Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Λάιφ ις λάιφ!

Εστείλαν μου άτομα του υπέροχου αυτού γκέι κόσμου της Κύπρου μέιλ να δουν αν ζω ή επέθανα! Οκ ζω!
- Μα γιατί εν γράφεις;
- Εκάμαμεν σου τίποτε;; (όι μάνα μου)
- Άτε γράψε τίποτε!

Η αλήθκεια είναι ότι μπαίνω στον Μπλόγκερ σπάνια πλέον! Όι επειδή εν θέλω απλά μπλόγκερς που αγαπώ πολλά εκαταντήσαν είδη προς εξαφάνιση τζιαι κάποιοι που ακόμα γράφουν είναι λλίο χαμένοι στα δικά τους τζιαι εν πολλοκινούνται!
Εν αφήνω σχόλια γιατί κάπου νιώθω ότι εν έχω τζιαι κάτι πολλά έξυπνο να πω. Νομίζω έχασα επαφή ή απλά έχω τόσα πράματα πάστην κκελεν μου που εν μου φκαίνουν οι λέξεις.

Το καλοτζιαίρι τούτο ήταν το πιό περίεργο της ζωής μου.

Ο καλύτερος μου φίλος επέθανε ξαφνικά που εγκεφαλικό...Εν εκατάλαβα πώς τζιαι γιατί έγινε..απλά έγινε. Ναι..ακόμα να σβήσω το κινητό του που το δικό μου.

Η κολλητή μου στην Ελλάδα έσιει θέματα με την σχέση της. Ακούω ακούω αλλά πάλε εν μπορώ να καταλάβω πολλά..

Η Μαριάννα μου εμετάκομισε Λονδίνο..Πεθυμώ την τόσο πολλά! Μιλούμε κάθε μέρα αλλά πάλε...Εκανονίσαμε να βρεθούμε σε κανένα μήνα αλλά εν δύσκολο να μεν την έχω κοντά.

Η Ντέμη εν εμπόρεσε τελικά να έρτει. Υπάρχουν θέματα οικογενειακά που εν μπορεί να αποφύγει. Εν της λαλώ τζιαι τίποτε πλέον. Είμαι ακόμα τζιαμέ..ξέρω ότι προσπαθεί αλλά πλέον εν ξέρω αν τούτο εν αρκετό ή όι. Θέλω απλά ούλλα να παν καλά στην ζωή της χωρίς απαιτήσεις.
Τα Χριστούγεννα εννά πάμε κάπου με τζάκι τζιαι σιόνι. Να κάτσουμε να δούμε πώς μπορεί να αλλάξει η κατάσταση. Δύσκολο...αλλά όπως λαλεί τζιαι η Ιδιότροπη 'άμα υπάρχει αγάπη΄..

Το καλοτζιαίρι ήβρα δουλειά στο εξωτερικό. Καλή δουλειά με προοπτικές. Εν επήα τελικά. Αποφάσισα να μεν είμαι φυγόπονη τζιαι να φτιάξω την ζωή μου δαμέ που είμαι. Του χρόνου ξεκινώ δική μου δουλειά. Ήδη είμαι στις διαδικασίες, βουρώ για άδειες τζιαι πελλάρες αλλά νιώθω ότι για πρώτη φορά στην ζωή μου κάμω κάτι για μένα. Αρέσκει μου που η μάμα εν χαρούμενη που με θωρεί έτσι. Είπαμε αν ούλλα παν καλά να την πάρω διακοπές με το πλοίο! Κατίσιη μου.

Επήα με τις φιλενάδες στο beer festival το Σάββατο Λευκωσία. Είδα την όμορφη μετά που τζιαιρό να κάθεται να πίνει μπύρες με δκιο μεγαλοκοπέλες της φάρας μας.¨Αλλαξα καντούνι τζιαι επήα που την άλλη πλευρά. Για πρώτη φορά ένιωσα αδιαφορία τζιαι ότι πραγματικά εν έθελα καν να με δει. Εχάρηκα που εν καλά αλλά ως τζιαμέ...Το γεγονός ότι έφτασα στο σημείο να μεν θέλω καν να την βλέπω επαραξένεψεν με. Έπιασα τελ την Ντέμη τζιαι είπα της το. Εχαμογέλασε! Τζιαι απλά είπε μου για ένα θεατρικό που επήεν να δει. Άρεσεν μου που εν ασχολήθηκε.

Στην δουλειά εν είμαι χάππι! Απλά καρτερώ να περάσουν οι μήνες να φεύκω. Ναι αγαπώ τα μωρά μου αλλά ούλλα τα άλλα τα παρασκηνιακά απλά χαλούν με. Το τοπίο όμως εξεκαθάρισε.

Λοιπόν εξεκίνησε να βρέσιει! Πάω να συνάξω την Λίντα που εμετακόμισε για λλίο δαμέ γιατί η μάμα λείπει πολλές ώρες τούντες μέρες  που το μπαλκόνι να μεν γινεί σούππα!

Καλημέρα σας τζιαι να περνάτε καλά μπλόγκερς!