requiem for a dream

Μπαίνω στον μπλόγκερ σπάνια τζιαι τούτο όι που επιλογή αλλά που έλλεψη χρόνου.
Το πρωί πάντα έχω διορθώσεις τζιαι ετοιμασία για το σχολείο...
Το απόγευμα δουλεύκω ως πολλά αργά πλέον τζιαι έρκουμαι σπίτι διαλυμένη. Μετά θα μιλήσω με Ντέμη τζιαι αν προλάβω με την κολλητή μιαν φάουσαν ώρες.
Τις τελευταίες μέρες μπήκα πάλε στην Χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου τζιαι σε τούντην φάσην κατασκευάζουμε με την καθηγήτρια τέχνης έναν γάρον για ένα σκετσάκι! Ούλλα καλά αλλά ο νούρος εν στερεώνεται γμτ! Η μούρη του θυμίζει μου πιο πολλά πάπια αλλά τέσπα! Εν γάρος εν γάρος λαλούμεν!
Ετοιμαζούμαστε για την συνάντηση με γονείς τζιαι παράδωση βαθμών! Γράφω τζιαι σβήνω μέρα νύχτα! Δύσκολο να κρίνεις ένα μωρό ειδικά αν το συμπαθείς!
Επίσης προς το τέλος των μαθημάτων έχουμε το μεγάλο πάρτυ τζιαι μαχούμαστε να κλείσουμε αίθουσα που να συμφέρει, ντι τζέη που να ξέρει που μουσική τζιαι φυσικά φαγιά τζιαι στολισμούς!
Τζιαι συν όλων ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτυ σουυ τζιαι παίζει μια πιθανότητα να φύω για Αγγλίες για δουλειά αμέσως μετά! Νομίζω εννά μου γυρίσει!

Τις ελάχιστες λοιπόν φορές που εννά ξορτώσω να μπω στον μπλόγκερ αναθεματίζω την ώρα γιατί δκιο τρεις γνωστοί μου (πάλε μπλόγκερς) μουρμουρούν γιατί εν γράφω κανένα νέο! Μα τί νέο θέλετε ρε παιδί μου;
Τζιαι γιατί πρέπει να διώ λοαρκασμό δηλαδή...εν εκατάλαβα! Άλλωστε η ζωή μου έχει μάθει πως ότι αφήνεις σε αφήνει και αυτό. Που την στιγμή που εξαφανίστηκα έτσι έννε πολλά λογικό να μεν έχω τζιαι πολλές επαφές με τους παλιούς; Εχάρηκα φυσικά με το άσπρο που μου έγινε σιλουέττα, στενοχωρκούμαι με την σνόου που ψάχνει να έβρει τα πόδκια της, υποστηρίζω πρας που ακόμα μιά χρονιά μάσιεται με τον Σάντα τζιαι πανηγυρίζω με Μπι που ήβρεν τον Φιτζ τζιαι έπνασε που καβαλιέρους αλλά συχνά πυκνά πιάνω τον εαυτό μου να μεν συμμετέχει σε τούτα ούλλα όπως παλιά.. άφηκα το...τζιαι άφηκε με...έχουμε μιαν κατανόηση!

Όταν έκλεισα το ιστολόγιο για πρώτη φορά ένιωσα την ανάγκη να απολογηθώ στους πανταχού φίλους μου γι αυτό τζιαι επανήλθα. Τωρά που το καλοσκέφτουμαι όμως νομίζω η νεκατωσιά της όμορφης τζιαι το ψέμα που μου επούλησε ότι τάχα εν η πρώην που έγραψε ότι έγραψε (μιτσιά η Κύπρος όμορφη) έκαμεν μου καλό. Πολλά καλό. Έμεινα μακριά...ηρέμησα...έφκαλα την όμορφη εντελως που την ζωή μου με προσπάθεια...αφοσιώθηκα στην Ντέμη μου...στους φίλους μου...στην ζωή μου...
Εσταμάτησα να κάθουμαι μπροστά που έναν υπολογιστή τζιαι να μετρώ κόμμεντς τζιαι ποιός ή τί έγραψε τζιαι γιατί το έγραψε τζιαι πως..εκατάλαβα πως έχασα το μέτρο!

Ώσπου εταρακουνήθηκα με τον απρόσμενο θάνατο του Παύλου μου...ξαφνικά όπως ο Μάκης. Αρρώστησε τζιαι λόγω του βεβαρημένου ιατρικού του εν τα κατάφερε. Τζιαμέ εξύπνησα...
Που τα καλά όμως..

Αγαπημένοι λοιπόν μπλόγκερς που μου γράφετε ότι εχάθηκα...Είμαι καλά μεν ανησυχείτε! Σας άφησα στο μέιλ το τελ μου άρα αν θέλετε να μαθαίνετε νέα ιδού η Ρόδος ιδού τζιαι το αππήδημα!
Ναι (αφού ρωτάτε) είμαι μαζί με Ντέμη ακόμα τζιαι εν έχω σκοπό να χωρίσω! Έχουμε τα δικά μας αλλά ποιός εν τα έσιει; Σημασία έσιει τελικά ότι με αγαπά τζιαι εν τζιαμέ τζιαι όσα τζιαι αν μας παρουσιαστούν εν την κόφτει! Εν απλά τζιαμέ!

Να περνάτε καλά μπλόγκερς!
Εν έχω ιδέα αν θα ξαναγράψω.
Αν το κάμω θα πει πως έχω σοβαρό λόγο!
Τωρά εν έχω!
Καλά Χριστούγεννα τζιαι καλή χρονιά παίδες