Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Περί ευτυχίας!

Έκλεισες το τελ με ύφος:
- Αυτά κάνεις και με νευριάζεις!!!
- Τί έκαμα πάλε;;
- Ε μα σε ρωτάω τί έχεις και δεν μιλάς πολύ και δεν απαντάς! Τί έπαθες σήμερα;;
- Τίποτα!
- Καλά τα λέμε μετά!

Χαμογελώ πονηρά τζιαι πιάνω την ιδιότροπη τελ!
- Χα χα χα χα χα !! Έχαψεν το!
- Ελπίζω να μεν εκατάλαβε το σαρπράιζ!
- Όι φυσικά!
- Έπαιξες το απάμακρη τζιαι μαλάκας;;;
- Μα λέω σου είμαι γεννημένη ηθοποιός!
- Εν χαττάς της φύσης που είσαι!
- Σκάσε!
- Ωραία!!!Άρα έρκουμαι, συνάω σε τζιαι φεύκουμε για αεροδρόμιο!!!
- Γιες γιες!
- Ριάλια;;
- Έκαμα τα κούρεμα!
- Σιέστα ολάν!
- Σιεσμένα τα χω!
- Αχ αχ ο έρωτας! Μετάλλαξη!!!
- Σάζω βαλίτσα!
- Βάλλω πεζίνα! Καρτερούν μας οι άλλες για καφέ Λάρνακα.
- Ναι έπιαν με το καγκουρώ! Πάλε άπλωμα ζάμπας!
- Έσιει καλύττερο;; Εννά παίξουμε μπιρίμπα μεν το ξεχάσεις! Φέρτα χαρτιά!
- Μεν αρκήσεις!
- Αρκώ ποττέ;;;;
- Ναι! Πάντα!
- Καλά!!!Εν θα αρκήσω!

Κάθουμαι μπαλκόνι..σε λλίες μέρες φεύκω πάλε! Λεφτά λεφτά....υποχρεώσεις! Βαρκούμαι ειλικρινά! Είμαι ευτυχισμένη! Είμαι ευτυχισμένη! Πετώ! Συγχωρώ τους ούλλους...ας με συγχωρέσουν τζιαι τζιείνοι...τζιαι αν πάλε εν μπορούν εν πειράζει! Εγώ πάλε εννά μαι ευτυχισμένη! Κάμνω πελλάρες που έκαμα στα 20 μου, αγαπώ δυνατά τους φίλους μου (΄ΕΧΩ ΦΙΛΟΥΣ ΔΚΙΑΜΑΝΤΙΑ), λατρεύκω το μωρό μου ( σε ευχαριστώ Θεέ που μου την έστειλες) τζιαι τα υπόλοιπα απλά έχω τα σιεσμένα!

Η Ντέμη αλλάσσει με κάθε μέρα! Εν έχω πλέον νεύρα για το παραμικρό, εν με πειράζει που οι άλλοι έχουν παραπάνω που μένα, εν με ενοχλεί ο πάνω γείτονας που ακούει Πάολα κάθε μεσημέρι! Αφού τζιαι εγώ χορεύκω την μέστο σπίτι! Πάω στον Κιλλ μου κάθε δκιο μέρες τζιαι πίνουμεν ποτούιν μετά την δουλειά, τρώω σούσιη με τις φίλες τζιαι βουττώ στα πράσινα νερά του Πρωταρά χωρίς ενοχές ότι κάτι μου λείπει! Με την ιδιότροπη τζιαι την Ντέμη επήαμεν πολλά μακριά μέστην θάλασσα μια νύχτα τζιαι εφκάλαμεν τα ούλλα! Πρώτη φορά το έκαμα! Ένιωσα ελεύθερη...επέτουν! Άφηκα το νερό να μπει μέσα μου, άκουα μουσική που μακριά τζιαι η ιδιότροπη ελάλεν μας αινίγματα τζιαι εγέλαν...Την ίδια μέρα είδα την όμορφη σε μια παραλία..Όπως εμπήκαμεν είδα την μέστην θάλασσα..Εσάστισα για ένα λεπτό τζιαι εκοίταζα την. Οι φίλες εν με είδαν που εσταμάτησα τζιαι εφύαν μπροστά ψάχνωντας κρεββατάκια. Η Ντέμη μόνο το εκατάλαβε σχετικά νωρίς τζιαι ήρτεν κοντά μου.
- Τί έγινε;
- Είναι η όμορφη εδώ.
- Πού;
Έδειξα της το σημείο τζιαι εκοίταζε να την εντοπίσει. Όταν σταμάτησε να σούζει την κκελέν της εκατάλαβα πως την είδε.
- Θες να της μιλήσεις; ρωτά με χαλαρά.
Ναι έθελα το. Επεθύμησα την. Εκοίταζα την τόση ώρα τζιαι εκατάλαβα πόσο τζιαιρό έσιει να την δω τελικά. Εν άλλαξε! Αλλά τζιαμέ που ήμουν έτοιμη να πάω κοντά της να της μιλήσω εσκέφτηκα ότι μπορεί να μεν έθελε. Εν σημαίνει ότι επειδή εγώ είμαι ΟΚ με κάποια πράματα ότι εν τζιαι ο κόσμος ούλλος. Έκαμα πίσω τζιαι η Ντέμη εφώναξε τες άλλες να γυρίσουν. Επήαμεν τελικά Fig tree.

Η Ντέμη λείπει μου τζιαι γι αυτό πάω χωρίς να το ξέρει..επεθύμησα να τζιοιμηθώ τζιαι να την μυρίζω ούλλη νύχτα, να ξυπνά τζιαι να με σφίγγει που τον λαιμό...να της κάμω καφέ..να μιλούμε πάστην βεράντα, να με φιλά πάστο αυτί την ώρα που θωρούμε ταινία, να μου τραγουδά μέστο αυτοκίνητο ότι μαλακία της έρτει, να χορεύκει με τες φίλες στο στέκκι τζιαι να με θωρεί με νόημα..τζιαι να με προσέχει...τόσο πολλά που να με συγκινεί..

Το σπίτι εν όφκερο χωρίς τζιείνην..αλλά ξέρω πως σε λλίο μετακομίζει τζιαι εν με ρίχνει. Ο Κιλλ τζιαι η Μαριάννα λαλούν μου να το απολαύσω τωρά που μπορώ γιατί μετά τέλος!!Εγώ ανυπομονώ για το τέλος! Το ενδιάμεσα απλά βαρκούμαι το!

Χτυπά το τελ:
- Δεν μπορώ να είμαστε έτσι!
- Πώς είμαστε;
- Κάπως!
- Δεν είμαστε!
- Μ αγαπάς;;
- Μέχρι εκεί που δεν πάει ο νους σου.
- Κλείνω! Πας για καφεδάκι με τα παιδιά;
- Κάθε μέρα δεν πάω;;
- Χα χα χα! Εντάξει! Και εγώ πάω για σουβλάκι με ξαδέρφια! Θα σου στείλω μετά!
- Φιλιά!

Έρκεται μου συχνά ένα τραγούδι τελευταία. Επεράσαμε τόσα πολλά για να φτάσουμε δαμέ...αλλά εφτάσαμε. Εμείναν λλίες μέρες ακόμα για διακοπές...λλίες μέρες σε τούτο που ονόμασα το πιό όμορφο καλοκαίρι της ζωής μου. Όι μόνο για την Ντέμη...αλλά για τούτα που έχω στην ζωή μου.
Εν θέλω πλέον να σκέφτουμαι τίποτε αρνητικό..ναι τούτο το καλοκαίρι επήρεν κάτι πολλά σημαντικό μαζί του αλλά εν θέλω να το σκέφτουμαι...ξέρω πως ούτε τζιείνος θα το έθελε. Ξέρω πως σιέρεται μαζί μου όπου τζιαι να είναι.

΄Ηρτεν η ιδιότροπη...για πρώτη φορά στην ώρα της!
Τα λέμε Σεπτέμβριο! Να είστε καλά αγαπημένοι μου!