Μια μέρα με βροχή

Βλέπω το μήνυμα στο διάλειμμα..Σταματώ στον διάδρομο, κρατιούμαι που ένα παράθυρο ανοιχτό τζιαι βλέπω κάτω την αυλή. Οι μαθητές μου παίζουν με τα κινητά τους. Σκέφτουμαι μόνο ένα πράμα συνέχεια..
- Φύε..φύε...φύε....φύεεεεεεεε!!!!!!!!!!! Πρέπει να φύεις! Τωρά τωρά τωρά τωρά!!!! Τί κάθεσαι όπως τον χάσκαν τζιαι θωρείς;;; Φύε φύε φύε να προλάβεις!

Σε δευτερόλεπτα ξυπνώ..Κατεβαίνω τις σκάλες λες τζιαι εν υπάρχουν τζιαι μπαίνω χωρίς καν να χτυπήσω στο γραφείο του μπος! Κοιτάζει με παραξενεμένη. Εν μιλά. Εν μιλώ. Σιγή για δευτερόλεπτα..

- Ντάγκερ; Τί έπαθες; Τί εν τούτα τα χάλια;
- Τί έχω;
- Μα τρέμεις! Χριστέ μου τί έπαθες;
- Πρέπει να φύω! Πρέπει να φύω!
- Τί έγινε;;; Οι γονείς σου;;;
- Όι...όι...
- Έπαθες κάτι εσύ;; Σηκώνεται απότομα τζιαι πλησιάζει με. Εν μιλώ..
- Ντάγκερ;;;;;;;;;;;;;;
- Η Ιδιότροπη...
- Ε τί με την ιδιότροπη;; Πού είναι;
- Εν ξέρω...
- Τί έπαθε η ιδιότροπη;;;
- Παντρεύκεται ο Ζίτας..Τον Μάιο.
Το μπος ξέρει την ιστορία. Εν χρειάζεται να της πω πολλά. Ο Ζίτας εν ο πρώης της ιδιότροπης. Δέκα χρόνια μαζί. Χωρίσανε..Θέλει τον. Λόγω της κατάστασης έμπηκε νοσοκομείο πάνω που δέκα φορές. Απέκτησε μόνιμα ιατρικά προβλήματα..
Ο Ζίτας παντρεύκεται.
Παντρεύκεται μιαν κοινή τους φίλη.
Το σπίτι του Ζίτα εν δίπλα που το σπίτι της.
Εννά τα ζήσει ούλλα που κοντά..
Ο Ζίτας εν ο έρωτας της ζωής της...
Ο Ζίτας παντρεύκεται μιαν δέκα χρόνια μιτσόττερην!!!
Ο Ζίτας εν την αγαπά πλέον..εν ξέρω αν την αγάπησε τζιαι ποττέ..Μέσα σε ένα χρόνο σχέσης με την άλλη παντρεύκεται.
Ο Ζίτας...

Το μπος κάθεται πάστον καναπέ του γραφείου της. Κοιτάζει με...γεμώνουν τα μάθκια της.
- Φύε..εννά κάμω εγώ τα μαθήματα σου. Φύε!
- Να σας πω τί να κάμετε;
- Ντάγκερ μου...νομίζω εξέχασες πως εδίδασκα 30 χρόνια. Φύε. Εννά τα καταφέρω μια χαρά!

Μπαίνω στο αυτοκίνητο τζιαι χτυπώ της συνέχεια τηλέφωνα. Εν απαντά. Πιάνω όσους ξέρω. Κανένας εν την είδε. Πάω σπίτι της. Λείπει. Ούλλοι γυρεύκουν την μέστο άγχος. Η μάμα της κρατά την κκελέν της. Η αδερφή της εν που πάνω που το κινητό.
- Έβρε την Ντάγκερ...έβρε την.

Μπαίνω ξανά στο αυτοκίνητο. Πού να πάω; Βρέσιει καταρρακτωδώς. Πού να επήεν με έτσι τζιαιρόν τα γέρημα; Πού είσαι ρε αγάπη μου; Στην λέξη αγάπη μου πιάνω την Ντέμη. Λέω της βιαστικά. Γυρίζω μέστους δρόμους να την έβρω. Η Ντέμη ακούει προσεκτικά.
- Στο λιμάνι να πας.
- Πού;
- Στο λιμάνι. Εκεί που πήγαινε με τον Ζίτα. Δεν θυμάσαι; Στην Αγία Νάπα. Εκεί να πας. Γρήγορα! Αλλά να προσέχεις.

Εν το εσκέφτηκα. Στο λιμάνι.
Φτάνω τζιαι κατεβαίνω βιαστικα. Ακόμα βρέσιει. Πιάνω την ομπρέλλα που έχω στο κάθισμα πίσω. Περπατώ τζιαι με δυσκολία μπορώ να δω μπροστά μου. Θωρώ την να κάθεται πάστες πέτρες. Με ένα αδιάβροχο. Έτσι που κάτω που τα νερά. Καπνίζει τζιαι το τσιγάρο της σβήνει συνέχεια. Βάλλω την κάτω που την ομπρέλλα τζιαι άφτω της το. Βλέπει με απότομα μπροστά της. Κάμνει προσπάθεια να χαμογελάσει.
- ¨Ωστε χώνεσαι μου α;;;
- Εννά αρρωστήσεις φίλη. Φύε.
- Μπα! Έχω ομπρέλλα.

Κοιτάζω την θάλασσα που χτυπά πάστους βράχους. Ακόμα τζιαι όταν θυμώνει εν όμορφη σκέφτουμαι. Κάθουμαι τζιαι εγώ πάστες ρότσες δίπλα της. Βάλλω το σιέρι μου στον ώμο της τζιαι αγκαλιάζω την.
- Αγαπώ σε...ξέρεις το.
- Τζιαι εγώ. Χαμηλώνει τα μάθκια της. Κλαίει.
- Εν θα σου πω να μεν κλαίεις. Εν θα σου πω να μεν πονείς. Εν θα σου πω τίποτε.
- Τότε γιατί ήρτες;;;;
- Για να μεν το περάσεις μόνη σου. Να κάμεις ότι θέλεις. Αλλά εν θα είσαι μόνη σου. Θα είμαι δαμέ. Εν θα μιλώ. Εν θα απαιτήσω τίποτε. Απλά να είμαι δαμέ. Αφήνεις με;
Πετάσσει το τσιγάρο τζιαι γυρίζει πάνω μου. Αρπάσσει με τζιαι κλαίει.
- Παντρεύκεται...παντρεύκεται....

Αφήνω την να ξεσπάσει τζιαι εν λαλώ τίποτε. Περνούν τα λεπτά. Περνούν κάτι βάρκες να μπουν στο λιμάνι. Περνούν τα κύμματα που δίπλα μας.
- Τον Μάιο να φύουμε!! Τζιείντο σαββατοκύριακο να φύουμεν!
- Θα πάμε Λεμεσό. Θα νοικιάσουμε δωμάτιο τζιαι θα τρώμε κρέπες ούλλη μέρα.
Σταματά να κλαίει. Κοιτάζει με.
- Τζιαι παγωτό;
- Φυσικά! Τζιείντο πράσινο που εν σαν εμετός τζιαι αρέσκει σου.
- Πιστάτσιο.
- Α ναι! Τζιείντην μαλακία!
- Εν τέλειο!!!!
- Γιακς!
- Εν καταλάβεις!
- Όι αλλά έχω γούστο!

Αγκαλιάζει με πάλε αλλά εν σιωπηλή. Κοιτάζει την θάλασσα.
- Ξέρεις α! λέω της.
Σαββατοκύριακο θα κάμω κέικ με μαύρη σιοκολάτα.
Θωρεί με.
- Με τα φρούτα;;;
- Ναι. Τζιαι σκέφτουμαι να κάμω τζιαι κοτόπουλο λεμονάτο. Με ρύζι.
- Γουάου. Λατρεύκω το τζιείνο.
- Τζιαι ξέρεις α! Έχουμε τζιαιρό να δούμε τα Twilight!
- Εβαρέθηκες τα!
- Ε σιγά! Μια επανάληψη εν πάντα κάτι που σε βοηθά στον ύπνο!
- Μμμμμ! Εξυπνάδες!
- Να φέρεις τζιαι πυζιάμες! Εν σου διώ πάλε τις δικές μου τζιαι να μουρμουράς πως εν σου κάμνουν!

Σε λλία λεπτά κάθεται. Εν πιο ήρεμη.
- Να δούμε που το 3 ως το τέλος;;
- ΟΚ!
- Να έρτω να κάμουμεν το κέικ μαζί;
- Φυσικά! Θέλω κάποιον να πλύνει τα πιάτα!
- Να πούμε τζιαι του Κιλλ;
- Σιγά που χρειάζεται να του πούμε! Αφού εννά τζιαμέ έτσι τζιαι αλλιώς.

Σηκώνουμαι. Πιάνω την που το σιέρι.
- Πάμε φίλη; Θα κάμουμε ένα ζεστό μπάνιο. Εγώ θα γράψω ποστ. Εσύ θα το δκιαβάσεις. Μετά θα μπούμε οοvoo με την Ντέμη να βάλλουμε βίντεος. Τζιαι ούλλα θα είναι καλά. Όπως τα αφήκαμε.
- 4 ποστς σε ένα μήνα;;; Μα εννά σπάσεις τα ρεκόρ εσύ! Πώς το πάθες;
- Έχω τους λόγους μου. Ξαφνικά έπιασεν με οίστρος!
- Ευχαριστώ.
- Εγώ ευχαριστώ.
- Για ποιό πράμα;
- Που θα έρτεις να μου πλύνεις τα πιάτα.
- Χα χα χα! Αμάν ρε Ντάγκερ!

Στο αυτοκίνητα αποφασίσαμε να βάλουμε το ίδιο τραγούδι. Να το τραγουδούμε ως το σπίτι με πάθος! Ένα δικό μας. Που μόνο εμείς το ξέρουμε.

Μόλις εσταμάτησε να βρέσιει..Καληνύχτα μωρό μου! Αγαπώ σε πολλά!