Μια μέρα με βροχή

Βλέπω το μήνυμα στο διάλειμμα..Σταματώ στον διάδρομο, κρατιούμαι που ένα παράθυρο ανοιχτό τζιαι βλέπω κάτω την αυλή. Οι μαθητές μου παίζουν με τα κινητά τους. Σκέφτουμαι μόνο ένα πράμα συνέχεια..
- Φύε..φύε...φύε....φύεεεεεεεε!!!!!!!!!!! Πρέπει να φύεις! Τωρά τωρά τωρά τωρά!!!! Τί κάθεσαι όπως τον χάσκαν τζιαι θωρείς;;; Φύε φύε φύε να προλάβεις!

Σε δευτερόλεπτα ξυπνώ..Κατεβαίνω τις σκάλες λες τζιαι εν υπάρχουν τζιαι μπαίνω χωρίς καν να χτυπήσω στο γραφείο του μπος! Κοιτάζει με παραξενεμένη. Εν μιλά. Εν μιλώ. Σιγή για δευτερόλεπτα..

- Ντάγκερ; Τί έπαθες; Τί εν τούτα τα χάλια;
- Τί έχω;
- Μα τρέμεις! Χριστέ μου τί έπαθες;
- Πρέπει να φύω! Πρέπει να φύω!
- Τί έγινε;;; Οι γονείς σου;;;
- Όι...όι...
- Έπαθες κάτι εσύ;; Σηκώνεται απότομα τζιαι πλησιάζει με. Εν μιλώ..
- Ντάγκερ;;;;;;;;;;;;;;
- Η Ιδιότροπη...
- Ε τί με την ιδιότροπη;; Πού είναι;
- Εν ξέρω...
- Τί έπαθε η ιδιότροπη;;;
- Παντρεύκεται ο Ζίτας..Τον Μάιο.
Το μπος ξέρει την ιστορία. Εν χρειάζεται να της πω πολλά. Ο Ζίτας εν ο πρώης της ιδιότροπης. Δέκα χρόνια μαζί. Χωρίσανε..Θέλει τον. Λόγω της κατάστασης έμπηκε νοσοκομείο πάνω που δέκα φορές. Απέκτησε μόνιμα ιατρικά προβλήματα..
Ο Ζίτας παντρεύκεται.
Παντρεύκεται μιαν κοινή τους φίλη.
Το σπίτι του Ζίτα εν δίπλα που το σπίτι της.
Εννά τα ζήσει ούλλα που κοντά..
Ο Ζίτας εν ο έρωτας της ζωής της...
Ο Ζίτας παντρεύκεται μιαν δέκα χρόνια μιτσόττερην!!!
Ο Ζίτας εν την αγαπά πλέον..εν ξέρω αν την αγάπησε τζιαι ποττέ..Μέσα σε ένα χρόνο σχέσης με την άλλη παντρεύκεται.
Ο Ζίτας...

Το μπος κάθεται πάστον καναπέ του γραφείου της. Κοιτάζει με...γεμώνουν τα μάθκια της.
- Φύε..εννά κάμω εγώ τα μαθήματα σου. Φύε!
- Να σας πω τί να κάμετε;
- Ντάγκερ μου...νομίζω εξέχασες πως εδίδασκα 30 χρόνια. Φύε. Εννά τα καταφέρω μια χαρά!

Μπαίνω στο αυτοκίνητο τζιαι χτυπώ της συνέχεια τηλέφωνα. Εν απαντά. Πιάνω όσους ξέρω. Κανένας εν την είδε. Πάω σπίτι της. Λείπει. Ούλλοι γυρεύκουν την μέστο άγχος. Η μάμα της κρατά την κκελέν της. Η αδερφή της εν που πάνω που το κινητό.
- Έβρε την Ντάγκερ...έβρε την.

Μπαίνω ξανά στο αυτοκίνητο. Πού να πάω; Βρέσιει καταρρακτωδώς. Πού να επήεν με έτσι τζιαιρόν τα γέρημα; Πού είσαι ρε αγάπη μου; Στην λέξη αγάπη μου πιάνω την Ντέμη. Λέω της βιαστικά. Γυρίζω μέστους δρόμους να την έβρω. Η Ντέμη ακούει προσεκτικά.
- Στο λιμάνι να πας.
- Πού;
- Στο λιμάνι. Εκεί που πήγαινε με τον Ζίτα. Δεν θυμάσαι; Στην Αγία Νάπα. Εκεί να πας. Γρήγορα! Αλλά να προσέχεις.

Εν το εσκέφτηκα. Στο λιμάνι.
Φτάνω τζιαι κατεβαίνω βιαστικα. Ακόμα βρέσιει. Πιάνω την ομπρέλλα που έχω στο κάθισμα πίσω. Περπατώ τζιαι με δυσκολία μπορώ να δω μπροστά μου. Θωρώ την να κάθεται πάστες πέτρες. Με ένα αδιάβροχο. Έτσι που κάτω που τα νερά. Καπνίζει τζιαι το τσιγάρο της σβήνει συνέχεια. Βάλλω την κάτω που την ομπρέλλα τζιαι άφτω της το. Βλέπει με απότομα μπροστά της. Κάμνει προσπάθεια να χαμογελάσει.
- ¨Ωστε χώνεσαι μου α;;;
- Εννά αρρωστήσεις φίλη. Φύε.
- Μπα! Έχω ομπρέλλα.

Κοιτάζω την θάλασσα που χτυπά πάστους βράχους. Ακόμα τζιαι όταν θυμώνει εν όμορφη σκέφτουμαι. Κάθουμαι τζιαι εγώ πάστες ρότσες δίπλα της. Βάλλω το σιέρι μου στον ώμο της τζιαι αγκαλιάζω την.
- Αγαπώ σε...ξέρεις το.
- Τζιαι εγώ. Χαμηλώνει τα μάθκια της. Κλαίει.
- Εν θα σου πω να μεν κλαίεις. Εν θα σου πω να μεν πονείς. Εν θα σου πω τίποτε.
- Τότε γιατί ήρτες;;;;
- Για να μεν το περάσεις μόνη σου. Να κάμεις ότι θέλεις. Αλλά εν θα είσαι μόνη σου. Θα είμαι δαμέ. Εν θα μιλώ. Εν θα απαιτήσω τίποτε. Απλά να είμαι δαμέ. Αφήνεις με;
Πετάσσει το τσιγάρο τζιαι γυρίζει πάνω μου. Αρπάσσει με τζιαι κλαίει.
- Παντρεύκεται...παντρεύκεται....

Αφήνω την να ξεσπάσει τζιαι εν λαλώ τίποτε. Περνούν τα λεπτά. Περνούν κάτι βάρκες να μπουν στο λιμάνι. Περνούν τα κύμματα που δίπλα μας.
- Τον Μάιο να φύουμε!! Τζιείντο σαββατοκύριακο να φύουμεν!
- Θα πάμε Λεμεσό. Θα νοικιάσουμε δωμάτιο τζιαι θα τρώμε κρέπες ούλλη μέρα.
Σταματά να κλαίει. Κοιτάζει με.
- Τζιαι παγωτό;
- Φυσικά! Τζιείντο πράσινο που εν σαν εμετός τζιαι αρέσκει σου.
- Πιστάτσιο.
- Α ναι! Τζιείντην μαλακία!
- Εν τέλειο!!!!
- Γιακς!
- Εν καταλάβεις!
- Όι αλλά έχω γούστο!

Αγκαλιάζει με πάλε αλλά εν σιωπηλή. Κοιτάζει την θάλασσα.
- Ξέρεις α! λέω της.
Σαββατοκύριακο θα κάμω κέικ με μαύρη σιοκολάτα.
Θωρεί με.
- Με τα φρούτα;;;
- Ναι. Τζιαι σκέφτουμαι να κάμω τζιαι κοτόπουλο λεμονάτο. Με ρύζι.
- Γουάου. Λατρεύκω το τζιείνο.
- Τζιαι ξέρεις α! Έχουμε τζιαιρό να δούμε τα Twilight!
- Εβαρέθηκες τα!
- Ε σιγά! Μια επανάληψη εν πάντα κάτι που σε βοηθά στον ύπνο!
- Μμμμμ! Εξυπνάδες!
- Να φέρεις τζιαι πυζιάμες! Εν σου διώ πάλε τις δικές μου τζιαι να μουρμουράς πως εν σου κάμνουν!

Σε λλία λεπτά κάθεται. Εν πιο ήρεμη.
- Να δούμε που το 3 ως το τέλος;;
- ΟΚ!
- Να έρτω να κάμουμεν το κέικ μαζί;
- Φυσικά! Θέλω κάποιον να πλύνει τα πιάτα!
- Να πούμε τζιαι του Κιλλ;
- Σιγά που χρειάζεται να του πούμε! Αφού εννά τζιαμέ έτσι τζιαι αλλιώς.

Σηκώνουμαι. Πιάνω την που το σιέρι.
- Πάμε φίλη; Θα κάμουμε ένα ζεστό μπάνιο. Εγώ θα γράψω ποστ. Εσύ θα το δκιαβάσεις. Μετά θα μπούμε οοvoo με την Ντέμη να βάλλουμε βίντεος. Τζιαι ούλλα θα είναι καλά. Όπως τα αφήκαμε.
- 4 ποστς σε ένα μήνα;;; Μα εννά σπάσεις τα ρεκόρ εσύ! Πώς το πάθες;
- Έχω τους λόγους μου. Ξαφνικά έπιασεν με οίστρος!
- Ευχαριστώ.
- Εγώ ευχαριστώ.
- Για ποιό πράμα;
- Που θα έρτεις να μου πλύνεις τα πιάτα.
- Χα χα χα! Αμάν ρε Ντάγκερ!

Στο αυτοκίνητα αποφασίσαμε να βάλουμε το ίδιο τραγούδι. Να το τραγουδούμε ως το σπίτι με πάθος! Ένα δικό μας. Που μόνο εμείς το ξέρουμε.

Μόλις εσταμάτησε να βρέσιει..Καληνύχτα μωρό μου! Αγαπώ σε πολλά! 

Μετράω στιγμές

Εκαλόμαθα σας!! 3 ποστς σε ένα μήνα α!!! Ναι αλλά εν γίνεται ρε κουμπάρε πρέπει να κάμω καταγραφή γιατί τα γεγονότα τρέχουν λαλούμεν!!

Λοιπόν αγαπητοί μου κολλητοί!! Γράφω σας την ιστορία της εξαφάνισης μου το σαββατοκύριακο με πάσα λεπτομέρεια! Συγγνώμη που εν απάντουν τηλέφωνα και τα συναφή αλλά ήμουν σε κατάσταση σιοκ! Έτοιμοι;;;;; Πάμε!

Την Παρασκευή εσκόλασα κατά τις 8! Είχα κάτι έξτρα τζιαι άρκησα λλίο! Έρκουμαι σπίτι, κάμνω το μπάνιο μου, βάλλω το πισί πάστην τηλεόραση τζιαι αννοίω το Breaking Bad μου! Σκέφτουμαι τί να φάω τζιαι αποφασίζω το κλασσικό τοστ γουίθ χάλλουμος! Ήντα καλά!! Ακόμα μια Παρασκευή με την σομπούαν τζιαι τον Γουόλλυ μου! Γιες!

Χτυπώ κλήση στην Ντέμη αλλά εν το απαντά! Περίεργο σκέφτουμαι! Βλέπω μήνυμα στο αππ!
- Αγάπη θα είμαι με μαμά στην αδερφή μου και μπορεί να αργήσω να απαντήσω! Καλή ξεκούραση! Θα σε πάρω με την πρώτη ευκαιρία!
Α ωραία λέω! Είμαι σε κρίσιμο σημείο στο Μπαντ! Δεν θέλω ενοχλήσεις!! Εσύ το λαλείς;;;; Κιλλ μάνα μου! Κιλλ!!!!

Εννοείται ενόχλησεν με:
Κιλλ: Κόρη;;; Πού είσαι;;;
Εγώ: Μεν τυχόν τζιαι πατήσεις! Βλέπω Μπαντ!
Κιλλ: Α είσαι σπίτι! Οκ έρκουμαι!!!
Εγώ: Μα τί εν καταλάβεις ρε κουμπάρε;;;;;;;;
Κιλλ: Φέρνω Κινέζικα! Μεν φάεις!!!!! Ηλίθια!
Εγώ: Εν θέλω Κινέζικα! Θέλω την χαλλουμόπιττα μου με το Μπαντ μου! Εβαρέθηκα σε!
Κιλλ: Χέστηκα! Είμαι πουκάτω! Άνοιξε να μεν σου διαλύσω το αυτοκίνητο!
Εγώ: Αμάν ρε Κιλλ! Έλεος!!!!
Κιλλ: Άνοιξε είπα!!!!!!!!!!!!!!!!!

Με βαριά καρκιάν τζιαι τον Μπαντ μου σε αναμονή άνοιξα την πόρτα. Έκατσα απογοητευμένη στον καναπέ τζιαι εκαρτέρουν! Αποχαιρετούσα τον Μπαντ μου τζιαι την ησυχία μου.
Μπαίνει ο αχώνευτος μέσα με μιαν τσάντα Κινέζικα! Αφήνει τα πάστο τραπέζι. Το περίεργο ήταν πως εν έκλεισε την πόρτα πίσω του.
- Ρε κλείσε την πόρτα να μεν σε λύσω!
- Όι! Εν πυρρά!
- Μα χάνεις πε μου!
Εν επρόλαβε να απαντήσει! Μπαίνει μέσα η Ιδιότροπη!
- Χάλοοοοοοοο!!!
- Εσύ τι κάμνεις δαμέ με τον βλάκα;;;
- Έτο ρε εβρεθήκαμε τυχαία τζιαι είπαμε να έρτουμε μαζί να φάμε πάπια!
- Όι λαομόν!
Ούτε η ιδιότροπη όμως έκλεισε την πόρτα! Κοιτάζω τους περίεργα!
- Ρε παιδκιά! ΠΟΡΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

Χασκογελούν τζιαι κοιτάζουν την πόρτα με ύφος!
- Άτε έλααααα, φωνάζει ο Κιλλ!
Βλέπω μιαν κκελέν να κοιτάζει! Η κκελέ μπαίνει μέσα τζιαι γελά!
- Ντέμη;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Εκοπήκαν τα πόθκια μου! Εγύρισεν το τταβάνι! Εμαυρίσαν ούλλα!!!! Αγκαλιάζει με χαρούμενη τζιαι εν αντιδρώ! Ο Κιλλ τζιαι η Ιδιότροπη εν φυρμένοι με την φάτσα μου! Η Ιδιότροπη χοροππηδά!

Ώστε....Η Ντέμη έκλεισε να έρτει το γουίκεντ ιν γκόγκνιτο! Είπεν το της Ιδιότροπης τζιαι τζιείνη φυσικά του Κιλλ. Το εισιτήριο το έκλεισε ένα μήνα πριν. Κατάφερε να το κρατήσει μυστικό μέχρι τελευταία στιγμή! Ο Κιλλ τζιαι η Ιδιότροπη επήαν μαζί αεροδρόμιο τζιαι εσυνάξαν την! Η Ιδιότροπη μάλιστα για να μεν κάμω καμιά μαλακία τζιαι πάω Λεμεσό το γουίκεντ εφρόντισε να με κλείσει το Σάββατο γιατί τάχα είσιε μια φίλη της γενέθλια. Συνοπτικές διαδικασίες Μαριάννα μου :) Ενώ εμείς πού να καταφέρουμε έτσι πράμα;;;;;

Ο Κιλλ τζιαι η Ιδιότροπη εν εκάτσαν για φαί. Εν ενοχλήσαν καθόλου το σαββατοκύριακο. Το Σάββατο επήαμεν Πρωταρά βόλτα στην θάλασσα. Εκοίταζα την που εθαύμαζε το τοπίο τζιαι εν το επίστευκα! Ρε την Ντέμηηηηη! Μα εν δαμέ;;; Όντως;;;;
Κυριακή μαγειρέψαμε σπίτι..Βασικά μαγείρεψε η Ντέμη που είναι μέγα σιεφ! Την νύχτα επήρα την αεροδρόμιο. Θα την δω πάλε τον άλλο μήνα που το εκλείσαμε μαζί.

Μετράω στιγμές. Αυτό κάνω.
Φωτογραφίζω τα πάντα που έζησα έστω αυτές τις δύο μέρες με κάθε λεπτομέρεια. Αποτυπώνω την αγάπη πάνω σε χαρτί κάμερας για να χωρέσει. Κάθε μικρή κίνηση, χαμόγελο, λέξη που είπε. Το σπίτι άλλαξε...εγέμωσε ξαφνικά. Μετράω στιγμές...Να μην ξεχάσω τίποτα.

Άλλωστε μόνο αυτές δεν μένουν στο τέλος;;;

Τα μαυρογέρημα

Ελαλούσαν το ούλλοι!!!
- Μην διανοηθείς να δεις το Hachiko!!!! Κόρη μου χάνεις;;;; Έτσι φτανόκαρτη που είσαι εν θα συνέλθεις ποττέ!!!
Οκ λαλώ εν θα το δω!!!

Εσύ το λαλείς;;;;;Έτα ούλλα τζιαμέ δκιάολε δκιάολε!!!!

Ήταν μια Τετάρτη σαν ούλλες τις άλλες!!! Εσκόλασα, ήρτα έσσω, αγνόησα όπως πάντα την τηλεόραση τζιαι άψα τα κομπιούτερ να δω το Breaking Bad μου!Είμαι στο season 2, εν η πιό ταραμένη σειρά έβερ τζιαι είμαι χάππι!!!! Η ώρα είναι 9 τζιαι εγώ είμαι τέλια απορροφημένη! Εν φακκώ πέννα! Εμίλησα τζιαι με Ντέμη, έπεισα την να φκει έξω να πνάσει η κκελέ μου (αγάπη πλάκα κάνω) τζιαι έτρωα αν θυμούμαι καλά την γκάλαξι μου με μανία! Ώσπου εχτύπησε το αναθεματισμένο το σταθερό!
Μπίλ: Κόρη έρκουμαι να δούμε ταινία!
Εγώ: Να πάεις πίσω! Θωρώ τον Μπαντ μου τωρά!
Μπιλ: Σκάσε τζιαι ίσιωνε! Έρκουμαι! Φέρνω τζιαι μια ταινία λουκκούμι!
Εγώ: Ποιάν πάλε;;;
Μπιλ: Το Χάτσιηκο!!! Θεικό άκουσα!
Εγώ: Ρεεεεεεεε είπαν μου να μεν το δω! Εν πολλά κλαμούρικο!!
Μπιλ: Εν πειράζει φέρνω τζιαι κλίνεξ! Σκάσε τωρά τζιαι κάμε μου τσιάιν! Φέρνω τζιαι πισκόττα!
Εγώ: Ουυυυυυυυ
Μπιλ: Φέρνω τζιαι γκάλαξι!
Εγώ: ΑΑΑΑ έλα!!!!

Σκατά!! Σκατά!!! Είδα το....νομίζω έκλαια που την μέση της ταινίας ως το τέλος με λυγμούς! Επρηστήκαν τα μάθκια μου! Επόνησα το στήθος μου! Άφηκα την γκάλαξι μισοτέλιωτη! Εγκρεμίστηκε ο κόσμος! Έθελα να πάω στην Λίντα να την αγκαλιάσω να μου περάσει! Αλλά η ώρα 12 που έπιασα την μάμα να πάω έφαα ξητημασιά!
- Την έννοια σου έσιει το μωρό! Τζοιμάται! Να το αφήκεις ήσυχο!
Εγίνηκα ένα με τα πατώματα!Έδερα τον Μπιλ! Εξανάδερα τον! Θέλω τζιαι τωρά να τον δέρω!

Έβαλα όβερ ντόουζ του Μπαντ πέρκι μου περάσει! Τίποτε!
Εκλάφτηκα στους μαθητές μου τζιαι επεριπέζαν με!
Εκλάφτηκα στον παπά, στην μάμα, στην Ντέμη, στην ιδιότροπη, στην κολλητή! Καμιά κατανόηση!
Μιλώ με την Λίντα!
- Λίντα τζιαι εσύ εννά ρκεσαι αν πάθω τίποτε να με καρτεράς δέκα χρόνια;;; Αγάπη μου;;;
Η Λίντα θωρεί με καλά καλά! Σούζει τον νούρον της! Παίρνω θάρρος ότι επιτέλους ήβρα λύση στο πρόβλημα μου! Συνεχίζω ακάθεκτη!
- Λίντα τζιαι εσύ μ αγαπάς έτσι;; Ξέρεις τί έκαμε ο Χάτσιηκο;;;; Να σου πω! Που λαλείς ο Χατς ήταν ένα Ακίτα τζιαι πολλά όμορφο όπως εσένα καλή ώρα! Τζιαι μιαν καλή ημέραν...
Η Λίντα βαρκέται...θωρεί την μάμα με την σούβλα τζιαι πάει ποτζεί!

Δκιάολε!!! Γιατί να μεν ακούω;;; Είπαν μου να μεν το δω!!! Εψές εθώρουν εφιάλτη!! Πάλε με τον Χάτσιηκο!!!
Κιλλ...εννά συνέλθω κάποτε;;;;;

Η ελευθερία του απρογραμμάτιστου

Πίσω στην ρουτίνα...

Σήμερα Σαββατιάτικα είχα πάλε μαθήματα αλλά ακύρωσα τα! Επεθύμησα την κολλητή...πολλά! Θέλω να πάω να κάτσω μαζί της κοντά στην θάλασσα τζιαι να μεν βάλλω γλώσσα μέσα..η ζωή μας φεύκει τζιαι εμείς μόνο δουλεύκουμε για να πιερώνουμε τους άλλους!
Αρκετά!

Θα πιάσω την ιδιότροπη τζιαι θα φύουμε για Λεμεσό..Να ζήσουμε τζιαι λλίο. Εκουράστηκα..Καλά εννά μου πεις μετά τις διακοπές εκουράστηκες;; Ναι...μετά τις διακοπές είσαι σε μια άρνηση καθήκοντος! Ας παίξω πελλόν λλίον ακόμα..

Με την Ντέμη επήαμεν λοιπόν στην Βυτίνα..Αρκαδίας νομίζω αν θυμούμαι καλά. Μείναμε σε έναν ξενώνα με τζάκι στο δωμάτιο με θέα το βουνό Μαίναλος (εν έτσι που γράφεται;;;). Κάθε μέρα εκάμναμεν ρόουντ τριπς. Το πιό ωραίο που είδα ήταν η Στεμνίτσα! Κτισμένη πάνω σε βράχους..εντυπωσιακό. Γενικά εντυπωσιακή ήταν όλη η Αρκαδία. Πράσινο παντού...τόσο πράσινο δεν είδα ούτε όταν επήα δεύτερο πόδι Χαλκιδικής..Άλλος κόσμος...

Το τρίτο βράδυ στην Αρκαδία ήταν ότι χειρότερο έζησα..
Στα ξαφνικά επιάσαμε μιαν περίεργη συζήτηση με Ντέμη τζιαι τζιαμέ που εν το περίμενα εκαταλήξαμε σε χωρισμό. Πρώτη φορά την είδα τόσο αποφασισμένη να περάσει το δικό της. Τζιαι άλλες φορές μαλλώνουμε αλλά τούτη η φορά ήταν διαφορετική...
Ξέρετε τί όμως;;;
Το περίεργο ήταν πως ναι επείραξεν με..αλλά ήμουν ήρεμη...νομίζω εν τζιείνο τελικά που της εχτύπησε στα νεύρα. Ότι εν αντέδρασα όπως επερίμενε..να κλάψω, να φωνάξω, να την παρακαλέσω..Τίποτε που τούτα...απλά ήμουν ήρεμη. Εκάθουμουν πάνω στο κρεββάτι τζιαι απλά εμίλουν ήρεμα χωρίς πολλά πολλά. Της είπα να χωρίσουμε..να μείνουμε τυπικά φίλες αν θέλει. Το μόνο που μου έρκετουν στον νου ήταν πόσο πολλά μου λείπουν οι φίλες μου. Πόσο πολλά έθελα να ήμουν Κύπρο. Ήρτεν μου εικόνα που το καλοτζιαίρι που είμασταν ούλλες μαζί θάλασσα τζιαι πόσο πολλά ωραία ήταν. Που ακούαμεν μουσική, που ετρώαμεν ότι μαλακία φανταστείς...Εθυμήθηκα την κολλητή τζιαι τις μέρες του Πανεπιστημίου. Τζιαι ενώ θα έπρεπε να ήμουν κάπως δεν ήμουν τελικά.

Τις επόμενες μέρες επροσπαθήσαμε να είμαστε καλά για να μεν πάει άδικα το τόσο καρκασιαλλίκι για τις διακοπές. Η ατμόσφαιρα όποτε επηένναμε στο δωμάτιο ήταν εκατόν κιλά αλλά τουλάχιστον εν εμαλλώναμε. Γυρίσαμε Αθήνα τζιαι εγώ ήμουν σίουρη ότι εχώρισα. Την πρώτη μέρα στην Αθήνα έκατσα με την μικρή της αδερφή να την βοηθήσω να επιλέξει πανεπιστήμια στην Αγγλία για Μάστερς. Η Ντέμη έκαμε καφέ τζιαι έκατσε απέναντι μας. Εν ξέρω τί την έκαμε να αλλάξει γνώμη. ¨Οτι η αδερφή της ενθουσιάστηκε που τζιείνα που της έδειχνα; Ότι η μάμα της εθαύμαζε τα αγγλικά μου; Ότι ήμουν χαλαρή, χαρούμενη τζιαι ακούραστη γιατί απλά έκαμα κάτι που το ήξερα τόσο καλά; ότι εδειξα μιαν απίστευτη αυτοπεποίθηση σε τζιείνα που ελάλουν τζιαι γνώση για την Αγγλία; Εν ξέρω...Ξέρω απλά πως μετά που ετέλιωσα με την μιτσιάν ήθελε πάλε να προσπαθήσουμε.

Απάντησα της θετικά αλλά με προυποθέσεις..ότι πλέον δεν θέλω άλλα προβλήματα για το αν θα έρτει Κύπρο ή όι! Πραγματικά εν με αγχώνει τούτο. Αν έρτει ήρτεν! Αν δεν έρτει εν πειράζει! Εν ωραία να κάμεις ταξίδια! Εγώ πλέον εν έχω πρόβλημα! Θέλω απλά να ηρεμήσει με το θέμα...για να ηρεμήσω τζιαι εγώ. Ποιός είπε πως η ζωή εν δίκαιη; Πάντα θα υπάρχει ένα θέμα αλλά πρέπει να το αντιμετωπίζεις στα ίσια τζιαι όι όπως τον φυγόπονο. Έτσι έμαθα! Έτσι θέλω να κάμω!

Τωρά είμαστε καλά..Αύριο ποιός ξέρει; Αλλά εν το σκέφτουμαι όπως το εσκέφτουμουν παλιά. Δεν με αγχώνει ούτε ο χωρισμός ούτε τίποτε! Αφήνω τα πράματα να λειτουργούν όπως έρτουν τζιαι εγώ απλά ζω τις στιγμές που μου δίνονται. Τζιαι σε τούτο είμαι τυχερή! Έχω τους ανθρώπους μου τζιαι στο σιέρι μου είναι αν το εκμεταλλέυκουμαι ή όι! Άρα δεν θα προγραμματίζω τίποτε..τζιαι τούτο εν μεγάλη ελευθερία τελικά! Όπως σήμερα το πρωί! Που εξύπνησα με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα τζιαι εκατέληξα με άλλο! Γιατί έτσι μου ήρτεν! Έτσι ένιωσα!

Λοιπόν πάω Λεμεσό!
Ετηλεφώνησε η ιδιότροπη ότι καταφθάνει!

Να μου είστε καλά