Αφήστε με να αγιάσω!!!!!

Λοιπόν...επειδή βαρκούμαι σας!

This is the latest news of the upcoming book!

Φεύκω για Αγγλίες το τριήμερο του Μάρτη! Έπιασα μιαν ωραιότατη άδεια τζιαι εννά πάω με τον Κιλλ να μαλλώσω λλίο με τον εκδότη. Θέλει ημίσιη να μου αλλάξει τον έναν βασικό χαρακτήρα! Εννά τον πέψω φυσικά! Εν αλλάσσω τίποτε! Έλεος! Άρα όπως είπε τζιαι η φίλτατη agent - lawyer - εννά τους δέρει ούλλους- φίλη - χάνει ο πάττιχος της - Μαριάννα εννά πρέπει να πάω να διαπραγματευτώ τί σκατά αλλαγές θέλει για να μεν τον μουντάρει τζιαι έχουμε αιματοχυσίες εις στο Albert Hall! Για την έκδοση τζιαι τα λοιπά θα στείλω info όταν τα πράματα οδηγηθούν στο τέλος τους. Το βιβλίο όπως έχω πει είναι στα αγγλικά ( παίζω το τσιάρλισσα) τζιαι η αρχική του έκδοση θα γίνει λογικά τέλος καλοκαιριού. Ναι ναι είμαι χαρούμενη. Αλλιώς αν δεν καταλήξουμε σε συμφωνιά τζιαι πρέπει να κάμω τις αλλαγές αναμένατε a winter publication. Το ευτύχημα είναι πως έχουν αποδεχτεί το τέλος (για το οποίο εσκοτώνετουν η Μαριάννα μαζί τους έναν μήνα τωρά) τζιαι το γενικό στόρυ. Απλά ο ένας χαρακτήρας τους φαίνεται κάπως αερικός τζιαι πρέπει να τον προσγειώσω είπαν. (εννά τους πέψω λαλούμεν). Δυστυχώς ή ευτυχώς οι αγγλικοί οίκοι εν λλίο ως πολλά ψείριες τζιαι δεν αφήνουν τίποτε να ππέσει κάτω. Εμένα αρέσκει μου τούτο απλά η Μαριάννα εν έσιει υπομονή. Άρα θα πάρω τον Κιλλ να έσιει να ποσκολιέται πέρκι τελιώνουμε επιτέλους!

Η επόμενη κίνηση είναι μέσω μιας γνωστής author τζιαι προσωπικής μου φίλης να γίνει κάτι σαν χωρκοηρκόν reading around the country για διαφήμιση του βιβλίου. Αντρέπουμαι αλλά εν αναγκαίο τζιαι εν κάτι που κάμνουν ούλλοι ημίσιη εις Αγγλετέρες! Εννά γοράσω ταγιέρ δηλαδή;;;;Εννά πρέπει να πίνω τσιάιν;;;;;; Εννά τους πέψωωωωωωωωω!!!!

Η ιστορία...
Εν μπορώ να πω πολλά για ευνόητους λόγους! Απλά θα πω πως είναι μια παράξενη ιστορία πάθους που αφηγείται μόνο η μια πλευρά. Ο χαρακτήρας παραπονιέται, αναθεματίζει, φοάται την μοναξιά, αναπολεί τον έρωτα που έχασε τζιαι ούλλες τις βλακείες που κάμνουμε ούλλοι όταν κάτι τελιώνει τζιαι νομίζουμε πως έχουμε δίκαιο. Στο τέλος όμως όλα ανατρέπονται. Όλα...πανηγυρικά. Το τέλος βασικά πιάνει κομμάτια από την εν λόγω ιστορία τζιαι ενώ φαίνονταν ασήμαντα στο τέλος γίνονται καταλύτης τζιαι η αλήθκεια για την ιστορία έρκεται στο φως. Ναι εν παράξενο. Όσοι το δκιαβάσαν επροβληματιστήκαν για μέρες. Επήρεν μου περίπου 4 μήνες να το γράψω. Έσβηνα τζιαι έγραφα συνέχεια. Τελικά σε ένα περίπατο με τον Κιλλ ήρτεν μου ξαφνικά η επιφοίτηση τζιαι ετέλιωσα το μέσα σε ώρες.  Θα το δείτε όταν επιτέλους όλα πάρουν τον δρόμο τους.

Το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό.
Πονεί με πολλά όταν το δκιαβάζω. Όταν πρέπει να αλλάξω την ιστορία. Όταν πρέπει να καταγράψω τα λάθη μου, τα σωστά μου..Αλλά νομίζω που την άλλη ελύτρωσε με. Εσυμβιβάστηκα με το παρελθόν μου..Εμπόρεσα να καταλάβω τί έγινε τζιαι να δώκω ένα τέλος σε τζιείνα που εν εκαταλάβαινα.
Το γεγονός ότι εννά μάθουν ούλλοι την ιστορία της ζωής μου έτσι απλά φοιτσιάζει με (άσχετο αν είμαι με ψευδώνυμο). Το γεγονός ότι ο πας άσχετος εννά με μάθει με μιαν ανάγνωση αγχώνει με. Το βιβλίο περιέχει σκληρές σκηνές. Η γλώσσα του εν ωραιοποιεί τίποτε. Τζιαι ανάγκασε με να παραδεχτώ ότι τίποτε τελικά εν χαρίζεται.

Η αφιέρωση...
Εννά γελάσετε. Όταν ο εκδότης μου ζήτησε να το αφιερώσω κάπου έπαθα μπλακ άουτ. Εσκέφτηκα τον Κιλλ αρχικά...αλλά εν μου έφκαινε.
Μετά την Μαριάννα..μπα!
Μετά το πιό εύκολο! Τους γονείς μου! Αλλά πάλε εν μου έκαμνε κλικ.

Εσκέφτηκα λοιπόν την πρώτη φορά που άρκεψα να το γράφω. Πού ήμουν; Πότε; Πώς μου ήρτεν;;
Ήμουν με την κολλητή..
Οι πρώτες γραμμές εγραφτήκαν στο φοιτητικό μας σπίτι. Μεσάνυχτα εκουράστηκα να δκιαβάζω τζιαι έκατσα στο δωμάτιο της τζιαι έβλεπα την να γράφει σημειώσεις. Έπιασα ένα χαρτί τζιαι τότε εσχημάτισα τις πρώτες λέξεις. Ένιωσα ασφαλής στο δωμάτιο της...Ήρεμη...έτοιμη να γράψω τζιείνα που εν εμπορούσα να πω. Άρα το αφιέρωσα στην κολλητή. Στο μοναδικό μου σημείο αναφοράς τόσα χρόνια. Εννά νευριάσει που εννά το δει γιατί ακόμα εν της το είπα αλλά ρε:
- Είσαι το μόνο που εν άλλαξε στα τόσα χρόνια...τζιαι το μόνο που ξέρω εν θα με προδώσει ποτέ.
Δικό σου λοιπόν.

Είμαι ευτυχισμένη ναι! Είναι το μεγαλύτερο μου όνειρο. Το μοναδικό μου! Τζιαι έχω τους καλύτερους στο πλευρό μου!
Καλή μας επιτυχία λοιπόν!

Να κοιτάζετε τα μέιλς σας μετά τις 26 οκ; Απο δω δεν υπάρχει λόγος ρε παιδκιά!

Σας φιλώ!
Η ευτυχισμένη Ντάγκερ σας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κιλλ μου! Επιτρέπω σου να πάρεις τζιαι τον πάπηρον! 

Εν συντομία

Τζιαι μετά έρκεται η ανάγκη να ....

Σήμερα εν μου άρεσε ο εαυτός μου...

Έγραψα ποστ τζιαι μετά είχα έννοια να κάμω δημοσίευση τα σχόλια...να απαντήσω...να να να..

Εν μου άρεσε....

Εν μου αρέσκει επίσης που άτομα που πλέον δεν είναι μέστην ζωή μου μαθαίνουν πράματα...χμμμ...

Γράφω πιό πολλά για την Μαριάννα γιατί με τζιείνο τζιαι με το άλλο εν προλαβαίνω να της τα λέω όπως θέλω...άλλωστε όταν γράφω πάντα είμαι καλύττερη...μάλιστα λοιπόν...

Μαριάννα μου...έστειλα σου το αγγλικό μου μπλογκ...(εχάρηκες ξέρω το...) Όπως θα είδες τζιαμέ γράφω εντελώς διαφορετικά...Ίσως επειδή στο αγγλικό νιώθω πραγματικά ότι είμαι Εγώ! Εν με ξέρει κανένας..γράφω όπως γουστάρω...είμαι η Ντάγκερ..εν σκέφτουμαι τί θα πει ο ένας τζιαι ο άλλος...

Εσείς οι υπόλοιποι άλλωστε είστε μέστην ζωή μου όπως και να έσιει..θα τα μαθαίνετε λάιβ παίδες! We are just a phone call away right?

Τζιαι ξέρετε...όταν μπαίνεις στα μπλογκς πατάς τζιαι το ένα πατάς τζιαι το άλλο...τζιαι μετά βρίσκεις τον εαυτό σου να ασχολείται..όπως με το μπλογκ του Καισιού που ξαφνικά έβαλα τον εαυτό μου σε μια διαδικασία να εξηγώ σε φανατισμένους ότι το να κόφκεις το ρεύμα σε ανθρώπους που εν άρρωστοι εν απλά ανήθικο..Η απάντηση του Ινβίκτους άρεσεν μου αλλά ποιός τον ακούει; Μπήκα πάλε σε μιαν άλλην εποχή του τότε που ασχολούμουν..λες τζιαι θα αλλάξει τίποτε..μαλακίες...

Εν μου άρεσεν...

Την αλήθκεια ξέρω την..Εν δαμέ μαζί μου. Εν οι φίλοι...η οικογένεια...η Ντέμη μου...Ο Κιλλ μου...
Εν δαμέ έξω που τούτα..

Εννά καταλάβετε ξέρω το.

Να επιστρέψω;;
Κανένας δεν ξέρει το μέλλον του..

Προς το παρόν τελειώνω κάτι που είχα αφήσει μισοτελειωμένο...Και ετοιμάζω ένα ταξίδι στην Αγγλία για την τελική έκδοση. Αυτό μόνο θα πρεπε να μ απασχολεί. Τα υπόλοιπα εν απλά κάτι να ποσκολιέσαι όταν βαρκέσαι πολλά...πολλά όμως..τζιαι εγώ πλέον έσιει τζιαιρό να βαρεθώ. Γιατί είμαι απλά ευτυχισμένη..πολλά...πολλά...πολλά ευτυχισμένη...αυτή είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής μου..τζιαι θέλω να την ζήσω μαζί σας...έξω που τούτα.

Τζιαι το οφείλω σε όλους εσάς...που με στηρίξατε..που μ αγαπήσατε..που μ αγαπάτε ακόμα..

Άρα...

Φεύκουμε;;;;
Εν θέλουμε λεφτά ρε...
Εν θέλουμε χαρτιά τζιαι διαβατήρια..
Εννά μαστε κοντά σε θάλασσα τζιαι θα είμαστε απλά μαζί...

Άτε...πάμε!

Καληνύχτα σας

Επειδή μπορώ!!!

Ανταλλάσω μηνύματα με το Νουνού τζιαι φύρνουμαι. Εν γενικό το κακό με τους φίλους μου. Εν πάσιν καλάααα!

Το λοιπόν κοπέλια! Ευχαριστώ πολλά για τα ρεζιλίκια του τριημέρου. Έν έσιετε υπόθεση! Παραθέτω τα γεγονότα γιατί που το στρακοττέν αποκλείεται να θυμάστε τζιαι τίποτε! Ενώ εγώ το φτωχό εν πίνω άρα εκουβάλουν σας! Μαλάκες!!!

Σάββατο ημέρα εκαταφτάσαμεν ούλλοι Λεμεσόν! Επήαμεν να φάμεν κάστρο τζιαι ούλλα καλά! Η κολλητή έπαιζεν το βαρεμάρα τζιαι οι άλλοι εσάζαν την όρεξη τους για την παρέλαση. Η Ντέμη εχαριεντίζετουν με τους καρναβαλιστές (έκαμεν καμιά δεκαρκά φίλους τζιείντην ημέρα) τζιαι εγώ εμάχουμουν να πείσω τον Κιλλ ότι πρέπει να βάλει καλτσόν αλλιώς τί σκατά αγγούρκα ήταν να ντυθούμε;;;
Την νύχτα επήαμεν φυσικά κεντρικά σε ένα μπαράκι με λάιβ μουσική! Εκλείσαμεν τράπεζον τζιαι είμασταν καμιά δεκαρκά αγγούρκα τζιαι μια ντομάτα ( η κολλητή). Η Ιδιότροπη άρκεψε τις παραγγελίες του κράσου τζιαι στο μισάωρο αρκέψαν τα ρεζιλίκιαααααα!!!! Τί να τους συνάω που τα τραπέζια, τι να απολογούμαι για τα ποτήρκα που εσύρναν χαμέ, τί να τραβώ την κολλητή να κατεβεί που τα τραπέζια...ατού οι Γαβρίληδες! Αμάν λαλώ θα μας πάρουν μέσα!!! Ευτυχώς ήταν ο Τιβίκος τζιαι είχα συμπαράσταση αλλά τί να κάμουν μάνα μου δκιο άτομα μέστο πλήθος;;; Περιττόν ότι η Ντέμη εγκέμιασεν τα με την κολλητή τζιαι αρκέψαν τα άσματα στυλ ' Επειδή μπορώ τα διαλύω όλα'. Τζιαι όντως εδιαλύσαν τα!!! Καημένη Ντάγκερ! Εκουβάλησα τους ούλλους ξενοδοχείο τζιαι ετεζάραν στο δευτερόλεπτο! Εγώ τζιαι ο Τιβίκος επήαμεν μετά για καφέ! Η ώρα 6 ήρτα πίσω! Ήταν τέλεια!!! Λεμεσός μάνα μου!

Την Κυριακή επαρελάσαμεν! Έπρεπε να τους δείτε με τί κόρτωμα επαένναν όπως τα παγώνια! Είμασταν τζιαι εμείς κερκίδα τζιαι που τες τσιριλλιές ενόμιζε ο κόσμος ότι εβάλαν μας cheerleaders! Μεγάλες στιγμές! Ήταν όμως τέλεια ρε κουμπάρε! Ποιά Λάρνακα; Ποιά Πάφος; Ποιά Λευκωσία;;; Λ ε μ ε σ ό ς!!!! Το απόγευμα αντακώσαμεν ούλλοι μαζί στο camel park στον Μαζωτόν! Έπρεπε να δείτε την Ντέμη που εδίαν χαρούπια στις καμηλούες τζιαι τον Κιλλ που έκαμνε τον καβαλάρη της ερήμου! Η Ιδιότροπη τζιαι η κολλητή με την Κίρκη αγνοήσαν μας τζιαι εκάτσαν στον καφέ! Όπως πάντα! Σνομπαρία!

Την Δευτέρα εφάμεν ψαρούιν Αγιά Νάπα τζιαι επήαμεν Κάβο Γκρέκο να έβρουμεν το σχολείο μου που εξέδραμεν τζιαμέ! Επαίξαμεν ταμέντα μέντα (ππεεεεεεεε), γαιδούραν ( πάει η μέση μου) τζιαι επετάσαμεν χαρταετούς! Ο δικός μου έππεσεν πάστην κκελέν μου αλλά τουλάχιστον επήεν δέκα μέτρα! Όι όι είμαι πολλά χαρούμενη!

Δευτέραν νύχταν έφυεν η Ντέμη μου τζιαι έπιαν με η κατάθλιψη. Επήα στην Ιδιότροπη τζιαι εθωρούσαμεν ταινίες.

Μπάι δε γουέι! Ευχαριστώ σας! Μπορεί να μεν έχουμε λεφτά! Να μεν κάμνουμε χλιδάτα τζιαι πελλάρες! Αλλά έχουμεν κάτι στιγμές...μοναδικές! Μέχρι την επόμενη φορά! Τωρά έχω εξετάσεις! Τα κεφάλια μέσαααααα!!!

Λαβ γιου ρε! Πολλά! Τζιαι ας με κάμνετε ρεζίλι! 

Το μέτρημα

Αύριο έρχεσαι..

Πολλές φορές ρωτάς με:
- Θα αντέξουμε; Είναι τόσο δύσκολο. Και εγώ μπορώ να έρθω μετά από αυτό. Ξέρεις ότι πρέπει να είμαι εδώ μέχρι τότε. Θα αντέξουμε; Κάποτε κουράζεσαι..κουράζομαι..μου λες..σου λέω..και μετά πάλι απ την αρχή. Και όταν είμαστε μαζί ξέρουμε πως πάλι θα τελιώσει και θα φύγω και θα φύγεις και θα σε βλέπω να απομακρύνεσαι και θα πονάω...αλλά θα βάζω πάλι μάσκες να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Και πολλές φορές ξέρεις σκέφτομαι να σ αφήσω...ή να σ αφήσω να μ αφήσεις...αλλά κανένας δεν μπορεί να με κάνει να γελάσω τόσο όσο εσύ. Με κανέναν δεν είμαι όπως είμαι μαζί σου. Και αντέχω. Και δεν φοβάμαι. Και ανοίγω το κινητό και κοιτάω εμάς και έτσι κοιμάμαι. Και αντέχω. Γιατί πρέπει να αντέξω. Γιατί ήταν τόσο δύσκολο όταν εσύ δεν ήσουν εδώ. Και τώρα που σε βρήκα δεν με ενοχλεί τίποτα και κανένας. Και νομίζω τίποτα δεν έζησα πριν από σένα. Και αντέχω. Και σ αγαπώ ακόμα πιό πολύ. Και είμαι εδώ και περιμένω να φύγουν οι μέρες. 

Αυτές τις μέρες λοιπόν...
Καθαρίζω τα πάντα στο σπίτι λες και θα μου κάνεις έλεγχο. Βάζω παντού αυτά που ξέρω πως θα σ αρέσουν. Αλλάζω τα πάντα επειδή θα έρθεις.

Σχεδιάζω πράγματα να κάνουμε μαζί. Σου αγόρασα καρναβαλίστικα τζιαι έκλεισα να μείνουμε Λεμεσό. Έχω να πάω καρναβάλι χρόνια. Μαζί σου κάμνω λες τζιαι είμαι δέκα χρονών. Χοροπηδώ στην δουλειά...χαμογελώ χωρίς προσπάθεια. Κανονίζω με τους φίλους τόσες πελλάρες τζιαι αγνοώ την γρίππη που με βασανίζει μέρες τωρά. Τζιαι όταν γυρίζω που την δουλειά φροντίζω πάντα να περνώ δίπλα που την θάλασσα που το σημείο που σ αρέσκει. Σταματώ, κατεβαίνω..σου στέλνω φώτος.

Μπαίνω στο ίντερνετ τζιαι ψάχνω συνταγές να σε εντυπωσιάσω. Σχεδιάζω πώς θα στολίσω το τραπέζι τζιαι φροντίζω να έχω το αγαπημένο σου ποτό. Ψάχνω τα αγαπημένα σου τραγούδια να τα έχω έτοιμα στο κάρο. Αγοράζω το αγαπημένο σου αρωματικό, μαλακτικό, σαμπουάν, αφρόλουτρο.

Και είναι και αυτό που νιώθω κάθε φορά στο αεροδρόμιο.
Όταν βλέπω την πτήση σου να προσγειώνεται τζιαι νομίζω θα πεθάνω από χαρά. Που βλέπω τους άλλους να έρχονται τζιαι εσύ πάντα να καθυστερείς. Τζιαι μετά που ανοίουν οι πόρτες τζιαι έρκεσαι τζιαι τρέχεις πάνω μου τζιαι αγκαλιάζεις με. Τζιαι δεν με αφήνεις μέχρι να φύεις πάλε.

Τζιαι το πρωί πάντα σηκώνεσαι πρώτη να μου κάμεις καφέ. Τζιαι κοιτάζω σε κρυφά που τραγουδάς τζιαι αλλάζεις σταθμούς. Τζιαι χορεύκεις ευτυχισμένη γιατί ήβρες ένα τραγούδι που σου άρεσε. Τζιαι βλέπεις με ξαφνικά τζιαι ντρέπεσαι που σε βλέπω τόση ώρα.

Στο αυτοκίνητο πάντα κρατάς με που το σιέρι. Δεν το αφήνεις ούτε λεπτό. Τζιαι κάποτε με επιφύλαξη ακουμπάς πάστον ώμο μου τζιαι κλείνεις τα μάτια. Τζιαι ούλλα εν φωτεινά τζιαι με νόημα έξω.

Απαντώ σου λοιπόν:
- Θα αντέξουμε. Τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν. Τίποτα που ν αξίζει. Θα περάσουμε δύσκολα αλλά θα αντέξουμε. Και μια μέρα (σύντομα) θα κλείσεις μόνο ένα εισιτήριο. Και δεν θα φοβάσαι πια. Και δεν θα αγχώνεσαι. Αυτή η ζωή μας έκανε την χάρη...σκέψου το. Θα μπορούσε να μας αγνοήσει. Άρα να μην φοβάσαι. 

Αύριο λοιπόν έρχεσαι.
Όταν ανοίξει η πόρτα δες ακριβώς ευθεία μπροστά. Μόνο μπροστά.
Εκεί θα είμαι.
Και θα μετράω μέχρι το δέκα...

Τα μπλογκς που ευτυχώς δεν υπάρχουν!!!!

Εκατσιάριζα μιαν μέρα με τον Κιλλ (ου ήντα παράξενο) τζιαι πάστην πλάκα που κάτι που μου είπε έστειλα μέιλς σε ούλλα τα καμάρκα μου που μου γράφουν να μου πουν τί μπλογκ θα ήθελαν να είχαν αν κάποτε δεήσουν να σταματήσουν να μου πρήζουν τα αυτιά τζιαι αντακώσουν καμιά συγγραφή. Ιδού τα αποτελέσματα! Ναι! Έσιετε ούλλοι πρόβλημα!!!

Μαριάννα: Εγώ αν έκαμνα μπλογκ ( αλλά βαρκούμαι) ήταν να κάμω ένα στα κινέζικα για να έχω μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Άλλωστε ήταν να έσιει πολλή φάσην να ζωγραφίζω σκεδιούθκια αντί να γράφω όπως ούλλοι οι κοινοί θνητοί. Ας πούμε άλλο να ξητημάζεις τζιαι να βάλλεις σκεδιούιν κωλοδάκτυλον τζιαι άλλο να το γράφεις! Έσιει μιαν άλλην υπόσταση πώς να το κάμουμεν τωρά;; Στο μπλογκ μου θα έγραφα μόνο δικηγορίστικα τζιαι θα άππωνα τους Κινέζους να επαναστατήσουν τζιαι να απαιτήσουν παραπάνω μετρό γιατί που το σαρδέλα σαρδέλα εν θα βάλουν ποττέ κιλά τζιαι θα παραμείνουν ττάπποι! Είμαι φοβερή ξέρω το!!!! (κόρη αν θα το ποστάρεις γράψε το ελληνικά να μεν με περιπέζουν)

Τιβίκος (αλλιώς TVman): Εγώ αν είχα μπλογκ ήταν να γράφω μόνο για τα τηλεοπτικά τζιαι κινηματογραφικά τζιαι γενικά για ότι πάσα μαλακία φκαίνει στα τόρρεντς! Μέσα μου είμαι τηλεκριτικός αλλά αδικήθηκα στις βαθμολογίες τζιαι εσπούδασα λογιστής! Θα εμάζευκα καμιά εκατοστάρα κρυφούς τηλεκριτικούς τζιαι θα εσφάζουμουν μαζί τους αβέρτα! Θα σχολιάζα τα μπάφτα, τα όσκαρ, τα έμμυ, τα φουστάνια, τα γαμπριάτικα τζιαι φυσικά την Γκαγκα τζιαι τα μεταφορικά της μέσα! Ήρτεν πάλε με άππαρον;;; Ήρτεν με καγκουρώ;;; ήρτεν με δεινόσαυρο;;;; Μιλούμε για γκράντε σουξέ μπλογκ!

NoMatter: Ρα; Έσιεις αθκιάσην πε μου;;; Άκου ερώτηση! Αλλά ΟΚ να σου απαντήσω για να σου δώκω ιδέες! Εγώ θα έκαμνα μπλογκ φιλοσοφημένο όι όπως το δικό σου την κατσιαρίστρα! Θα εμάζευκα ούλλα τα μεγάλα μυαλά (άρα εσύ είσαι εκτός) τζιαι θα επιδιδόμουν σε ανελέητο φιλοσοφείν. Θα ανέλυα θέματα στυλ ‘ Ποιά είμαι;;; Πού πάω;;; Υπάρχουν εξωγήινοι;;;Ποιός ήταν τελικά ο λόγος που καταστράφηκε η Ατλαντίδα;;;’ τζιαι τέτοια σοβαρά πράματα! Είμαι σίουρη ότι το μπλογκ μου θα προκαλούσε το ενδιαφέρον της Νάσα τζιαι θα με καλούσαν μέσα για περαιτέρω αναλύσεις. Ως τζιαι ο Ομπάμα θα άφηνε την Μπιγιονσέ για να με ακούσει! Αχχχχ....χαραμίζουμαι!

Κιλλάκος: Εγώ επειδή είμαι επιχειρηματίας ήταν να κάμω ένα μπλογκ με μέλη του εμπορικού κόσμου τζιαι μαζί θα πορευόμασταν να κατακτήσουμε τον κόσμο. Θα εσύρναμε ιδέες για προϊόντα που εν υπάρχουν τζιαι θα τα φέρναμε Κύπρο να σιέσουμεν ευρά! Πρώτο μέλος του μπλογκ θα ήταν ο Πηλακούτας τζιαι δεύτερον ο Σιακολάκος μου! Επίσης (έτσι για να σπάσεις) θα έβαλλα επίτημο μέλος το μπος σου για να μου διά ιδέες περικοπών μισθών χωρίς αιματοχυσίες! Χα χα χα

Κανταίφι: Δικό μου μπλογκ;;;;; Ούτε καν να το σκέφτεσαι! Πας καλά;;; Είσαι σοβαρός άνθρωπος εσύ τώρα;; Μην γελάς! Ε ρε κάτι ιδέες! Μα πώς σου ήρθε;;; Σε βάρεσε η καλοκαιρία στην κεφάλα;; Έφαγες ψητό και σου ρθε βαρύ;;; Εγώ να γράφω μπλογκ;;; Και τί να έγραφα καλέ; Τα απομνημονεύματα μιας νοσοκόμας; Άσε με πουλάκι μου και έχω να πάω κομμωτήριο.

Ντέμη: Εγώ θα έγραφα ένα μπλογκ με ονομασία ‘ Θάβω την Ντάγκερ’! Σε κάλυψα;;;;Εννοείται θα είχε πολλούς φανς γιατί ως γνωστόν σπας σε πολύ κόσμο τα νεύρα και φυσικά θα το γέμιζα φώτος σου για να έχουμε να γελάμε! Φώτος που κοιμάσαι, που ξυπνάς, που βαριέσαι, που τρέχεις τσίτσιδο στο μπάνιο, που καθαρίζεις με χλωρίνη ακόμα και την Λίντα και τα υπόλοιπα συναφή όμορφα που ζω μαζί σου καθημερινά!

Ιδιότροπη: Μπλογκ όπως τζιείνο της Συνατσάκη φυσικά! Θα έγραφα αποκλειστικά για φάσιον! Τζιαι επειδή εγώ έχω τζιει που το γούστο θα τους ισοπέδωνα ούλλους τζιαι θα αποκτούσα δική μου εκπομπή στον Αντένα μετά το Voice όπου θα σχολίαζα με πάσα λεπτομέρεια τα ρούχα των κριτών! Τζιαι επειδή φορούν πάντα τα ίδια ρούχα θα σχολίαζα μόνο τους παίκτες για να έχω τζιαι κάτι να λαλώ!

Κίρκη: Εγώ ήταν να πιάσω το μπλογκ σου για να μεν ψάχνομαι τζιαι πολλά. Τζιαι θα σε έβαλλα να το γράφεις εσύ γιατί βαρκούμαι. Τζιαι θα απαντούσες εσύ τα σχόλια γιατί είμαι πολλά απασχολημένη τζιαι ξέρεις το. Αλλά φυσικά εγώ θα είχα τα πνευματικά δικαιώματα! Έτσι για σπάσιμο!!!

Ανώνυμος: Εγώ δικό μου μπλογκ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Α δεν πάμε καλά! Το επιχείρησα μια φορά και έγραψα μόνο δύο ποστς! Από κει και πέρα και επειδή δεν είχα τζιαι τίποτε να πω αγνόησα το. Κάπου υπάρχει πάντως αλλά ξέχασα τους κωδικούς. Αν τους θυμηθώ να σου το στείλω να φυρτείς. Εν μπορείς να φανταστείς τί μαλακίες έγραψα!

Να ψηφίσετε την πιό παλαβή ιδέα (γιατί τίποτε σοβαρό εν είστε άξιοι να γράψετε) τζιαι να το βάλουμε ομπρός! Εγώ πάντως ψηφίζω Μαριάννα! Χα χα χα κόρη;;;Κινέζικα σκεδιούδκια;;;;;;;;χα χα χα χα χα χα

Α! Τζιαι κοπέλια;;; Ήρτεν η ώρα να καρναβαλιστούμε!!!! Γεια σας!!!!!!!!!!!! 

Αν μου περάσει φυσικά τούτη η κωλοίωση!!!!!!

Βήχω και ξεροβήχω

Τελευταία που είμαι στο Breaking Bad mood μου λαλώ τζιαι κάμνω πράματα που εν το επερίμενα πως θα το έκαμνα ποττέ!
Είμαι του σικκιμέ, αγχώνουμαι μόνο για την δουλειά τζιαι τα καμάρκα μου, πάω γυμναστήριο τζιαι εν φακκώ γρόσιν αν ο άλλος δίπλα μου βαρκέται τζιαι θέλει να μου αντακώσει κοινωνικόν σχολιασμόν τζιαι γενικά ότι θέλω κάμνω, όπου θέλω θα πάω τζιαι αν δεν θέλω θα κάτσω έσσω να βάλω καμιάν σειράν στην διαπασών τζιαι θα σε αγνοήσω!

Η κολλητή μου προχτές που εμιλούσαμε κάτι με ρώτησε για μιαν κοινή μας φίλη, απάντησα της με αδιαφορία τζιαι εγύρισεν της!
- Αμάν ρε Ντάγκερ! Γουότ δε φάκ;;;
- Frankly my dear! I dont give a damn! Blame Red Batler!!!Or maybe Walter White!!! Or maybe τον ανάδρομο Ερμή!

Η μετάλλαξη ένιωσα ότι εξεκίνησε που το καλοτζιαίρι. Εν ξέρω γιατί τζιαι πώς! Απλά εξεκίνησε! Ένιωσα ότι τόσα χρόνια να είμαι η Μισσυ Congeniality εν μου έκαμνε τζιαι τόσο καλό! Τζιαι τί έγινε δηλαδή που ήμουν; Απέκτησα παραπάνω φίλους οξά λεφτά; Μπα! Απλά απέκτησα παραπάνω μαλάκες πάστην κκελέν μου! Έτσι λοιπόν έκαμα γενική εκκαθάριση! Η οποία νομίζω προσφέρει μου μιαν άλφα ηρεμία τζιαι ασφάλεια στις κινήσεις μου!

Η Ιδιότροπη προχτές ερώταν με στον καφέ τί βαρκούμαι!
Απαντώ της αναλυτικά δαμέ γιατί τζιείντην ώρα εφέρναν τον καφέ μου τζιαι είδα τα μπισκοττούθκια τζιαι εχάρηκα! Σιγά μεν ασχοληθώ μετά!
- Βαρκούμαι τους γλύφτιες ρε φιλενάδα! Τους τύπους που μετακινούνται εύκολα που τον έναν στον άλλον τζιαι βρίσκουν υποκοριστικά λατρείας για να γίνονται αρεστοί! Που εν έχουν ουσιαστικά τίποτε να πουν ή τζιαι να γράψουν τζιαι απλά δηλώνουν παρουσία έτσι για το θεαθήναι τζιαι την ψευδαίσθηση της 'ανήκω σε κλικκαρία'. Κάμε μιαν γύρα παντού! Κάμε τζιαι μιαν γύρα δαμέ! Εννά τους έβρεις πανταχόθεν όπως το σήμα της ΜΤΝ! Γελοίες υπάρξεις που με κάμνουν τζιαι γελώ!
- Βαρκούμαι τους 'εν έχω ζωή τζιαι ασχολούμαι μαζί σου πέρκι κάμω'! Έγραψε κάποτε η Ίνα ένα πολλά πετυχημένο ποστ πας τούτους! Κάθουνται που το πρωί ως την νύχτα τζιαι εν όπως τους γύπες που περιτριγυρίζουν το πτώμα! Μάνα μου ρε! τσίκα τσίκα μπουμ!
- Βαρκούμαι τους 'είμαι γκέουλας ως τζιαμέ που εν πάει άλλο αλλά εν το λαλώ τζιαι χώνουμαι γιατί είμαι άλλου επιπέδου!'! Ωωωωω τι τρομερό! Αλλά ρε κοπέλια!!! Σόρρυ που σας το χαλώ! Έσιει κάτι στρέιτ που όι μόνο ευτυχώς εν σας μοιάζουν αλλά γράφουν τζιαι κάτι ποστς λουκούμι που τα θωρείς τζιαι χτυπιέσαι για το άδικο!!! Το άδικο που το ποστ τζιείνο εν το έγραψε κάποιος που να νοιάζεται τζιαι πιό άμεσα! πχ η περίπτωση της Λυκόφως! Μπράβο ρε Λου once again. Εν τζιείνο που έγραψα κάποτε! Αν καρτεράτε που εμάς τους γκέι να ρίξουμε κανένα φως ειδικά στην Κύπρο εννά καρτεράτε τζιαι το μετρό Λάρνακας Λευκωσίας να είναι έτοιμο το 2014. Βαρκούμαι σας είλικρινά!
- Βαρκούμαι τους φυγόπονους! Που τα έχουν ούλλα έτοιμα στα πόδκια τους που παππούες, γιαγιάες, μάμμες, παπάες τζιαι διούν μου τζιαι συμβουλές στυλ ' να σηκωστείς να φύεις που την δουλειά γιατί η ζωή εν μιτσιά'. Αλήθκεια ρε;;; Τζιαι ποιός θα μου πληρώνει το δάνειο; Τα σέρβις; Τα εμβόλια της Λίντας μου;; Συμβουλές λοιπόν τζιαμέ που σας παίρνει γατάκια! Εμάς τους μη έχοντες τζιαι μη βολεμένους παρετάτε μας!
- Βαρκούμαι γενικά τους Κυπραίους που βλέπουν το θέμα κρίσης ακόμα επιδερμικά τζιαι εν εχαπαρκάσαν πως θέλει αρετήν τζιαι τόλμην να έσιεις το Χάμμερ μέστο γκαράζ! Μιλάς τους τζιαι κοσμάρα τους οι γέριμοι τζιαι οι σκοτεινοί!!!!
- Βαρκούμαι να κάθουμαι στην Ακρόπολη τζιαι κάθε πέντε δευτερόλεπτα (τεσταρισμένο) να μου κατεβαίνει ότι μπορεί να βάλει ο νους σου να μου πουλήσει την πάσαν μαλακία! Ε αφήστε με ρε κουμπάρε!!! Θωρώ την Ακρόπολη τωρά!!!!!
- Βαρκούμαι τους Λευκωσιάτες που κατακλύζουν τον Πρωταρά μου κάθε καλοτζιαίρι τζιαι εν μου αφήνουν μιαν παθκιάν γης να κάτσω τζιαι πρέπει να βάλω μέσον στο Φιγκ Τρι να έβρω να απλώσω την κορμάρα μου τζιαι τα περιοδικά μου! Καλά καλά μεν νευριάζετε εν πλάκα που κάμνω! Αλλά θα έπρεπε οι ντόπιοι λαοί να έχουμε κάρτα προτεραιότητας! Γιατί εγώ κυρίες και κύριοι Πρωτευουσιάνοι επάεννα στον Πρώταρον τότε που ήταν ακόμα μια λάντα! Καταλάβετε με επιτέλους!!!
- Βαρκούμαι τζιαι τους Σκαλιώτες που νομίζουν πως το Άμμος εν τρέντι φέντι στέκκι! Χαλόου ρε κοπέλια αλλά που τήν είδετε εσείς την θάλασσα σιόρ! Α εν για τζείντο κατράμι που λαλείτε! ΟΚ..
- Βαρκούμαι τζιαι τους Λεμεσιανους που νομίζουν πως έχουν θάλασσα!
- Για τους Παφίτες εν ξέρω να πω. Βαρκούμαι αλόπως!
- Βαρκούμαι που η Ντέμη πιάνει με τελ ούλλες τις άκυρες ώρες! Δηλαδή τις ώρες που τρώω, που βαρκούμαι να ταράξω, που έχω νεύρα με την δουλειά, που μιλώ με την Μαριάννα τζιαι τσακώνουμαι για μαλακίες, που κάμνω αποχή που την κολλητή γιατί πιάνει την η πελλάρα, που είμαι τίτσιρι τζιαι βουρώ να μπω μέστο μπάνιο, που καθαρίζω το μπάνιο, που δκιαλέω απορρυπαντικά στο Καρφουρ, που σιδερώνω τα ρούχα του Κιλλ, που ετοιμάζουμαι να πάω έξω τζιαι πρέπει να της μιλώ όταν βάλλω μολύβι τζιαι τελικά το μολύβι μπαίνει ούλλο μέστο μάτι μου, που βλέπω ταινία τζιαι συγκεντρώνουμαι γιατί ως συνήθως πρέπει να έβρω τα νοήματα που κρύβονται βαθειά μέσα στο σενάριο, που γράφω τεστς, που μιλώ με τους τοίχους τζιαι που γενικά ΚΑΤΙ ΚΑΜΝΩ! Είπα της να με πιάνει όταν τζιοιμούμαι αλλά εν με ακούει! Σάστα τζιαι εν γυρμένα!
- Βαρκούμαι τον Κιλλ που έρκεται ούλλες τις άκυρες ώρες! Ευτυχώς ξεκινά η δουλειά του! Πάρτι τάιμ!

Πάω να δω Μπρούσκο! Όι επειδή μου αρέσκει! Απλά βαρκούμαι να ανοίξω το πισι να ποσκολιστώ με καμιά σειρά!
Όβερ!
Ιδιότροπη εκάλυψα σε;;;;;;;

Άρχισαν τα όργανα (παρτ 2)

Οι εξελίξεις τρέχουν!
'Ατε βουρούμεν να τις προλάβουμε.

Ώρα: 6:45
Τόπος: Η τάξη μου
Κατάσταση: Εξηγώ για χιλιοστή φορά με θυμωμένο τόνο πώς λύουμεν μιαν άσκηση που την εκάμαμεν δκιακόσιες φορές.
Μαθητές: Φοιτσιασμένοι (εννά μας δέρει αν το συνεχίσουμε! Ξαπολάτε τα κινητά να μεν τα σαντραολίσει)
Σκέψεις: Αν δεν την καταλάβουν τζιαι τωρά θα τους πετάξω τα κινητά τζιαι θα τους ντύσω τούβλα για το καρναβάλι.
Περιβάλλον χώρος: Πολλή κίνηση! Ενοχλεί με τούτο το πήεννε έλα.
Κιλλ: Στέλνει μου μήνυμα να φάμε στο αγαπημένο μας την Παρασκευή.
Απάντηση: Σκάσε τζιαι εξηγώ τωρά!!!

Έρκεται η γραμματέας. Ακούει με τζιαι μάλλον έπιαν την ο φόος. Χτυπά σιγά την πόρτα!
- Ναι!!!!!!!!!! απαντώ!
- Ντάγκερ μου. Όταν τελιώσεις θέλει σε το μπος (χαμόγελο).

Τελιώνει το μάθημα τζιαι βάλλω τους μιαν κάσιαν δκιάβασμα να κάμουν. Μουρμουρούν τζιαι αγριοκοιτάζω τους.
- Εν εγώ που έχω εξετάσεις σε ένα μήνα;;;;;;;;;;;;;; Α;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
- Συγγνώμη κυρία. Εντάξει! Κατεβάζουν την κκέλαν τους.
Νιώθω άσιημα. Έχω τους τρία χρόνια τζιαι λατρεύκω τους. Χαμογελώ.
- Οκ. Ακούστε. Ξέρω ότι σας πιέζω αλλά...θέλω να περάσετε ρε. Να μπορέσετε να πάτε Αγγλία. Να φύετε που δακάτω. Να ανοίξετε τα φτερά σας. Γι αυτό δκιαβάστε λλίον. Κάμετε μου τούντην χάρη.
- Κυρία είμαστε πιεσμένοι που παντού. Επελλάναν μας. Είμαστε μόνο 17.
- Ξέρω το. Αλλά θέλω να φύετε. Να ζήσετε τζιείνα που σας αξίζουν. Προσπαθείστε έστω.
- Ναι κυρία. Έχουμεν τζιαι το θεατρικό αύριο.
- Τζιαι εγώ θα είμαι πρώτη γραμμή να σας καμαρώνω.
Νιώθουν καλύττερα. Κάποιος λέει μου αστείο για του Αγίου Βαλεντίνου. Απαντώ του τζιαι φύρνεται. Η ηρεμία έρκεται τζιαι είμαστε πάλε φίλοι. Ξέρουν με άλλωστε πολλά καλά.

Πάω στο γραφείο του μπος. Είμαι χαλαρή τζιαι χαρούμενη.
- Ντάγκερ;
- Παρακαλώ.
- Εψές εσκέφτουμουν τούτα που είπαμε την Τρίτη. Αγχώθηκα.
- Μάλιστα. Τί αποφασίσατε;
- Το ζητούμενο μας σαν σχολείο της έκτασης μας είναι να έχουμε καθηγητές να αντέχουν την πίεση. Τζιαι να μπορούν να φέρνουν αποτελέσματα. Εν μπορώ να σε αφήσω να φύεις τόσο εύκολα.
- Μα αυτό εξαρτάται που σας.
- Μπορώ να μάθω τα σχέδια σου αν εμείς τελικά εν τα έβρουμε;
- Θα τα μάθετε όταν υπάρχει λόγος.
- Μάλιστα. Ανακατεύκει κάτι χαρτιά. Κοιτάζει το κομπιούτερ της.
Λοιπόν κοίτα. Τέλος του μήνα θα φκουν τα τελικά προγράμματα για του χρόνου. Θέλω να κοιτάξεις τα δικά σου τζιαι να έρτεις να μιλήσουμε για την αύξηση σου. Θέλω να είσαι τζιαι εσύ καλά αλλά τζιαι εμείς σαν επιχείρηση. Το ζητούμενο στο επαναλαμβάνω είναι να μην φύγεις. Άρα είμαι έτοιμη να συζητήσω το οτιδήποτε φτάνει να είναι στα πλαίσια της λογικής. Η αρχική σκέψη είναι αύξηση στα 10 %. Αλλά δεν θα το πούμε ακόμα αυτό μέχρι να δεις εσύ το πρόγραμμα σου και έρθεις να συζητήσουμε. Είσαι εντάξει με αυτό;
- Θα μιλήσουμε όταν πάρω το τελικό πρόγραμμα.
- Ωραία. Σηκώνεται. Ας περάσουν αυτές οι μέρες εξετάσεων και θα σε δω σε πιο σωστή βάση. Σου υπόσχομαι πως θα κάνω αυτό που πρέπει.

Την χαιρετώ τζιαι φκαίνω έξω. Πάω στην γραμματεία. Κοιτάζω που τα παράθυρα έξω. Η επόμενη μου τάξη περιμένει να μπει σε πέντε λεπτά. Στο σχολείο παντού έσιει καρναβαλίστικους στολισμούς. Δκιο μαθητές της άλλης τάξης παίζουν μάππα στο γήπεδο.Κάτι άλλοι κοιτάζουν το κινητό τους τζιαι γελούν. Μια μαθήτρια κουβαλά πράματα για το θεατρικό τζιαι τσιριλλά να την βοηθήσουν. Οι γραμματείς μάχουνται να περάσουν τις πληρωμές.  Εν ξέρω πού θα πάει. Εν ξέρω την απόφαση μου τελικά. Αλλά αν φύω εννά το πεθυμήσω τούτον ούλλο το καρκασιαλλίκι. Τελικά εν μου σπάζει τόσο τα νεύρα.
Η συνήθεια εν το πιό δύσκολο πράμα τελικά.
Τζιαι το πιό επώδυνο.

( Η συνέχεια επί της οθόνης σας)

Άρχισαν τα όργανα!

Ο κωμικοτραγικός διάλογος με το μπος.

Ώρα: 2.00 το μεσημέρι.
Τόπος: Δερμάτινος καναπές στο γραφείο της.
Κατάσταση: Πεινώ
Αιτιολογία: Του χρόνου εννά υπογράψεις ρε Ντάγκερ;;
Σκέψεις: Το παντελόνι που εφόρησα σφίγγει με τσας νομίζω. Ο Κιλλ γιατί με πιάνει τελ; Πρέπει να πάρω την Λίντα για το εμβόλιο της αύριο. Αχ στην Αγγλία επικρατεί πανικός με τόσα νερά! Η Μαριάννα μου εν καλά; Να της στείλω μήνυμα. Ούφφου έχω μάθημα με τα σπαστικά μετά! Αααα να στείλω μήνυμα στην Ντέμη να μου πιάσει την ταμπακιέρα σήμερα. Μήπως να φάω σουβλάκια που έσιει στο εστιατόριο του σχολείου; Αλλά τζιαι οι κεφτέδες εν καλοί άκουσα.

Το μπος σταματά να τηλεφωνά (άτε κόρη μου) τζιαι κοιτάζει τάχα τα χαρτιά της.
- Ντάγκερ μου!
- Παρακαλώ!
- Ξέρεις πόσο ευχαριστημένη είμαι! Τα αποτελέσματα σου ήταν πάλε εξαιρετικά τζιαι στο ερωτηματολόγιο των μαθητών έφκηκες πρώτη ακόμα μια χρονιά!
- (Φτου μου! Επιάσαν οι απειλές)! Ναι ναι ευχαριστώ!
- Θέλω λοιπόν που τα τωρά να ξεκαθαρίσουμε τί θα κάμουμεν του χρόνου. Θέλω σε φυσικά!
- (Θέλε!!) Α μάλιστα! Με τιμάτε φυσικά!
- Έχω τρομερά σχέδια για σένα! Σκέφτουμαι να σου αναθέσω αρμοδιότητες για την τελευταία τάξη. Να κάμουμεν τούτο! Να κάμουμεν το άλλο! Να ζωγραφίσουμε! Να περιχαρίσουμε!
- (Πέρκι να σιέρεσαι!) Αχα...
- Εννοείται πως είμαι περήφανη για σένα! Νιώθω σε πλέον σαν δικό μου παιδί!
- (Ε τότε γιατί εν μου διάς 5000 να πάει πάσαν κακό;;;). Α ναι; Χαίρομαι! Η μάμα μου θα χαρεί άμα το μάθει!
- Χα χα χα! Μα τούντο χιούμορ σου ρε Ντάγκερ μου! Πάντα κάμνεις με να γελώ (πάλε γλύφει με σιορ)! Λοιπόν για να μεν σε κουράζω. Ορίστε το συμβόλαιο σου! Άτε υπόγραψε να πάμε παρακάτω.

Πιάνω το τζιαι δεν το κοιτάζω καν. Θωρεί με παραξενεμένη.
- Μα εν θα το δεις; Θέλεις χρόνο;;
- Όι! Θέλω αύξηση!!!
- Τί;;; Μα Ντάγκερ μου οι εποχές εν δύσκολες!!! Πρέπει λοιπόν...
- Ναι ναι ξέρω τα τούτα! Αλλά αφού οι εποχές εν τόσο δύσκολες πώς τζιαι είχαμε αύξηση μαθητών σε όλα τα επίπεδα στο 25%;;;;
- Ε κοίτα! Εν τζιαι σημαίνει πως πληρώνουν επειδή έρκουνται! Οι εποχές λοιπόν...
- Μια χαρά πληρώνουν! Λοιπόν έκαμα υπομονή ένα χρόνο τωρά! Δέχτηκα ίσως τις μεγαλύτερες περικοπές από όλους !
- Ναι αλλά ήσουν τζιαι η πιό υψηλόμισθη!
- Ναι αλλά όταν φτάσουν οι άλλοι στο επίπεδο που κάμνω εγώ την δουλειά τότε ας απαιτήσουν τζιαι τζιείνοι αυτά που δικαιούνται. Θέλω αύξηση!!!!
- Μα καλά...οκ...δηλαδή πόσο; Εν μπορώ να πάω τζιαι πολλά πάνω!
- Θέλω 15% πάνω! Αλλιώς δυστυχώς εν θα μπορέσω...
- Μα ζητάς εξωφρενικά πράματα!!!
- Ζητώ τζιείνο που μου αξίζει!
- Μα να το συζητήσουμε ρε παιδί μου!
- Εν συζητώ! Αρκετά! Αμοίβουμαι το ίδιο με τον κάθε μιτσίν που ξεκινά φέτος τζιαι έχω 15 χρόνια πείρας! Φκάλλω αποτελέσματα με τάξεις που εν ουσιαστικά χαμένες τζιαι διάς τες σε μένα για να τις σώσω! Μαυρολαώνουμαι με τα μεγάλα τμήματα τζιαι δουλεύκω ακόμα τζιαι Σάββατα χωρίς αμοιβή! Τέλος! Σκεφτείτε το! Έχω μάθημα σε λλίο τζιαι πεινώ! Πάω να φάω! Ευχαριστώ για την πρόταση!

Σηκώνουμαι τζιαι διώ της το σιέρι μου. Κοιτάζει με θυμωμένη.
- Τελευταία άλλαξες Ντάγκερ!
Χαμογελώ της.
- Προς το καλύτερο ελπίζω!
- Μάλιστα...
- Σκεφτείτε το! Εγώ έχω άλλωστε τζιαι άλλες επιλογές για του χρόνου.
- Τί επιλογές; Να πας στον ανταγωνιστή απέναντι;;
- Δεν είναι της ώρας! Σας αφήνω μέχρι τον Απρίλιο περιθώριο να το σκεφτείτε. Καλό σας απόγευμα.

Φκαίνω που το γραφείο. Χαμογελώ της γραμματέας απέναντι. Στέλνει μου φιλί.
Προχωρώ βιαστικά προς το εστιατόριο. Νιώθω ένα βάρος να φεύκει που πάνω μου. Στο δρόμο συναντώ μαθητές μου.
- Κυρία μας!!!!!!!!!!!!
- Μωρά μου!!!!
- Εννά ρτετε στο θεατρικό το βράδυ να δείτε τις πρόβες;
- Χάνω εγώ έτσι πράματα;;

Φτάνω στο εστιατόριο. Κοιτάζω το μενού.
- Μαρία;;;; Βάλε μου κεφτέδες με ρύζι. Τζιαι χρέωστα στο σχολείο!

Breaking Bad

9 η ώρα εψές τελειώσαμε το Breaking Bad με τον Κιλλ.
Στις 11 σταματήσαμε να μιλούμε για την σειρά.
Στις 1 επήα για ύπνο.
Στις 3 κατάφερα να κοιμηθώ.

Εξηγώ γιατί.

Υπόθεση: 
Ο Walter White είναι ένας συνηθισμένος, ασήμαντος ανθρωπάκος της διπλανής πόρτας. Καθηγητής Χημείας, αδικημένος επιστημονικά λόγω της φοβερής του ικανότητας στην Χημεία από παλιούς συνεργάτες που πλούτισαν εις βάρος του, παντρεμένος, με ένα γιο με κινητικές δυσκολίες τζιαι μια κόρη να έρκεται. Δεν έχει λεφτά, δουλεύκει παρτ τάιμ σε πλυντήριο αυτοκινήτων τα απογεύματα τζιαι γενικά η ζωή του δεν έσιει νόημα. Ξαφνικά διαγνώσκεται με καρκίνο σε βαθμό 3. Οι γιατροί διούν του 2 χρόνια ζωής. Γυρίζει του! Σκέφτεται την οικογένεια του τζιαι τί θα τους συμβεί όταν αυτός πάππαλα τζιαι ψάχνει τρόπους να τους αφήσει λεφτά. Δύσκολο...
Ώσπου τυχαία ανακαλύπτει έναν παλιό του μαθητή, τον Jessie, που είναι μάγειρας μεθαμφεταμίνης τζιαι βαποράκι. Ο Walter του προτείνει συνεργασία. Να γίνει τζιείνος ο μάγειρας τζιαι ο άλλος να την πουλά. Το προιόν του γίνεται αμέσως γνωστό λόγω της απίστευτης καθαρότητας του τζιαι ο φίλος μπαίνει σιγά σιγά σε έναν κόσμο άγνωστο για τζιείνον προσπαθώντας να ισορροπήσει μέσα του το καλό τζιαι το κακό.
Η σειρά κάμνει ακριβώς τούντο πράμα. Παίρνει τον θεατή μέσα σε έναν στρόβιλο συναισθημάτων..συμπάσχεις με τον πρωταγωνιστή; Τον αφορίζεις; Τον δικαιολογείς; Θα έκαμες τα ίδια; Τί είναι τελικά το κακό; το καλό; Η ανάγκη;
Ο Walter στο τέλος παραδέχεται στην γυναίκα του ότι τα έκανε όλα όχι από ανάγκη να βοηθήσει την οικογένεια του. Αυτό άλλωστε το είχε λύσει στην δεύτερη σεζόν. Το έκανε επειδή το γούσταρε...τον έκανε να νιώθει σημαντικός..τού έδινε ένα νόημα. Έγινε βαρώνος όχι από ανάγκη. Αλλά από θέληση.

Μέσα από την καταπληκτική ερμηνεία των πρωταγωνιστών, την υπέροχη ιστορία γραμμένη από την Moira Becket τζιαι την εκπληκτική σκηνοθεσία και παραγωγή του γνωστού Vince Gilligan παρασύρεσαι να σκέφτεσαι τον εαυτό σου διαφορετικά. Να υποστηρίζεις το κακό με πάθος αλλά την ίδια ώρα να επιθυμείς μια δικαίωση (επεδή έτσι σε έμαθαν), να είσαι εναντίον της εντιμότητας επειδή απλά αυτή δεν σε οδηγεί σε άμεσες λύσεις τζιαι να φοάσαι ότι αν τελικά εσύ είσιες τις ευκαιρίες του Walter τζιαι την απίστευτη εξυπνάδα του θα έκαμνες ακριβώς τα ίδια χωρίς να υπολογίζεις τον θάνατο των γύρω σου. Τζιαι θα τα δικαιολογούσες βάση της λογικής του:
- Θα πεθάνω. Θα φροντίσω την οικογένεια μου. Δεν έχω να χάσω τίποτα.

Είμαστε αυτό που τελικά επιλέγουμε. Αυτό τζιαι τίποτε άλλο.
Είμαστε κακοί ή καλοί επειδή το γουστάρουμε τζιαι όι λόγω συγκυριών.
Απλά κάποιοι έχουν την ευκαιρία να το εκφράσουν λόγω ευκαιριών τζιαι κάποιοι όι.

Άρα είμαι ότι είμαι επειδή εγώ το δκιάλεξα.
Ναι! είχα ευκαιρίες να το αλλάξω αλλά εν το έκαμα τζιαι εδικαιολόγησα το πάνω σε οικογένεια, ανάγκη τζιαι ότι σούρτα μπορείς να φανταστείς. Εγίνουμουν χάλια για σχέσεις τζιαι εβάσιζα το στην αδικία που δέχτηκα. Λάθος! Αρέσκουμουν να ήμουν χάλια. Αρέσκουμουν να φορτώνουμαι στους φίλους μου τζιαι να κλαίουμαι. Αρέσκουμουν να μεν βρίσκω τα πόδκια μου. Όχι πια! Είμαι οι επιλογές μου! Τζιαι όσο δύσκολες τζιαι να είναι εγώ τις διάλεξα! Τζιαι εγώ είμαι ο καλός, ο κακός τζιαι ο άσιημος εαυτός μου! Οι άλλοι απλά διούν σου το ερέθισμα! Όι την αιτία της μαλακίας σου.

Το Νουνού πάντα ελάλεν πως στο τέλος όλα έρχονται σε ισορροπία.
Αυτό έγινε και στην σειρά.
Επήλθε η ισορροπία!
Τζιαι αν εσύ την απέρριπτες ή όι δικαίωμα σου.

Δεν ξέρω αν είμαι καλός άνθρωπος τελικά ή όι.
Επλήγωσα..επληγώθηκα.
Όμως ξέρω τελικά...εσυνειδητοποίησα το στο έπακρο.
Πως τελικά ότι τζιαι να έγινε έγινε από δική μου θέληση. Τζιαι να το ρίχνω στους άλλους τζιαι στις συγκυρίες δεν αρκεί πια για να καταλάβω αυτό που είμαι.

Τζιαι που τα τωρά τζιαι να πάει θα λέω τζιαι θα κάμνω ακριβώς τζιείνο που θέλω.
- Ναι του χρόνου φεύκω που την δουλειά όσο τζιαι αν θα στενοχωρήσω το μπος. Όπως με εκμεταλλεύτηκε για τα δικά της τζιαι για τα αποτελέσματα που της φέρνω έτσι τζιαι εγώ εν θα σκεφτώ αν θα την στενοχωρήσω ή όι!
- Θα λέω στην Ντέμη τζιαι στον καθένα τί με ενοχλεί τζιαι τί όι. Εν θα κάμνω υποχωρήσεις! Θέλουν να με χωρίσουν; Θέλουν να με αποφύγουν; Στο καλό! Εν θα ρίχνω τα θέλω μου για να τους κάμνω χάππι! Πρέπει να είμαι εγώ χάππι πρώτα για να μπορώ να έχω τζιαι τους άλλους! Σωστά;
- Θα ζω τα πάντα με διαφάνεια. Θα έχω πλέον ειλικρινείς σχέσεις. Σχέσεις που θέλουν εμένα τζιαι όι την Ντάγκερ που νομίζουν πως είμαι; Άρα σόρρυ! Εν θα ξαναφκώ έξω με κανέναν απλά που υποχρέωση τζιαι για το θεαθήναι!

Have I broken bad?
Or have I just woken up?

I will be the judge of that! 

Αγαπημένη φώτο

Γενικά εν μου αρέσκει να φωτογραφίζουμαι! Φακκά μου επειδή εν έχω φωτογένεια τα γέρημα! Άρα εν έχω τζιαι πολλές φωτογραφίες να μου αρέσκουν! Πάντα εζήλευκα την ιδιότροπη που ακόμα τζιαι μόλις ξυπνήσει να φκάλει φώτο εννά φκει κούκλα γαμώτο! Ή τον Κιλλ τον αχώνευτο που μιαν φορά ήταν τέλια γέρημος τζιαι έφκαλα τον για να γελάσω...τελικά εν τζιείνος που εγέλασε γιατί ήταν κούκλος πάλε! Σκατά!

Η πιό αγαπημένη μου φώτο μέχρι πρόσφατα εν μια που έφκαλα Αγία Νάπα με τον γιο της κολλητής (τον μεγάλο μου έρωτα). Έχω την πάντα φέις τζιαι καμαρώνω την γιατί είμαι τουλάχιστον υποφερτή! Άλλωστε εν μια φώτο που με αγκαλιάζει τζιαι εν φυρμένος τζιαι θυμίζει μου τόσα πολλά!

Πριν κάτι Κυριακές επήαμεν με τιν ιδιότροπη τζιαι τον Κιλλ βόλτα τα μωρά μας στο Κάβο Γκρέκο! Ο Κιλλ έσιει 5, εγώ την Λίντα φυσικά τζιαι η ιδιότροπη τον Ρομέο! Ήταν τόσο όμορφα! Ο Κιλλ εβούραν όπως τον πελλόν τζιαι ετράβαν τους νούρους τους τζιαι τζιείνα επροσπαθούσαν να τον πιάσουν. Σε μια φάση εχτύπησε ο Μπάμπης (ένα λαμπραντόρ του Κιλλ) λλίο το πόδι του τζιαι επιάσαμεν τον αγκαλιά με τον Κιλλ να το δούμε. Εγονατίσαμε τζιαι εβάλαμεν του νερό. Πίσω μας ακριβώς ήταν η υπόλοιπη κλίκκα τζιαι στο φόντο έβλεπες το απέραντο γαλάζιο. Πιάνει λοιπόν η ιδιότροπη το κινητό της τζιαι όπως είμασταν κάτω φκάλλει μας στο ξαφνικό. Τζιαι ως εκ θαύματος έφκηκα καλή! Η φώτο αποθανάτισε μας με τον Κιλλ να γελούμε αγκαλιά με τον Μπάμπη αυθόρμητα τζιαι πίσω μας ακριβώς να είναι ούλλοι οι άλλοι τζιαι να κοιτάζουν την κάμερα. Τζιαι φυσικά η θάλασσα..ήρεμη..απέραντη..να μας αγκαλιάζει. Βασικά άρεσεν μου τούτο το άξιππα της φάσης. Το γέλιο του Κιλλ. Τζιαι την Λίντα να έσιει απλωμένο το πόδι της πάστο σιέρι μου τζιαι να κοιτάζει την κάμερα. Αν το σχεδιάζαμε εν θα έφκαινε καλύττερη.

Εσείς;;;

Χρόνια μας πολλά αγάπη μου

Έφτασεν η ώρα λοιπόν!

Να μάθετε με πάσα λεπτομέρεια την γνωριμία μου με την Ντέμη.

Αφού επρήσετε τα αυτιά μου τζιαι εκάματε εκατόν εικασίες περί γεγονότων!

Ένεκα λοιπόν της επετείου μας αποφάσισα (τζιαι αφού πήρα την άδεια της άλλης πλευράς να σας εξιστορήσω το μέγα αυτό γεγονός)! Χαρήκατε α;;;

Από πού να ξεκινήσω τωρά...ΟΚ..που την αρκή νομίζω εν το πιό λογικό.

2008: Ήμουν Θεσσαλονίκη σχεδόν ένα χρόνο. Πλήρης, ευτυχισμένη...με φίλους, εξόδους, διακοπές. Η Ντέμη είχε μόλις μετακομίσει εκεί για τους ίδιους λόγους. Δουλειά και σχέση. Άκουσα για την κουβέντα επειδή η κοπέλα της ήταν που την παρέα αλλά εν έδωκα τζιαι πολλή σημασία. Μιαν νύχτα ήταν να πάμε σε ένα μαγαζί κάπου στην Παύλου Μελά. Εγώ εδούλευκα ως αργά γιατί είχαν εξετάσεις οι μαθητές μου τζιαι εκάμαμεν έξτρα άρα θα επήεννα μετά. Άλλωστε εδούλευκα πολλά κοντά. Κατά τις 11 αντάκωσα να πάω. Ήμουν πολλά κουρασμένη αλλά σόρρυ ρε φίλε Παρασκευή βράδυ ήταν να κάτσω έσσω;; Όι λαομόν! Έφτασα στο μαγαζί τζιαι είδα την παρέα στο βάθος. Έκαμα νόημα στην σχέση μου ότι έπρεπε να πάρω ένα τηλέφωνο στην Κύπρο την κολλητή τζιαι να με περιμένουν. Εστάθηκα λοιπόν έξω τζιαι εμίλουν. 

Τότε έιδα την Ντέμη πρώτη φορά. Αεράτη, με τζιείνο το υπέροχο μαλλί να ανεμίζει, να μιλά με μιαν φίλη της τζιαι να φύρνεται.

-          Γουάου...εσκέφτηκα..πόσο όμορφη είναι.

Είδεν με που την έχασκα τζιαι ντράπηκα. Γύρισα που την άλλη τζιαι συνέχισα να μιλώ. Η κολλητή εκατάλαβε ότι κάτι με τάραξε τζιαι ερώτησεν με.

-          Φίλη; Λαλώ της....μόλις είδα μια οπτασία.

-          Σύνελθε, λαλεί μου! Οπτασία εν η σχέση σου!

-          Ξέρω το! Απλά ΟΚ τούτη είσιεν κάτι. Εν μπορώ να σου το εξηγήσω.

Όταν έμπηκα μέσα είδα την οπτασία να μιλά με την σχέση μου.

-          Όου μάδερ φάκερ!! Εννά με καρφώσει!!!

Πλησιάζω με σιεσμένο ύφος τζιαι με το χαμόγελο του μαλάκα τζιαι η σχέση μου αρπάσσει με που το σιέρι χαρούμενη!

-          Από δω η Ντέμη!!! μου κάνει! Η σχέση της τάδε!

Ααααααααααα....ουυυυυυυυυυ...άνοιξε πέτραααααααααααααααααααα!!!!

-          Χάρηκα Ντέμη!

-          Κι εγώ, μου κάνει χαρούμενη. Η Κύπρια δεν έισαι;

-          Ναι ναι αυτή!

-          Έχω ακούσει!

-          Όλα είναι ψέματα!

-          Χα χα! Ε όχι και όλα! Ότι είσαι καλό παιδί είναι;

-          Κανένας δεν είναι τόσο καλός!

Δεν απάντησε. Απλά με κοίταξε. Φορούσε ένα μαύρο αμάνικο πουλόβερ τζιαι τζιην. Χαμογέλασε τζιαι έφυεν. Επήεν στην σχέση της. Ούλλη την νύχτα εν εξαναμιλήσαμε. Αλλά για ένα περίεργο λόγο συνέχεια εθώρουν να δω τί κάμνει. Αν χορεύκει, πώς χορεύκει, αν πίνει, τί πίνει...Σε κάτι μέρες την είχα ξεχάσει...έτσι απλά.

                                                    

2009, καλοτζιαίρι: Δεν την έβλεπα σχεδόν καθόλου. Άλλη περιοχή τζιείνη.. άλλη εγώ. Άλλες ζωές. Μόνο την σχέση της έβλεπα αραιά τζιαι πού επειδή έρκετουν σπίτι να μας δει. Η Ντέμη σπάνια. Τζιαι όποτε έρκετουν εγώ έλειπα σε δουλειά. Άκουα τα νέα της αλλά ως τζιαμέ. Κοντά στο σπίτι μας είσιεν ένα ταβερνάκι με το πιό ωραίο ψάρι της Θεσσαλονίκης. Μιαν νύχτα παραγγείλαμε τέικ αγουέι! Επήα εγώ να το πιάσω. Με το που έμπηκα μέσα είδα την. Ήταν μαζί με συναδέλφους. Τζιαι ακόμα πιό όμορφη από όσο εθυμούμουν. Αγκάλιασεν με τζιαι άρκεψε να με ρωτά τα νέα μου. Χάρηκα τόσο ξαφνικά που την έιδα...τζιαι ήμουν χαρούμενη για μέρες. Μάλιστα έστειλα της τζιαι μήνυμα να της πω πόσο χάρηκα που την είδα. Απάντησε αμέσως:

- Κι εγώ Κυπριωτάκι. Μην χαθούμε πάλι.

Κι όμως..χαθήκαμε.

Τον Μάιο του 2011 επέστρεφα στην Κύπρο οριστικά. Με την σχέση μου μείναμε φίλες. Ακόμα είμαστε..Χωρίσαμε από το 2010 αλλά μείναμε μαζί για οικονομικούς κυρίως λόγους. Άλλωστε θα έφευκα. Τελευταία εβδομάδα πριν φύω ήρτεν η Ντέμη να με αποχαιρετήσει. Ήταν στενοχωρημένη γιατί ήδη τα πρώτα σύννεφα με την σχέση της αρκέψαν να την καταπιέζουν. Πριν φύει έκαμε κάτι πολλά περίεργο. Αγκάλιασεν με σφιχτά τζιαι όταν είδε πως η πρώην σχέση μου εν κοίταζε εψιθύρισεν μου:

-          Μην φύγεις...

Για μέρες μετά εσκέφτουμουν αν είχα καταλάβει σωστά. Όταν πλέον είμασταν μαζί ερώτησα την τζιαι είπεν μου πως το είπε αλλά εν εκατάλαβε ποτέ γιατί. ¨Ηταν αυθόρμητο.

2012 καλοτζιαίρι: ¨Ημουν με την όμορφη διακοπές Θεσσαλονίκη. Μέναμε στο σπίτι της πρώην και νυν κολλητής. Η Ντέμη ήρτεν να μας δει με την σχέση της που πλέον ήταν στα χωρίσματα. Έκατσεν πολλά λλίον. Ένιωσα τόσο καλά που την είδα. Τζιαι αφού θα μετακόμιζε πίσω στην Αθήνα κατάλαβα πως πλέον εν θα την ξαναδώ. Το παράξενο ήταν πως με κοιτούσε περίεργα όσο ήταν τζιαμέ. Με μιαν μελαγχολία...Εν το καταλάβαινα τότε...Μετά που τζιαιρό πάλε ερώτησα την. Απάντησεν μου με ειλικρίνεια όπως κάμνει πάντα άλλωστε:

- Γιατί ήσουν με άλλην. Αμάν! Μια φορά να είσαι μόνη δεν γινότανε;

2013 Φεβρουάριος: Μιλώ με την Ντέμη που φέις συνέχεια τους τελευταίους δυο μήνες. Λέω της τα πάντα με την όμορφη. Λέει μου τα δικά της. Η ανάγκη μου να της μιλώ κάθε μέρα μεγάλωνε συνέχεια. Αρχές Φεβρουαρίου εν άντεξα άλλο. Μπήκα στο φέις αποφασισμένη. Με το που την βλέπω ονλάιν χτυπώ της. Θυμούμαι πως ούτε καν της είπα τα τυπικά! Απλα:

- Ξέρεις...σε σκέφτομαι συνέχεια. Και όχι φιλικά!

Τα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν ήταν μια κόλαση. Εκοίταζα την οθόνη σαν σε όνειρο. Έκαμνα σενάρια για το τί θα μου πει..πώς να απολογηθώ για την πατάτα που επέταξα..πώς να προσποιηθώ ότι επερίπεζα την. Βλέπω την να γράφει...Κλείνω τα μάθκια μου τζιαι φοούμαι να τα ανοίξω. Σηκώνουμαι τζιαι περπατώ μέστο σπίτι νευρικά. Πάω στο πισί..κοιτάζω..γράφει:

-          Τελικά το είπες (χαμόγελο). Κι εγώ! Κι εγώ το ίδιο. Νομίζω πάντα σε σκεφτόμουνα. Απλά δεν ήξερα να το εξηγήσω. Θέλω να έρθω να σε δω..να τα πούμε από κοντά! 

....................................................................

-          ΚΙΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ΕΙΠΕΝ ΜΟΥ ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

-          Ο Ανάν;;;; Εδέχτηκεν την λύση που του πρότεινες;;;;

-          Μα πόσο ηλίθιος!!!!!!!!!!!!!!

-          Χα χα χα!!! Κατάλαβα! Έρκουμαι να μου τα πεις που κοντά! Είμαι χαρούμενος μωρό μου!

Χρόνια μας πολλά!!!! Ένας δύσκολος χρόνος! Αλλά με απίστευτες στιγμές! Απίστευτη χαρά! Τζιαι ίσως τις πιό όμορφες μέρες της ζωής μου! Στο Ναύπλιο! Θυμάσαι;;;;

Επεθύμησα να περπατήσουμε πάλε κάτω που βροχή..τζιαι να μου λαλείς ότι πιό όμορφο καιρό δεν είδες ποτέ! 

Μια μέρα με βροχή

Βλέπω το μήνυμα στο διάλειμμα..Σταματώ στον διάδρομο, κρατιούμαι που ένα παράθυρο ανοιχτό τζιαι βλέπω κάτω την αυλή. Οι μαθητές μου παίζουν με τα κινητά τους. Σκέφτουμαι μόνο ένα πράμα συνέχεια..
- Φύε..φύε...φύε....φύεεεεεεεε!!!!!!!!!!! Πρέπει να φύεις! Τωρά τωρά τωρά τωρά!!!! Τί κάθεσαι όπως τον χάσκαν τζιαι θωρείς;;; Φύε φύε φύε να προλάβεις!

Σε δευτερόλεπτα ξυπνώ..Κατεβαίνω τις σκάλες λες τζιαι εν υπάρχουν τζιαι μπαίνω χωρίς καν να χτυπήσω στο γραφείο του μπος! Κοιτάζει με παραξενεμένη. Εν μιλά. Εν μιλώ. Σιγή για δευτερόλεπτα..

- Ντάγκερ; Τί έπαθες; Τί εν τούτα τα χάλια;
- Τί έχω;
- Μα τρέμεις! Χριστέ μου τί έπαθες;
- Πρέπει να φύω! Πρέπει να φύω!
- Τί έγινε;;; Οι γονείς σου;;;
- Όι...όι...
- Έπαθες κάτι εσύ;; Σηκώνεται απότομα τζιαι πλησιάζει με. Εν μιλώ..
- Ντάγκερ;;;;;;;;;;;;;;
- Η Ιδιότροπη...
- Ε τί με την ιδιότροπη;; Πού είναι;
- Εν ξέρω...
- Τί έπαθε η ιδιότροπη;;;
- Παντρεύκεται ο Ζίτας..Τον Μάιο.
Το μπος ξέρει την ιστορία. Εν χρειάζεται να της πω πολλά. Ο Ζίτας εν ο πρώης της ιδιότροπης. Δέκα χρόνια μαζί. Χωρίσανε..Θέλει τον. Λόγω της κατάστασης έμπηκε νοσοκομείο πάνω που δέκα φορές. Απέκτησε μόνιμα ιατρικά προβλήματα..
Ο Ζίτας παντρεύκεται.
Παντρεύκεται μιαν κοινή τους φίλη.
Το σπίτι του Ζίτα εν δίπλα που το σπίτι της.
Εννά τα ζήσει ούλλα που κοντά..
Ο Ζίτας εν ο έρωτας της ζωής της...
Ο Ζίτας παντρεύκεται μιαν δέκα χρόνια μιτσόττερην!!!
Ο Ζίτας εν την αγαπά πλέον..εν ξέρω αν την αγάπησε τζιαι ποττέ..Μέσα σε ένα χρόνο σχέσης με την άλλη παντρεύκεται.
Ο Ζίτας...

Το μπος κάθεται πάστον καναπέ του γραφείου της. Κοιτάζει με...γεμώνουν τα μάθκια της.
- Φύε..εννά κάμω εγώ τα μαθήματα σου. Φύε!
- Να σας πω τί να κάμετε;
- Ντάγκερ μου...νομίζω εξέχασες πως εδίδασκα 30 χρόνια. Φύε. Εννά τα καταφέρω μια χαρά!

Μπαίνω στο αυτοκίνητο τζιαι χτυπώ της συνέχεια τηλέφωνα. Εν απαντά. Πιάνω όσους ξέρω. Κανένας εν την είδε. Πάω σπίτι της. Λείπει. Ούλλοι γυρεύκουν την μέστο άγχος. Η μάμα της κρατά την κκελέν της. Η αδερφή της εν που πάνω που το κινητό.
- Έβρε την Ντάγκερ...έβρε την.

Μπαίνω ξανά στο αυτοκίνητο. Πού να πάω; Βρέσιει καταρρακτωδώς. Πού να επήεν με έτσι τζιαιρόν τα γέρημα; Πού είσαι ρε αγάπη μου; Στην λέξη αγάπη μου πιάνω την Ντέμη. Λέω της βιαστικά. Γυρίζω μέστους δρόμους να την έβρω. Η Ντέμη ακούει προσεκτικά.
- Στο λιμάνι να πας.
- Πού;
- Στο λιμάνι. Εκεί που πήγαινε με τον Ζίτα. Δεν θυμάσαι; Στην Αγία Νάπα. Εκεί να πας. Γρήγορα! Αλλά να προσέχεις.

Εν το εσκέφτηκα. Στο λιμάνι.
Φτάνω τζιαι κατεβαίνω βιαστικα. Ακόμα βρέσιει. Πιάνω την ομπρέλλα που έχω στο κάθισμα πίσω. Περπατώ τζιαι με δυσκολία μπορώ να δω μπροστά μου. Θωρώ την να κάθεται πάστες πέτρες. Με ένα αδιάβροχο. Έτσι που κάτω που τα νερά. Καπνίζει τζιαι το τσιγάρο της σβήνει συνέχεια. Βάλλω την κάτω που την ομπρέλλα τζιαι άφτω της το. Βλέπει με απότομα μπροστά της. Κάμνει προσπάθεια να χαμογελάσει.
- ¨Ωστε χώνεσαι μου α;;;
- Εννά αρρωστήσεις φίλη. Φύε.
- Μπα! Έχω ομπρέλλα.

Κοιτάζω την θάλασσα που χτυπά πάστους βράχους. Ακόμα τζιαι όταν θυμώνει εν όμορφη σκέφτουμαι. Κάθουμαι τζιαι εγώ πάστες ρότσες δίπλα της. Βάλλω το σιέρι μου στον ώμο της τζιαι αγκαλιάζω την.
- Αγαπώ σε...ξέρεις το.
- Τζιαι εγώ. Χαμηλώνει τα μάθκια της. Κλαίει.
- Εν θα σου πω να μεν κλαίεις. Εν θα σου πω να μεν πονείς. Εν θα σου πω τίποτε.
- Τότε γιατί ήρτες;;;;
- Για να μεν το περάσεις μόνη σου. Να κάμεις ότι θέλεις. Αλλά εν θα είσαι μόνη σου. Θα είμαι δαμέ. Εν θα μιλώ. Εν θα απαιτήσω τίποτε. Απλά να είμαι δαμέ. Αφήνεις με;
Πετάσσει το τσιγάρο τζιαι γυρίζει πάνω μου. Αρπάσσει με τζιαι κλαίει.
- Παντρεύκεται...παντρεύκεται....

Αφήνω την να ξεσπάσει τζιαι εν λαλώ τίποτε. Περνούν τα λεπτά. Περνούν κάτι βάρκες να μπουν στο λιμάνι. Περνούν τα κύμματα που δίπλα μας.
- Τον Μάιο να φύουμε!! Τζιείντο σαββατοκύριακο να φύουμεν!
- Θα πάμε Λεμεσό. Θα νοικιάσουμε δωμάτιο τζιαι θα τρώμε κρέπες ούλλη μέρα.
Σταματά να κλαίει. Κοιτάζει με.
- Τζιαι παγωτό;
- Φυσικά! Τζιείντο πράσινο που εν σαν εμετός τζιαι αρέσκει σου.
- Πιστάτσιο.
- Α ναι! Τζιείντην μαλακία!
- Εν τέλειο!!!!
- Γιακς!
- Εν καταλάβεις!
- Όι αλλά έχω γούστο!

Αγκαλιάζει με πάλε αλλά εν σιωπηλή. Κοιτάζει την θάλασσα.
- Ξέρεις α! λέω της.
Σαββατοκύριακο θα κάμω κέικ με μαύρη σιοκολάτα.
Θωρεί με.
- Με τα φρούτα;;;
- Ναι. Τζιαι σκέφτουμαι να κάμω τζιαι κοτόπουλο λεμονάτο. Με ρύζι.
- Γουάου. Λατρεύκω το τζιείνο.
- Τζιαι ξέρεις α! Έχουμε τζιαιρό να δούμε τα Twilight!
- Εβαρέθηκες τα!
- Ε σιγά! Μια επανάληψη εν πάντα κάτι που σε βοηθά στον ύπνο!
- Μμμμμ! Εξυπνάδες!
- Να φέρεις τζιαι πυζιάμες! Εν σου διώ πάλε τις δικές μου τζιαι να μουρμουράς πως εν σου κάμνουν!

Σε λλία λεπτά κάθεται. Εν πιο ήρεμη.
- Να δούμε που το 3 ως το τέλος;;
- ΟΚ!
- Να έρτω να κάμουμεν το κέικ μαζί;
- Φυσικά! Θέλω κάποιον να πλύνει τα πιάτα!
- Να πούμε τζιαι του Κιλλ;
- Σιγά που χρειάζεται να του πούμε! Αφού εννά τζιαμέ έτσι τζιαι αλλιώς.

Σηκώνουμαι. Πιάνω την που το σιέρι.
- Πάμε φίλη; Θα κάμουμε ένα ζεστό μπάνιο. Εγώ θα γράψω ποστ. Εσύ θα το δκιαβάσεις. Μετά θα μπούμε οοvoo με την Ντέμη να βάλλουμε βίντεος. Τζιαι ούλλα θα είναι καλά. Όπως τα αφήκαμε.
- 4 ποστς σε ένα μήνα;;; Μα εννά σπάσεις τα ρεκόρ εσύ! Πώς το πάθες;
- Έχω τους λόγους μου. Ξαφνικά έπιασεν με οίστρος!
- Ευχαριστώ.
- Εγώ ευχαριστώ.
- Για ποιό πράμα;
- Που θα έρτεις να μου πλύνεις τα πιάτα.
- Χα χα χα! Αμάν ρε Ντάγκερ!

Στο αυτοκίνητα αποφασίσαμε να βάλουμε το ίδιο τραγούδι. Να το τραγουδούμε ως το σπίτι με πάθος! Ένα δικό μας. Που μόνο εμείς το ξέρουμε.

Μόλις εσταμάτησε να βρέσιει..Καληνύχτα μωρό μου! Αγαπώ σε πολλά! 

Μετράω στιγμές

Εκαλόμαθα σας!! 3 ποστς σε ένα μήνα α!!! Ναι αλλά εν γίνεται ρε κουμπάρε πρέπει να κάμω καταγραφή γιατί τα γεγονότα τρέχουν λαλούμεν!!

Λοιπόν αγαπητοί μου κολλητοί!! Γράφω σας την ιστορία της εξαφάνισης μου το σαββατοκύριακο με πάσα λεπτομέρεια! Συγγνώμη που εν απάντουν τηλέφωνα και τα συναφή αλλά ήμουν σε κατάσταση σιοκ! Έτοιμοι;;;;; Πάμε!

Την Παρασκευή εσκόλασα κατά τις 8! Είχα κάτι έξτρα τζιαι άρκησα λλίο! Έρκουμαι σπίτι, κάμνω το μπάνιο μου, βάλλω το πισί πάστην τηλεόραση τζιαι αννοίω το Breaking Bad μου! Σκέφτουμαι τί να φάω τζιαι αποφασίζω το κλασσικό τοστ γουίθ χάλλουμος! Ήντα καλά!! Ακόμα μια Παρασκευή με την σομπούαν τζιαι τον Γουόλλυ μου! Γιες!

Χτυπώ κλήση στην Ντέμη αλλά εν το απαντά! Περίεργο σκέφτουμαι! Βλέπω μήνυμα στο αππ!
- Αγάπη θα είμαι με μαμά στην αδερφή μου και μπορεί να αργήσω να απαντήσω! Καλή ξεκούραση! Θα σε πάρω με την πρώτη ευκαιρία!
Α ωραία λέω! Είμαι σε κρίσιμο σημείο στο Μπαντ! Δεν θέλω ενοχλήσεις!! Εσύ το λαλείς;;;; Κιλλ μάνα μου! Κιλλ!!!!

Εννοείται ενόχλησεν με:
Κιλλ: Κόρη;;; Πού είσαι;;;
Εγώ: Μεν τυχόν τζιαι πατήσεις! Βλέπω Μπαντ!
Κιλλ: Α είσαι σπίτι! Οκ έρκουμαι!!!
Εγώ: Μα τί εν καταλάβεις ρε κουμπάρε;;;;;;;;
Κιλλ: Φέρνω Κινέζικα! Μεν φάεις!!!!! Ηλίθια!
Εγώ: Εν θέλω Κινέζικα! Θέλω την χαλλουμόπιττα μου με το Μπαντ μου! Εβαρέθηκα σε!
Κιλλ: Χέστηκα! Είμαι πουκάτω! Άνοιξε να μεν σου διαλύσω το αυτοκίνητο!
Εγώ: Αμάν ρε Κιλλ! Έλεος!!!!
Κιλλ: Άνοιξε είπα!!!!!!!!!!!!!!!!!

Με βαριά καρκιάν τζιαι τον Μπαντ μου σε αναμονή άνοιξα την πόρτα. Έκατσα απογοητευμένη στον καναπέ τζιαι εκαρτέρουν! Αποχαιρετούσα τον Μπαντ μου τζιαι την ησυχία μου.
Μπαίνει ο αχώνευτος μέσα με μιαν τσάντα Κινέζικα! Αφήνει τα πάστο τραπέζι. Το περίεργο ήταν πως εν έκλεισε την πόρτα πίσω του.
- Ρε κλείσε την πόρτα να μεν σε λύσω!
- Όι! Εν πυρρά!
- Μα χάνεις πε μου!
Εν επρόλαβε να απαντήσει! Μπαίνει μέσα η Ιδιότροπη!
- Χάλοοοοοοοο!!!
- Εσύ τι κάμνεις δαμέ με τον βλάκα;;;
- Έτο ρε εβρεθήκαμε τυχαία τζιαι είπαμε να έρτουμε μαζί να φάμε πάπια!
- Όι λαομόν!
Ούτε η ιδιότροπη όμως έκλεισε την πόρτα! Κοιτάζω τους περίεργα!
- Ρε παιδκιά! ΠΟΡΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

Χασκογελούν τζιαι κοιτάζουν την πόρτα με ύφος!
- Άτε έλααααα, φωνάζει ο Κιλλ!
Βλέπω μιαν κκελέν να κοιτάζει! Η κκελέ μπαίνει μέσα τζιαι γελά!
- Ντέμη;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Εκοπήκαν τα πόθκια μου! Εγύρισεν το τταβάνι! Εμαυρίσαν ούλλα!!!! Αγκαλιάζει με χαρούμενη τζιαι εν αντιδρώ! Ο Κιλλ τζιαι η Ιδιότροπη εν φυρμένοι με την φάτσα μου! Η Ιδιότροπη χοροππηδά!

Ώστε....Η Ντέμη έκλεισε να έρτει το γουίκεντ ιν γκόγκνιτο! Είπεν το της Ιδιότροπης τζιαι τζιείνη φυσικά του Κιλλ. Το εισιτήριο το έκλεισε ένα μήνα πριν. Κατάφερε να το κρατήσει μυστικό μέχρι τελευταία στιγμή! Ο Κιλλ τζιαι η Ιδιότροπη επήαν μαζί αεροδρόμιο τζιαι εσυνάξαν την! Η Ιδιότροπη μάλιστα για να μεν κάμω καμιά μαλακία τζιαι πάω Λεμεσό το γουίκεντ εφρόντισε να με κλείσει το Σάββατο γιατί τάχα είσιε μια φίλη της γενέθλια. Συνοπτικές διαδικασίες Μαριάννα μου :) Ενώ εμείς πού να καταφέρουμε έτσι πράμα;;;;;

Ο Κιλλ τζιαι η Ιδιότροπη εν εκάτσαν για φαί. Εν ενοχλήσαν καθόλου το σαββατοκύριακο. Το Σάββατο επήαμεν Πρωταρά βόλτα στην θάλασσα. Εκοίταζα την που εθαύμαζε το τοπίο τζιαι εν το επίστευκα! Ρε την Ντέμηηηηη! Μα εν δαμέ;;; Όντως;;;;
Κυριακή μαγειρέψαμε σπίτι..Βασικά μαγείρεψε η Ντέμη που είναι μέγα σιεφ! Την νύχτα επήρα την αεροδρόμιο. Θα την δω πάλε τον άλλο μήνα που το εκλείσαμε μαζί.

Μετράω στιγμές. Αυτό κάνω.
Φωτογραφίζω τα πάντα που έζησα έστω αυτές τις δύο μέρες με κάθε λεπτομέρεια. Αποτυπώνω την αγάπη πάνω σε χαρτί κάμερας για να χωρέσει. Κάθε μικρή κίνηση, χαμόγελο, λέξη που είπε. Το σπίτι άλλαξε...εγέμωσε ξαφνικά. Μετράω στιγμές...Να μην ξεχάσω τίποτα.

Άλλωστε μόνο αυτές δεν μένουν στο τέλος;;;

Τα μαυρογέρημα

Ελαλούσαν το ούλλοι!!!
- Μην διανοηθείς να δεις το Hachiko!!!! Κόρη μου χάνεις;;;; Έτσι φτανόκαρτη που είσαι εν θα συνέλθεις ποττέ!!!
Οκ λαλώ εν θα το δω!!!

Εσύ το λαλείς;;;;;Έτα ούλλα τζιαμέ δκιάολε δκιάολε!!!!

Ήταν μια Τετάρτη σαν ούλλες τις άλλες!!! Εσκόλασα, ήρτα έσσω, αγνόησα όπως πάντα την τηλεόραση τζιαι άψα τα κομπιούτερ να δω το Breaking Bad μου!Είμαι στο season 2, εν η πιό ταραμένη σειρά έβερ τζιαι είμαι χάππι!!!! Η ώρα είναι 9 τζιαι εγώ είμαι τέλια απορροφημένη! Εν φακκώ πέννα! Εμίλησα τζιαι με Ντέμη, έπεισα την να φκει έξω να πνάσει η κκελέ μου (αγάπη πλάκα κάνω) τζιαι έτρωα αν θυμούμαι καλά την γκάλαξι μου με μανία! Ώσπου εχτύπησε το αναθεματισμένο το σταθερό!
Μπίλ: Κόρη έρκουμαι να δούμε ταινία!
Εγώ: Να πάεις πίσω! Θωρώ τον Μπαντ μου τωρά!
Μπιλ: Σκάσε τζιαι ίσιωνε! Έρκουμαι! Φέρνω τζιαι μια ταινία λουκκούμι!
Εγώ: Ποιάν πάλε;;;
Μπιλ: Το Χάτσιηκο!!! Θεικό άκουσα!
Εγώ: Ρεεεεεεεε είπαν μου να μεν το δω! Εν πολλά κλαμούρικο!!
Μπιλ: Εν πειράζει φέρνω τζιαι κλίνεξ! Σκάσε τωρά τζιαι κάμε μου τσιάιν! Φέρνω τζιαι πισκόττα!
Εγώ: Ουυυυυυυυ
Μπιλ: Φέρνω τζιαι γκάλαξι!
Εγώ: ΑΑΑΑ έλα!!!!

Σκατά!! Σκατά!!! Είδα το....νομίζω έκλαια που την μέση της ταινίας ως το τέλος με λυγμούς! Επρηστήκαν τα μάθκια μου! Επόνησα το στήθος μου! Άφηκα την γκάλαξι μισοτέλιωτη! Εγκρεμίστηκε ο κόσμος! Έθελα να πάω στην Λίντα να την αγκαλιάσω να μου περάσει! Αλλά η ώρα 12 που έπιασα την μάμα να πάω έφαα ξητημασιά!
- Την έννοια σου έσιει το μωρό! Τζοιμάται! Να το αφήκεις ήσυχο!
Εγίνηκα ένα με τα πατώματα!Έδερα τον Μπιλ! Εξανάδερα τον! Θέλω τζιαι τωρά να τον δέρω!

Έβαλα όβερ ντόουζ του Μπαντ πέρκι μου περάσει! Τίποτε!
Εκλάφτηκα στους μαθητές μου τζιαι επεριπέζαν με!
Εκλάφτηκα στον παπά, στην μάμα, στην Ντέμη, στην ιδιότροπη, στην κολλητή! Καμιά κατανόηση!
Μιλώ με την Λίντα!
- Λίντα τζιαι εσύ εννά ρκεσαι αν πάθω τίποτε να με καρτεράς δέκα χρόνια;;; Αγάπη μου;;;
Η Λίντα θωρεί με καλά καλά! Σούζει τον νούρον της! Παίρνω θάρρος ότι επιτέλους ήβρα λύση στο πρόβλημα μου! Συνεχίζω ακάθεκτη!
- Λίντα τζιαι εσύ μ αγαπάς έτσι;; Ξέρεις τί έκαμε ο Χάτσιηκο;;;; Να σου πω! Που λαλείς ο Χατς ήταν ένα Ακίτα τζιαι πολλά όμορφο όπως εσένα καλή ώρα! Τζιαι μιαν καλή ημέραν...
Η Λίντα βαρκέται...θωρεί την μάμα με την σούβλα τζιαι πάει ποτζεί!

Δκιάολε!!! Γιατί να μεν ακούω;;; Είπαν μου να μεν το δω!!! Εψές εθώρουν εφιάλτη!! Πάλε με τον Χάτσιηκο!!!
Κιλλ...εννά συνέλθω κάποτε;;;;;

Η ελευθερία του απρογραμμάτιστου

Πίσω στην ρουτίνα...

Σήμερα Σαββατιάτικα είχα πάλε μαθήματα αλλά ακύρωσα τα! Επεθύμησα την κολλητή...πολλά! Θέλω να πάω να κάτσω μαζί της κοντά στην θάλασσα τζιαι να μεν βάλλω γλώσσα μέσα..η ζωή μας φεύκει τζιαι εμείς μόνο δουλεύκουμε για να πιερώνουμε τους άλλους!
Αρκετά!

Θα πιάσω την ιδιότροπη τζιαι θα φύουμε για Λεμεσό..Να ζήσουμε τζιαι λλίο. Εκουράστηκα..Καλά εννά μου πεις μετά τις διακοπές εκουράστηκες;; Ναι...μετά τις διακοπές είσαι σε μια άρνηση καθήκοντος! Ας παίξω πελλόν λλίον ακόμα..

Με την Ντέμη επήαμεν λοιπόν στην Βυτίνα..Αρκαδίας νομίζω αν θυμούμαι καλά. Μείναμε σε έναν ξενώνα με τζάκι στο δωμάτιο με θέα το βουνό Μαίναλος (εν έτσι που γράφεται;;;). Κάθε μέρα εκάμναμεν ρόουντ τριπς. Το πιό ωραίο που είδα ήταν η Στεμνίτσα! Κτισμένη πάνω σε βράχους..εντυπωσιακό. Γενικά εντυπωσιακή ήταν όλη η Αρκαδία. Πράσινο παντού...τόσο πράσινο δεν είδα ούτε όταν επήα δεύτερο πόδι Χαλκιδικής..Άλλος κόσμος...

Το τρίτο βράδυ στην Αρκαδία ήταν ότι χειρότερο έζησα..
Στα ξαφνικά επιάσαμε μιαν περίεργη συζήτηση με Ντέμη τζιαι τζιαμέ που εν το περίμενα εκαταλήξαμε σε χωρισμό. Πρώτη φορά την είδα τόσο αποφασισμένη να περάσει το δικό της. Τζιαι άλλες φορές μαλλώνουμε αλλά τούτη η φορά ήταν διαφορετική...
Ξέρετε τί όμως;;;
Το περίεργο ήταν πως ναι επείραξεν με..αλλά ήμουν ήρεμη...νομίζω εν τζιείνο τελικά που της εχτύπησε στα νεύρα. Ότι εν αντέδρασα όπως επερίμενε..να κλάψω, να φωνάξω, να την παρακαλέσω..Τίποτε που τούτα...απλά ήμουν ήρεμη. Εκάθουμουν πάνω στο κρεββάτι τζιαι απλά εμίλουν ήρεμα χωρίς πολλά πολλά. Της είπα να χωρίσουμε..να μείνουμε τυπικά φίλες αν θέλει. Το μόνο που μου έρκετουν στον νου ήταν πόσο πολλά μου λείπουν οι φίλες μου. Πόσο πολλά έθελα να ήμουν Κύπρο. Ήρτεν μου εικόνα που το καλοτζιαίρι που είμασταν ούλλες μαζί θάλασσα τζιαι πόσο πολλά ωραία ήταν. Που ακούαμεν μουσική, που ετρώαμεν ότι μαλακία φανταστείς...Εθυμήθηκα την κολλητή τζιαι τις μέρες του Πανεπιστημίου. Τζιαι ενώ θα έπρεπε να ήμουν κάπως δεν ήμουν τελικά.

Τις επόμενες μέρες επροσπαθήσαμε να είμαστε καλά για να μεν πάει άδικα το τόσο καρκασιαλλίκι για τις διακοπές. Η ατμόσφαιρα όποτε επηένναμε στο δωμάτιο ήταν εκατόν κιλά αλλά τουλάχιστον εν εμαλλώναμε. Γυρίσαμε Αθήνα τζιαι εγώ ήμουν σίουρη ότι εχώρισα. Την πρώτη μέρα στην Αθήνα έκατσα με την μικρή της αδερφή να την βοηθήσω να επιλέξει πανεπιστήμια στην Αγγλία για Μάστερς. Η Ντέμη έκαμε καφέ τζιαι έκατσε απέναντι μας. Εν ξέρω τί την έκαμε να αλλάξει γνώμη. ¨Οτι η αδερφή της ενθουσιάστηκε που τζιείνα που της έδειχνα; Ότι η μάμα της εθαύμαζε τα αγγλικά μου; Ότι ήμουν χαλαρή, χαρούμενη τζιαι ακούραστη γιατί απλά έκαμα κάτι που το ήξερα τόσο καλά; ότι εδειξα μιαν απίστευτη αυτοπεποίθηση σε τζιείνα που ελάλουν τζιαι γνώση για την Αγγλία; Εν ξέρω...Ξέρω απλά πως μετά που ετέλιωσα με την μιτσιάν ήθελε πάλε να προσπαθήσουμε.

Απάντησα της θετικά αλλά με προυποθέσεις..ότι πλέον δεν θέλω άλλα προβλήματα για το αν θα έρτει Κύπρο ή όι! Πραγματικά εν με αγχώνει τούτο. Αν έρτει ήρτεν! Αν δεν έρτει εν πειράζει! Εν ωραία να κάμεις ταξίδια! Εγώ πλέον εν έχω πρόβλημα! Θέλω απλά να ηρεμήσει με το θέμα...για να ηρεμήσω τζιαι εγώ. Ποιός είπε πως η ζωή εν δίκαιη; Πάντα θα υπάρχει ένα θέμα αλλά πρέπει να το αντιμετωπίζεις στα ίσια τζιαι όι όπως τον φυγόπονο. Έτσι έμαθα! Έτσι θέλω να κάμω!

Τωρά είμαστε καλά..Αύριο ποιός ξέρει; Αλλά εν το σκέφτουμαι όπως το εσκέφτουμουν παλιά. Δεν με αγχώνει ούτε ο χωρισμός ούτε τίποτε! Αφήνω τα πράματα να λειτουργούν όπως έρτουν τζιαι εγώ απλά ζω τις στιγμές που μου δίνονται. Τζιαι σε τούτο είμαι τυχερή! Έχω τους ανθρώπους μου τζιαι στο σιέρι μου είναι αν το εκμεταλλέυκουμαι ή όι! Άρα δεν θα προγραμματίζω τίποτε..τζιαι τούτο εν μεγάλη ελευθερία τελικά! Όπως σήμερα το πρωί! Που εξύπνησα με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα τζιαι εκατέληξα με άλλο! Γιατί έτσι μου ήρτεν! Έτσι ένιωσα!

Λοιπόν πάω Λεμεσό!
Ετηλεφώνησε η ιδιότροπη ότι καταφθάνει!

Να μου είστε καλά