Η ελευθερία του απρογραμμάτιστου

Πίσω στην ρουτίνα...

Σήμερα Σαββατιάτικα είχα πάλε μαθήματα αλλά ακύρωσα τα! Επεθύμησα την κολλητή...πολλά! Θέλω να πάω να κάτσω μαζί της κοντά στην θάλασσα τζιαι να μεν βάλλω γλώσσα μέσα..η ζωή μας φεύκει τζιαι εμείς μόνο δουλεύκουμε για να πιερώνουμε τους άλλους!
Αρκετά!

Θα πιάσω την ιδιότροπη τζιαι θα φύουμε για Λεμεσό..Να ζήσουμε τζιαι λλίο. Εκουράστηκα..Καλά εννά μου πεις μετά τις διακοπές εκουράστηκες;; Ναι...μετά τις διακοπές είσαι σε μια άρνηση καθήκοντος! Ας παίξω πελλόν λλίον ακόμα..

Με την Ντέμη επήαμεν λοιπόν στην Βυτίνα..Αρκαδίας νομίζω αν θυμούμαι καλά. Μείναμε σε έναν ξενώνα με τζάκι στο δωμάτιο με θέα το βουνό Μαίναλος (εν έτσι που γράφεται;;;). Κάθε μέρα εκάμναμεν ρόουντ τριπς. Το πιό ωραίο που είδα ήταν η Στεμνίτσα! Κτισμένη πάνω σε βράχους..εντυπωσιακό. Γενικά εντυπωσιακή ήταν όλη η Αρκαδία. Πράσινο παντού...τόσο πράσινο δεν είδα ούτε όταν επήα δεύτερο πόδι Χαλκιδικής..Άλλος κόσμος...

Το τρίτο βράδυ στην Αρκαδία ήταν ότι χειρότερο έζησα..
Στα ξαφνικά επιάσαμε μιαν περίεργη συζήτηση με Ντέμη τζιαι τζιαμέ που εν το περίμενα εκαταλήξαμε σε χωρισμό. Πρώτη φορά την είδα τόσο αποφασισμένη να περάσει το δικό της. Τζιαι άλλες φορές μαλλώνουμε αλλά τούτη η φορά ήταν διαφορετική...
Ξέρετε τί όμως;;;
Το περίεργο ήταν πως ναι επείραξεν με..αλλά ήμουν ήρεμη...νομίζω εν τζιείνο τελικά που της εχτύπησε στα νεύρα. Ότι εν αντέδρασα όπως επερίμενε..να κλάψω, να φωνάξω, να την παρακαλέσω..Τίποτε που τούτα...απλά ήμουν ήρεμη. Εκάθουμουν πάνω στο κρεββάτι τζιαι απλά εμίλουν ήρεμα χωρίς πολλά πολλά. Της είπα να χωρίσουμε..να μείνουμε τυπικά φίλες αν θέλει. Το μόνο που μου έρκετουν στον νου ήταν πόσο πολλά μου λείπουν οι φίλες μου. Πόσο πολλά έθελα να ήμουν Κύπρο. Ήρτεν μου εικόνα που το καλοτζιαίρι που είμασταν ούλλες μαζί θάλασσα τζιαι πόσο πολλά ωραία ήταν. Που ακούαμεν μουσική, που ετρώαμεν ότι μαλακία φανταστείς...Εθυμήθηκα την κολλητή τζιαι τις μέρες του Πανεπιστημίου. Τζιαι ενώ θα έπρεπε να ήμουν κάπως δεν ήμουν τελικά.

Τις επόμενες μέρες επροσπαθήσαμε να είμαστε καλά για να μεν πάει άδικα το τόσο καρκασιαλλίκι για τις διακοπές. Η ατμόσφαιρα όποτε επηένναμε στο δωμάτιο ήταν εκατόν κιλά αλλά τουλάχιστον εν εμαλλώναμε. Γυρίσαμε Αθήνα τζιαι εγώ ήμουν σίουρη ότι εχώρισα. Την πρώτη μέρα στην Αθήνα έκατσα με την μικρή της αδερφή να την βοηθήσω να επιλέξει πανεπιστήμια στην Αγγλία για Μάστερς. Η Ντέμη έκαμε καφέ τζιαι έκατσε απέναντι μας. Εν ξέρω τί την έκαμε να αλλάξει γνώμη. ¨Οτι η αδερφή της ενθουσιάστηκε που τζιείνα που της έδειχνα; Ότι η μάμα της εθαύμαζε τα αγγλικά μου; Ότι ήμουν χαλαρή, χαρούμενη τζιαι ακούραστη γιατί απλά έκαμα κάτι που το ήξερα τόσο καλά; ότι εδειξα μιαν απίστευτη αυτοπεποίθηση σε τζιείνα που ελάλουν τζιαι γνώση για την Αγγλία; Εν ξέρω...Ξέρω απλά πως μετά που ετέλιωσα με την μιτσιάν ήθελε πάλε να προσπαθήσουμε.

Απάντησα της θετικά αλλά με προυποθέσεις..ότι πλέον δεν θέλω άλλα προβλήματα για το αν θα έρτει Κύπρο ή όι! Πραγματικά εν με αγχώνει τούτο. Αν έρτει ήρτεν! Αν δεν έρτει εν πειράζει! Εν ωραία να κάμεις ταξίδια! Εγώ πλέον εν έχω πρόβλημα! Θέλω απλά να ηρεμήσει με το θέμα...για να ηρεμήσω τζιαι εγώ. Ποιός είπε πως η ζωή εν δίκαιη; Πάντα θα υπάρχει ένα θέμα αλλά πρέπει να το αντιμετωπίζεις στα ίσια τζιαι όι όπως τον φυγόπονο. Έτσι έμαθα! Έτσι θέλω να κάμω!

Τωρά είμαστε καλά..Αύριο ποιός ξέρει; Αλλά εν το σκέφτουμαι όπως το εσκέφτουμουν παλιά. Δεν με αγχώνει ούτε ο χωρισμός ούτε τίποτε! Αφήνω τα πράματα να λειτουργούν όπως έρτουν τζιαι εγώ απλά ζω τις στιγμές που μου δίνονται. Τζιαι σε τούτο είμαι τυχερή! Έχω τους ανθρώπους μου τζιαι στο σιέρι μου είναι αν το εκμεταλλέυκουμαι ή όι! Άρα δεν θα προγραμματίζω τίποτε..τζιαι τούτο εν μεγάλη ελευθερία τελικά! Όπως σήμερα το πρωί! Που εξύπνησα με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα τζιαι εκατέληξα με άλλο! Γιατί έτσι μου ήρτεν! Έτσι ένιωσα!

Λοιπόν πάω Λεμεσό!
Ετηλεφώνησε η ιδιότροπη ότι καταφθάνει!

Να μου είστε καλά