Άρχισαν τα όργανα!

Ο κωμικοτραγικός διάλογος με το μπος.

Ώρα: 2.00 το μεσημέρι.
Τόπος: Δερμάτινος καναπές στο γραφείο της.
Κατάσταση: Πεινώ
Αιτιολογία: Του χρόνου εννά υπογράψεις ρε Ντάγκερ;;
Σκέψεις: Το παντελόνι που εφόρησα σφίγγει με τσας νομίζω. Ο Κιλλ γιατί με πιάνει τελ; Πρέπει να πάρω την Λίντα για το εμβόλιο της αύριο. Αχ στην Αγγλία επικρατεί πανικός με τόσα νερά! Η Μαριάννα μου εν καλά; Να της στείλω μήνυμα. Ούφφου έχω μάθημα με τα σπαστικά μετά! Αααα να στείλω μήνυμα στην Ντέμη να μου πιάσει την ταμπακιέρα σήμερα. Μήπως να φάω σουβλάκια που έσιει στο εστιατόριο του σχολείου; Αλλά τζιαι οι κεφτέδες εν καλοί άκουσα.

Το μπος σταματά να τηλεφωνά (άτε κόρη μου) τζιαι κοιτάζει τάχα τα χαρτιά της.
- Ντάγκερ μου!
- Παρακαλώ!
- Ξέρεις πόσο ευχαριστημένη είμαι! Τα αποτελέσματα σου ήταν πάλε εξαιρετικά τζιαι στο ερωτηματολόγιο των μαθητών έφκηκες πρώτη ακόμα μια χρονιά!
- (Φτου μου! Επιάσαν οι απειλές)! Ναι ναι ευχαριστώ!
- Θέλω λοιπόν που τα τωρά να ξεκαθαρίσουμε τί θα κάμουμεν του χρόνου. Θέλω σε φυσικά!
- (Θέλε!!) Α μάλιστα! Με τιμάτε φυσικά!
- Έχω τρομερά σχέδια για σένα! Σκέφτουμαι να σου αναθέσω αρμοδιότητες για την τελευταία τάξη. Να κάμουμεν τούτο! Να κάμουμεν το άλλο! Να ζωγραφίσουμε! Να περιχαρίσουμε!
- (Πέρκι να σιέρεσαι!) Αχα...
- Εννοείται πως είμαι περήφανη για σένα! Νιώθω σε πλέον σαν δικό μου παιδί!
- (Ε τότε γιατί εν μου διάς 5000 να πάει πάσαν κακό;;;). Α ναι; Χαίρομαι! Η μάμα μου θα χαρεί άμα το μάθει!
- Χα χα χα! Μα τούντο χιούμορ σου ρε Ντάγκερ μου! Πάντα κάμνεις με να γελώ (πάλε γλύφει με σιορ)! Λοιπόν για να μεν σε κουράζω. Ορίστε το συμβόλαιο σου! Άτε υπόγραψε να πάμε παρακάτω.

Πιάνω το τζιαι δεν το κοιτάζω καν. Θωρεί με παραξενεμένη.
- Μα εν θα το δεις; Θέλεις χρόνο;;
- Όι! Θέλω αύξηση!!!
- Τί;;; Μα Ντάγκερ μου οι εποχές εν δύσκολες!!! Πρέπει λοιπόν...
- Ναι ναι ξέρω τα τούτα! Αλλά αφού οι εποχές εν τόσο δύσκολες πώς τζιαι είχαμε αύξηση μαθητών σε όλα τα επίπεδα στο 25%;;;;
- Ε κοίτα! Εν τζιαι σημαίνει πως πληρώνουν επειδή έρκουνται! Οι εποχές λοιπόν...
- Μια χαρά πληρώνουν! Λοιπόν έκαμα υπομονή ένα χρόνο τωρά! Δέχτηκα ίσως τις μεγαλύτερες περικοπές από όλους !
- Ναι αλλά ήσουν τζιαι η πιό υψηλόμισθη!
- Ναι αλλά όταν φτάσουν οι άλλοι στο επίπεδο που κάμνω εγώ την δουλειά τότε ας απαιτήσουν τζιαι τζιείνοι αυτά που δικαιούνται. Θέλω αύξηση!!!!
- Μα καλά...οκ...δηλαδή πόσο; Εν μπορώ να πάω τζιαι πολλά πάνω!
- Θέλω 15% πάνω! Αλλιώς δυστυχώς εν θα μπορέσω...
- Μα ζητάς εξωφρενικά πράματα!!!
- Ζητώ τζιείνο που μου αξίζει!
- Μα να το συζητήσουμε ρε παιδί μου!
- Εν συζητώ! Αρκετά! Αμοίβουμαι το ίδιο με τον κάθε μιτσίν που ξεκινά φέτος τζιαι έχω 15 χρόνια πείρας! Φκάλλω αποτελέσματα με τάξεις που εν ουσιαστικά χαμένες τζιαι διάς τες σε μένα για να τις σώσω! Μαυρολαώνουμαι με τα μεγάλα τμήματα τζιαι δουλεύκω ακόμα τζιαι Σάββατα χωρίς αμοιβή! Τέλος! Σκεφτείτε το! Έχω μάθημα σε λλίο τζιαι πεινώ! Πάω να φάω! Ευχαριστώ για την πρόταση!

Σηκώνουμαι τζιαι διώ της το σιέρι μου. Κοιτάζει με θυμωμένη.
- Τελευταία άλλαξες Ντάγκερ!
Χαμογελώ της.
- Προς το καλύτερο ελπίζω!
- Μάλιστα...
- Σκεφτείτε το! Εγώ έχω άλλωστε τζιαι άλλες επιλογές για του χρόνου.
- Τί επιλογές; Να πας στον ανταγωνιστή απέναντι;;
- Δεν είναι της ώρας! Σας αφήνω μέχρι τον Απρίλιο περιθώριο να το σκεφτείτε. Καλό σας απόγευμα.

Φκαίνω που το γραφείο. Χαμογελώ της γραμματέας απέναντι. Στέλνει μου φιλί.
Προχωρώ βιαστικά προς το εστιατόριο. Νιώθω ένα βάρος να φεύκει που πάνω μου. Στο δρόμο συναντώ μαθητές μου.
- Κυρία μας!!!!!!!!!!!!
- Μωρά μου!!!!
- Εννά ρτετε στο θεατρικό το βράδυ να δείτε τις πρόβες;
- Χάνω εγώ έτσι πράματα;;

Φτάνω στο εστιατόριο. Κοιτάζω το μενού.
- Μαρία;;;; Βάλε μου κεφτέδες με ρύζι. Τζιαι χρέωστα στο σχολείο!