλλά βαρκούμαι) ήταν να κάμω ένα στα κινέζικα για να έχω μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Άλλωστε ήταν να έσιει πολλή φάσην να ζωγραφίζω σκεδιούθκια αντί να γράφω όπως ούλλοι οι κοινοί θνητοί. Ας πούμε άλλο να ξητημάζεις τζιαι να βάλλεις σκεδιούιν κωλοδάκτυλον τζιαι άλλο να το γράφεις! Έσιει μιαν άλλην υπόσταση πώς να το κάμουμεν τωρά;; Στο μπλογκ μου θα έγραφα μόνο δικηγορίστικα τζιαι θα άππωνα τους Κινέζους να επαναστατήσουν τζιαι να απαιτήσουν παραπάνω μετρό γιατί που το σαρδέλα σαρδέλα εν θα βάλουν ποττέ κιλά τζιαι θα παραμείνουν ττάπποι! Είμαι φοβερή ξέρω το!!!! (κόρη αν θα το ποστάρεις γράψε το ελληνικά να μεν με περιπέζουν)

Τιβίκος (αλλιώς TVman): Εγώ αν είχα μπλογκ ήταν να γράφω μόνο για τα τηλεοπτικά τζιαι κινηματογραφικά τζιαι γενικά για ότι πάσα μαλακία φκαίνει στα τόρρεντς! Μέσα μου είμαι τηλεκριτικός αλλά αδικήθηκα στις βαθμολογίες τζιαι εσπούδασα λογιστής! Θα εμάζευκα καμιά εκατοστάρα κρυφούς τηλεκριτικούς τζιαι θα εσφάζουμουν μαζί τους αβέρτα! Θα σχολιάζα τα μπάφτα, τα όσκαρ, τα έμμυ, τα φουστάνια, τα γαμπριάτικα τζιαι φυσικά την Γκαγκα τζιαι τα μεταφορικά της μέσα! Ήρτεν πάλε με άππαρον;;; Ήρτεν με καγκουρώ;;; ήρτεν με δεινόσαυρο;;;; Μιλούμε για γκράντε σουξέ μπλογκ!

NoMatter: Ρα; Έσιεις αθκιάσην πε μου;;; Άκου ερώτηση! Αλλά ΟΚ να σου απαντήσω για να σου δώκω ιδέες! Εγώ θα έκαμνα μπλογκ φιλοσοφημένο όι όπως το δικό σου την κατσιαρίστρα! Θα εμάζευκα ούλλα τα μεγάλα μυαλά (άρα εσύ είσαι εκτός) τζιαι θα επιδιδόμουν σε ανελέητο φιλοσοφείν. Θα ανέλυα θέματα στυλ ‘ Ποιά είμαι;;; Πού πάω;;; Υπάρχουν εξωγήινοι;;;Ποιός ήταν τελικά ο λόγος που καταστράφηκε η Ατλαντίδα;;;’ τζιαι τέτοια σοβαρά πράματα! Είμαι σίουρη ότι το μπλογκ μου θα προκαλούσε το ενδιαφέρον της Νάσα τζιαι θα με καλούσαν μέσα για περαιτέρω αναλύσεις. Ως τζιαι ο Ομπάμα θα άφηνε την Μπιγιονσέ για να με ακούσει! Αχχχχ....χαραμίζουμαι!

Κιλλάκος: Εγώ επειδή είμαι επιχειρηματίας ήταν να κάμω ένα μπλογκ με μέλη του εμπορικού κόσμου τζιαι μαζί θα πορευόμασταν να κατακτήσουμε τον κόσμο. Θα εσύρναμε ιδέες για προϊόντα που εν υπάρχουν τζιαι θα τα φέρναμε Κύπρο να σιέσουμεν ευρά! Πρώτο μέλος του μπλογκ θα ήταν ο Πηλακούτας τζιαι δεύτερον ο Σιακολάκος μου! Επίσης (έτσι για να σπάσεις) θα έβαλλα επίτημο μέλος το μπος σου για να μου διά ιδέες περικοπών μισθών χωρίς αιματοχυσίες! Χα χα χα


Κανταίφι: Δικό μου μπλογκ;;;;; Ούτε καν να το σκέφτεσαι! Πας καλά;;; Είσαι σοβαρός άνθρωπος εσύ τώρα;; Μην γελάς! Ε ρε κάτι ιδέες! Μα πώς σου ήρθε;;; Σε βάρεσε η καλοκαιρία στην κεφάλα;; Έφαγες ψητό και σου ρθε βαρύ;;; Εγώ να γράφω μπλογκ;;; Και τί να έγραφα καλέ; Τα απομνημονεύματα μιας νοσοκόμας; Άσε με πουλάκι μου και έχω να πάω κομμωτήριο.

Ντέμη: Εγώ θα έγραφα ένα μπλογκ με ονομασία ‘ Θάβω την Ντάγκερ’! Σε κάλυψα;;;;Εννοείται θα είχε πολλούς φανς γιατί ως γνωστόν σπας σε πολύ κόσμο τα νεύρα και φυσικά θα το γέμιζα φώτος σου για να έχουμε να γελάμε! Φώτος που κοιμάσαι, που ξυπνάς, που βαριέσαι, που τρέχεις τσίτσιδο στο μπάνιο, που καθαρίζεις με χλωρίνη ακόμα και την Λίντα και τα υπόλοιπα συναφή όμορφα που ζω μαζί σου καθημερινά!

Ιδιότροπη: Μπλογκ όπως τζιείνο της Συνατσάκη φυσικά! Θα έγραφα αποκλειστικά για φάσιον! Τζιαι επειδή εγώ έχω τζιει που το γούστο θα τους ισοπέδωνα ούλλους τζιαι θα αποκτούσα δική μου εκπομπή στον Αντένα μετά το Voice όπου θα σχολίαζα με πάσα λεπτομέρεια τα ρούχα των κριτών! Τζιαι επειδή φορούν πάντα τα ίδια ρούχα θα σχολίαζα μόνο τους παίκτες για να έχω τζιαι κάτι να λαλώ!

Κίρκη: Εγώ ήταν να πιάσω το μπλογκ σου για να μεν ψάχνομαι τζιαι πολλά. Τζιαι θα σε έβαλλα να το γράφεις εσύ γιατί βαρκούμαι. Τζιαι θα απαντούσες εσύ τα σχόλια γιατί είμαι πολλά απασχολημένη τζιαι ξέρεις το. Αλλά φυσικά εγώ θα είχα τα πνευματικά δικαιώματα! Έτσι για σπάσιμο!!!


Ανώνυμος: Εγώ δικό μου μπλογκ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Α δεν πάμε καλά! Το επιχείρησα μια φορά και έγραψα μόνο δύο ποστς! Από κει και πέρα και επειδή δεν είχα τζιαι τίποτε να πω αγνόησα το. Κάπου υπάρχει πάντως αλλά ξέχασα τους κωδικούς. Αν τους θυμηθώ να σου το στείλω να φυρτείς. Εν μπορείς να φανταστείς τί μαλακίες έγραψα!


Να ψηφίσετε την πιό παλαβή ιδέα (γιατί τίποτε σοβαρό εν είστε άξιοι να γράψετε) τζιαι να το βάλουμε ομπρός! Εγώ πάντως ψηφίζω Μαριάννα! Χα χα χα κόρη;;;Κινέζικα σκεδιούδκια;;;;;;;;χα χα χα χα χα χα


Α! Τζιαι κοπέλια;;; Ήρτεν η ώρα να καρναβαλιστούμε!!!! Γεια σας!!!!!!!!!!!! 
Αν μου περάσει φυσικά τούτη η κωλοίωση!!!!!!

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Βήχω και ξεροβήχω

Τελευταία που είμαι στο Breaking Bad mood μου λαλώ τζιαι κάμνω πράματα που εν το επερίμενα πως θα το έκαμνα ποττέ!
Είμαι του σικκιμέ, αγχώνουμαι μόνο για την δουλειά τζιαι τα καμάρκα μου, πάω γυμναστήριο τζιαι εν φακκώ γρόσιν αν ο άλλος δίπλα μου βαρκέται τζιαι θέλει να μου αντακώσει κοινωνικόν σχολιασμόν τζιαι γενικά ότι θέλω κάμνω, όπου θέλω θα πάω τζιαι αν δεν θέλω θα κάτσω έσσω να βάλω καμιάν σειράν στην διαπασών τζιαι θα σε αγνοήσω!

Η κολλητή μου προχτές που εμιλούσαμε κάτι με ρώτησε για μιαν κοινή μας φίλη, απάντησα της με αδιαφορία τζιαι εγύρισεν της!
- Αμάν ρε Ντάγκερ! Γουότ δε φάκ;;;
- Frankly my dear! I dont give a damn! Blame Red Batler!!!Or maybe Walter White!!! Or maybe τον ανάδρομο Ερμή!

Η μετάλλαξη ένιωσα ότι εξεκίνησε που το καλοτζιαίρι. Εν ξέρω γιατί τζιαι πώς! Απλά εξεκίνησε! Ένιωσα ότι τόσα χρόνια να είμαι η Μισσυ Congeniality εν μου έκαμνε τζιαι τόσο καλό! Τζιαι τί έγινε δηλαδή που ήμουν; Απέκτησα παραπάνω φίλους οξά λεφτά; Μπα! Απλά απέκτησα παραπάνω μαλάκες πάστην κκελέν μου! Έτσι λοιπόν έκαμα γενική εκκαθάριση! Η οποία νομίζω προσφέρει μου μιαν άλφα ηρεμία τζιαι ασφάλεια στις κινήσεις μου!

Η Ιδιότροπη προχτές ερώταν με στον καφέ τί βαρκούμαι!
Απαντώ της αναλυτικά δαμέ γιατί τζιείντην ώρα εφέρναν τον καφέ μου τζιαι είδα τα μπισκοττούθκια τζιαι εχάρηκα! Σιγά μεν ασχοληθώ μετά!
- Βαρκούμαι τους γλύφτιες ρε φιλενάδα! Τους τύπους που μετακινούνται εύκολα που τον έναν στον άλλον τζιαι βρίσκουν υποκοριστικά λατρείας για να γίνονται αρεστοί! Που εν έχουν ουσιαστικά τίποτε να πουν ή τζιαι να γράψουν τζιαι απλά δηλώνουν παρουσία έτσι για το θεαθήναι τζιαι την ψευδαίσθηση της 'ανήκω σε κλικκαρία'. Κάμε μιαν γύρα παντού! Κάμε τζιαι μιαν γύρα δαμέ! Εννά τους έβρεις πανταχόθεν όπως το σήμα της ΜΤΝ! Γελοίες υπάρξεις που με κάμνουν τζιαι γελώ!
- Βαρκούμαι τους 'εν έχω ζωή τζιαι ασχολούμαι μαζί σου πέρκι κάμω'! Έγραψε κάποτε η Ίνα ένα πολλά πετυχημένο ποστ πας τούτους! Κάθουνται που το πρωί ως την νύχτα τζιαι εν όπως τους γύπες που περιτριγυρίζουν το πτώμα! Μάνα μου ρε! τσίκα τσίκα μπουμ!
- Βαρκούμαι τους 'είμαι γκέουλας ως τζιαμέ που εν πάει άλλο αλλά εν το λαλώ τζιαι χώνουμαι γιατί είμαι άλλου επιπέδου!'! Ωωωωω τι τρομερό! Αλλά ρε κοπέλια!!! Σόρρυ που σας το χαλώ! Έσιει κάτι στρέιτ που όι μόνο ευτυχώς εν σας μοιάζουν αλλά γράφουν τζιαι κάτι ποστς λουκούμι που τα θωρείς τζιαι χτυπιέσαι για το άδικο!!! Το άδικο που το ποστ τζιείνο εν το έγραψε κάποιος που να νοιάζεται τζιαι πιό άμεσα! πχ η περίπτωση της Λυκόφως! Μπράβο ρε Λου once again. Εν τζιείνο που έγραψα κάποτε! Αν καρτεράτε που εμάς τους γκέι να ρίξουμε κανένα φως ειδικά στην Κύπρο εννά καρτεράτε τζιαι το μετρό Λάρνακας Λευκωσίας να είναι έτοιμο το 2014. Βαρκούμαι σας είλικρινά!
- Βαρκούμαι τους φυγόπονους! Που τα έχουν ούλλα έτοιμα στα πόδκια τους που παππούες, γιαγιάες, μάμμες, παπάες τζιαι διούν μου τζιαι συμβουλές στυλ ' να σηκωστείς να φύεις που την δουλειά γιατί η ζωή εν μιτσιά'. Αλήθκεια ρε;;; Τζιαι ποιός θα μου πληρώνει το δάνειο; Τα σέρβις; Τα εμβόλια της Λίντας μου;; Συμβουλές λοιπόν τζιαμέ που σας παίρνει γατάκια! Εμάς τους μη έχοντες τζιαι μη βολεμένους παρετάτε μας!
- Βαρκούμαι γενικά τους Κυπραίους που βλέπουν το θέμα κρίσης ακόμα επιδερμικά τζιαι εν εχαπαρκάσαν πως θέλει αρετήν τζιαι τόλμην να έσιεις το Χάμμερ μέστο γκαράζ! Μιλάς τους τζιαι κοσμάρα τους οι γέριμοι τζιαι οι σκοτεινοί!!!!
- Βαρκούμαι να κάθουμαι στην Ακρόπολη τζιαι κάθε πέντε δευτερόλεπτα (τεσταρισμένο) να μου κατεβαίνει ότι μπορεί να βάλει ο νους σου να μου πουλήσει την πάσαν μαλακία! Ε αφήστε με ρε κουμπάρε!!! Θωρώ την Ακρόπολη τωρά!!!!!
- Βαρκούμαι τους Λευκωσιάτες που κατακλύζουν τον Πρωταρά μου κάθε καλοτζιαίρι τζιαι εν μου αφήνουν μιαν παθκιάν γης να κάτσω τζιαι πρέπει να βάλω μέσον στο Φιγκ Τρι να έβρω να απλώσω την κορμάρα μου τζιαι τα περιοδικά μου! Καλά καλά μεν νευριάζετε εν πλάκα που κάμνω! Αλλά θα έπρεπε οι ντόπιοι λαοί να έχουμε κάρτα προτεραιότητας! Γιατί εγώ κυρίες και κύριοι Πρωτευουσιάνοι επάεννα στον Πρώταρον τότε που ήταν ακόμα μια λάντα! Καταλάβετε με επιτέλους!!!
- Βαρκούμαι τζιαι τους Σκαλιώτες που νομίζουν πως το Άμμος εν τρέντι φέντι στέκκι! Χαλόου ρε κοπέλια αλλά που τήν είδετε εσείς την θάλασσα σιόρ! Α εν για τζείντο κατράμι που λαλείτε! ΟΚ..
- Βαρκούμαι τζιαι τους Λεμεσιανους που νομίζουν πως έχουν θάλασσα!
- Για τους Παφίτες εν ξέρω να πω. Βαρκούμαι αλόπως!
- Βαρκούμαι που η Ντέμη πιάνει με τελ ούλλες τις άκυρες ώρες! Δηλαδή τις ώρες που τρώω, που βαρκούμαι να ταράξω, που έχω νεύρα με την δουλειά, που μιλώ με την Μαριάννα τζιαι τσακώνουμαι για μαλακίες, που κάμνω αποχή που την κολλητή γιατί πιάνει την η πελλάρα, που είμαι τίτσιρι τζιαι βουρώ να μπω μέστο μπάνιο, που καθαρίζω το μπάνιο, που δκιαλέω απορρυπαντικά στο Καρφουρ, που σιδερώνω τα ρούχα του Κιλλ, που ετοιμάζουμαι να πάω έξω τζιαι πρέπει να της μιλώ όταν βάλλω μολύβι τζιαι τελικά το μολύβι μπαίνει ούλλο μέστο μάτι μου, που βλέπω ταινία τζιαι συγκεντρώνουμαι γιατί ως συνήθως πρέπει να έβρω τα νοήματα που κρύβονται βαθειά μέσα στο σενάριο, που γράφω τεστς, που μιλώ με τους τοίχους τζιαι που γενικά ΚΑΤΙ ΚΑΜΝΩ! Είπα της να με πιάνει όταν τζιοιμούμαι αλλά εν με ακούει! Σάστα τζιαι εν γυρμένα!
- Βαρκούμαι τον Κιλλ που έρκεται ούλλες τις άκυρες ώρες! Ευτυχώς ξεκινά η δουλειά του! Πάρτι τάιμ!

Πάω να δω Μπρούσκο! Όι επειδή μου αρέσκει! Απλά βαρκούμαι να ανοίξω το πισι να ποσκολιστώ με καμιά σειρά!
Όβερ!
Ιδιότροπη εκάλυψα σε;;;;;;;

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Άρχισαν τα όργανα (παρτ 2)

Οι εξελίξεις τρέχουν!
'Ατε βουρούμεν να τις προλάβουμε.

Ώρα: 6:45
Τόπος: Η τάξη μου
Κατάσταση: Εξηγώ για χιλιοστή φορά με θυμωμένο τόνο πώς λύουμεν μιαν άσκηση που την εκάμαμεν δκιακόσιες φορές.
Μαθητές: Φοιτσιασμένοι (εννά μας δέρει αν το συνεχίσουμε! Ξαπολάτε τα κινητά να μεν τα σαντραολίσει)
Σκέψεις: Αν δεν την καταλάβουν τζιαι τωρά θα τους πετάξω τα κινητά τζιαι θα τους ντύσω τούβλα για το καρναβάλι.
Περιβάλλον χώρος: Πολλή κίνηση! Ενοχλεί με τούτο το πήεννε έλα.
Κιλλ: Στέλνει μου μήνυμα να φάμε στο αγαπημένο μας την Παρασκευή.
Απάντηση: Σκάσε τζιαι εξηγώ τωρά!!!

Έρκεται η γραμματέας. Ακούει με τζιαι μάλλον έπιαν την ο φόος. Χτυπά σιγά την πόρτα!
- Ναι!!!!!!!!!! απαντώ!
- Ντάγκερ μου. Όταν τελιώσεις θέλει σε το μπος (χαμόγελο).

Τελιώνει το μάθημα τζιαι βάλλω τους μιαν κάσιαν δκιάβασμα να κάμουν. Μουρμουρούν τζιαι αγριοκοιτάζω τους.
- Εν εγώ που έχω εξετάσεις σε ένα μήνα;;;;;;;;;;;;;; Α;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
- Συγγνώμη κυρία. Εντάξει! Κατεβάζουν την κκέλαν τους.
Νιώθω άσιημα. Έχω τους τρία χρόνια τζιαι λατρεύκω τους. Χαμογελώ.
- Οκ. Ακούστε. Ξέρω ότι σας πιέζω αλλά...θέλω να περάσετε ρε. Να μπορέσετε να πάτε Αγγλία. Να φύετε που δακάτω. Να ανοίξετε τα φτερά σας. Γι αυτό δκιαβάστε λλίον. Κάμετε μου τούντην χάρη.
- Κυρία είμαστε πιεσμένοι που παντού. Επελλάναν μας. Είμαστε μόνο 17.
- Ξέρω το. Αλλά θέλω να φύετε. Να ζήσετε τζιείνα που σας αξίζουν. Προσπαθείστε έστω.
- Ναι κυρία. Έχουμεν τζιαι το θεατρικό αύριο.
- Τζιαι εγώ θα είμαι πρώτη γραμμή να σας καμαρώνω.
Νιώθουν καλύττερα. Κάποιος λέει μου αστείο για του Αγίου Βαλεντίνου. Απαντώ του τζιαι φύρνεται. Η ηρεμία έρκεται τζιαι είμαστε πάλε φίλοι. Ξέρουν με άλλωστε πολλά καλά.

Πάω στο γραφείο του μπος. Είμαι χαλαρή τζιαι χαρούμενη.
- Ντάγκερ;
- Παρακαλώ.
- Εψές εσκέφτουμουν τούτα που είπαμε την Τρίτη. Αγχώθηκα.
- Μάλιστα. Τί αποφασίσατε;
- Το ζητούμενο μας σαν σχολείο της έκτασης μας είναι να έχουμε καθηγητές να αντέχουν την πίεση. Τζιαι να μπορούν να φέρνουν αποτελέσματα. Εν μπορώ να σε αφήσω να φύεις τόσο εύκολα.
- Μα αυτό εξαρτάται που σας.
- Μπορώ να μάθω τα σχέδια σου αν εμείς τελικά εν τα έβρουμε;
- Θα τα μάθετε όταν υπάρχει λόγος.
- Μάλιστα. Ανακατεύκει κάτι χαρτιά. Κοιτάζει το κομπιούτερ της.
Λοιπόν κοίτα. Τέλος του μήνα θα φκουν τα τελικά προγράμματα για του χρόνου. Θέλω να κοιτάξεις τα δικά σου τζιαι να έρτεις να μιλήσουμε για την αύξηση σου. Θέλω να είσαι τζιαι εσύ καλά αλλά τζιαι εμείς σαν επιχείρηση. Το ζητούμενο στο επαναλαμβάνω είναι να μην φύγεις. Άρα είμαι έτοιμη να συζητήσω το οτιδήποτε φτάνει να είναι στα πλαίσια της λογικής. Η αρχική σκέψη είναι αύξηση στα 10 %. Αλλά δεν θα το πούμε ακόμα αυτό μέχρι να δεις εσύ το πρόγραμμα σου και έρθεις να συζητήσουμε. Είσαι εντάξει με αυτό;
- Θα μιλήσουμε όταν πάρω το τελικό πρόγραμμα.
- Ωραία. Σηκώνεται. Ας περάσουν αυτές οι μέρες εξετάσεων και θα σε δω σε πιο σωστή βάση. Σου υπόσχομαι πως θα κάνω αυτό που πρέπει.

Την χαιρετώ τζιαι φκαίνω έξω. Πάω στην γραμματεία. Κοιτάζω που τα παράθυρα έξω. Η επόμενη μου τάξη περιμένει να μπει σε πέντε λεπτά. Στο σχολείο παντού έσιει καρναβαλίστικους στολισμούς. Δκιο μαθητές της άλλης τάξης παίζουν μάππα στο γήπεδο.Κάτι άλλοι κοιτάζουν το κινητό τους τζιαι γελούν. Μια μαθήτρια κουβαλά πράματα για το θεατρικό τζιαι τσιριλλά να την βοηθήσουν. Οι γραμματείς μάχουνται να περάσουν τις πληρωμές.  Εν ξέρω πού θα πάει. Εν ξέρω την απόφαση μου τελικά. Αλλά αν φύω εννά το πεθυμήσω τούτον ούλλο το καρκασιαλλίκι. Τελικά εν μου σπάζει τόσο τα νεύρα.
Η συνήθεια εν το πιό δύσκολο πράμα τελικά.
Τζιαι το πιό επώδυνο.

( Η συνέχεια επί της οθόνης σας)