Το μέτρημα

Αύριο έρχεσαι..

Πολλές φορές ρωτάς με:
- Θα αντέξουμε; Είναι τόσο δύσκολο. Και εγώ μπορώ να έρθω μετά από αυτό. Ξέρεις ότι πρέπει να είμαι εδώ μέχρι τότε. Θα αντέξουμε; Κάποτε κουράζεσαι..κουράζομαι..μου λες..σου λέω..και μετά πάλι απ την αρχή. Και όταν είμαστε μαζί ξέρουμε πως πάλι θα τελιώσει και θα φύγω και θα φύγεις και θα σε βλέπω να απομακρύνεσαι και θα πονάω...αλλά θα βάζω πάλι μάσκες να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Και πολλές φορές ξέρεις σκέφτομαι να σ αφήσω...ή να σ αφήσω να μ αφήσεις...αλλά κανένας δεν μπορεί να με κάνει να γελάσω τόσο όσο εσύ. Με κανέναν δεν είμαι όπως είμαι μαζί σου. Και αντέχω. Και δεν φοβάμαι. Και ανοίγω το κινητό και κοιτάω εμάς και έτσι κοιμάμαι. Και αντέχω. Γιατί πρέπει να αντέξω. Γιατί ήταν τόσο δύσκολο όταν εσύ δεν ήσουν εδώ. Και τώρα που σε βρήκα δεν με ενοχλεί τίποτα και κανένας. Και νομίζω τίποτα δεν έζησα πριν από σένα. Και αντέχω. Και σ αγαπώ ακόμα πιό πολύ. Και είμαι εδώ και περιμένω να φύγουν οι μέρες. 

Αυτές τις μέρες λοιπόν...
Καθαρίζω τα πάντα στο σπίτι λες και θα μου κάνεις έλεγχο. Βάζω παντού αυτά που ξέρω πως θα σ αρέσουν. Αλλάζω τα πάντα επειδή θα έρθεις.

Σχεδιάζω πράγματα να κάνουμε μαζί. Σου αγόρασα καρναβαλίστικα τζιαι έκλεισα να μείνουμε Λεμεσό. Έχω να πάω καρναβάλι χρόνια. Μαζί σου κάμνω λες τζιαι είμαι δέκα χρονών. Χοροπηδώ στην δουλειά...χαμογελώ χωρίς προσπάθεια. Κανονίζω με τους φίλους τόσες πελλάρες τζιαι αγνοώ την γρίππη που με βασανίζει μέρες τωρά. Τζιαι όταν γυρίζω που την δουλειά φροντίζω πάντα να περνώ δίπλα που την θάλασσα που το σημείο που σ αρέσκει. Σταματώ, κατεβαίνω..σου στέλνω φώτος.

Μπαίνω στο ίντερνετ τζιαι ψάχνω συνταγές να σε εντυπωσιάσω. Σχεδιάζω πώς θα στολίσω το τραπέζι τζιαι φροντίζω να έχω το αγαπημένο σου ποτό. Ψάχνω τα αγαπημένα σου τραγούδια να τα έχω έτοιμα στο κάρο. Αγοράζω το αγαπημένο σου αρωματικό, μαλακτικό, σαμπουάν, αφρόλουτρο.

Και είναι και αυτό που νιώθω κάθε φορά στο αεροδρόμιο.
Όταν βλέπω την πτήση σου να προσγειώνεται τζιαι νομίζω θα πεθάνω από χαρά. Που βλέπω τους άλλους να έρχονται τζιαι εσύ πάντα να καθυστερείς. Τζιαι μετά που ανοίουν οι πόρτες τζιαι έρκεσαι τζιαι τρέχεις πάνω μου τζιαι αγκαλιάζεις με. Τζιαι δεν με αφήνεις μέχρι να φύεις πάλε.

Τζιαι το πρωί πάντα σηκώνεσαι πρώτη να μου κάμεις καφέ. Τζιαι κοιτάζω σε κρυφά που τραγουδάς τζιαι αλλάζεις σταθμούς. Τζιαι χορεύκεις ευτυχισμένη γιατί ήβρες ένα τραγούδι που σου άρεσε. Τζιαι βλέπεις με ξαφνικά τζιαι ντρέπεσαι που σε βλέπω τόση ώρα.

Στο αυτοκίνητο πάντα κρατάς με που το σιέρι. Δεν το αφήνεις ούτε λεπτό. Τζιαι κάποτε με επιφύλαξη ακουμπάς πάστον ώμο μου τζιαι κλείνεις τα μάτια. Τζιαι ούλλα εν φωτεινά τζιαι με νόημα έξω.

Απαντώ σου λοιπόν:
- Θα αντέξουμε. Τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν. Τίποτα που ν αξίζει. Θα περάσουμε δύσκολα αλλά θα αντέξουμε. Και μια μέρα (σύντομα) θα κλείσεις μόνο ένα εισιτήριο. Και δεν θα φοβάσαι πια. Και δεν θα αγχώνεσαι. Αυτή η ζωή μας έκανε την χάρη...σκέψου το. Θα μπορούσε να μας αγνοήσει. Άρα να μην φοβάσαι. 

Αύριο λοιπόν έρχεσαι.
Όταν ανοίξει η πόρτα δες ακριβώς ευθεία μπροστά. Μόνο μπροστά.
Εκεί θα είμαι.
Και θα μετράω μέχρι το δέκα...

Τα μπλογκς που ευτυχώς δεν υπάρχουν!!!!

Εκατσιάριζα μιαν μέρα με τον Κιλλ (ου ήντα παράξενο) τζιαι πάστην πλάκα που κάτι που μου είπε έστειλα μέιλς σε ούλλα τα καμάρκα μου που μου γράφουν να μου πουν τί μπλογκ θα ήθελαν να είχαν αν κάποτε δεήσουν να σταματήσουν να μου πρήζουν τα αυτιά τζιαι αντακώσουν καμιά συγγραφή. Ιδού τα αποτελέσματα! Ναι! Έσιετε ούλλοι πρόβλημα!!!

Μαριάννα: Εγώ αν έκαμνα μπλογκ ( αλλά βαρκούμαι) ήταν να κάμω ένα στα κινέζικα για να έχω μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Άλλωστε ήταν να έσιει πολλή φάσην να ζωγραφίζω σκεδιούθκια αντί να γράφω όπως ούλλοι οι κοινοί θνητοί. Ας πούμε άλλο να ξητημάζεις τζιαι να βάλλεις σκεδιούιν κωλοδάκτυλον τζιαι άλλο να το γράφεις! Έσιει μιαν άλλην υπόσταση πώς να το κάμουμεν τωρά;; Στο μπλογκ μου θα έγραφα μόνο δικηγορίστικα τζιαι θα άππωνα τους Κινέζους να επαναστατήσουν τζιαι να απαιτήσουν παραπάνω μετρό γιατί που το σαρδέλα σαρδέλα εν θα βάλουν ποττέ κιλά τζιαι θα παραμείνουν ττάπποι! Είμαι φοβερή ξέρω το!!!! (κόρη αν θα το ποστάρεις γράψε το ελληνικά να μεν με περιπέζουν)

Τιβίκος (αλλιώς TVman): Εγώ αν είχα μπλογκ ήταν να γράφω μόνο για τα τηλεοπτικά τζιαι κινηματογραφικά τζιαι γενικά για ότι πάσα μαλακία φκαίνει στα τόρρεντς! Μέσα μου είμαι τηλεκριτικός αλλά αδικήθηκα στις βαθμολογίες τζιαι εσπούδασα λογιστής! Θα εμάζευκα καμιά εκατοστάρα κρυφούς τηλεκριτικούς τζιαι θα εσφάζουμουν μαζί τους αβέρτα! Θα σχολιάζα τα μπάφτα, τα όσκαρ, τα έμμυ, τα φουστάνια, τα γαμπριάτικα τζιαι φυσικά την Γκαγκα τζιαι τα μεταφορικά της μέσα! Ήρτεν πάλε με άππαρον;;; Ήρτεν με καγκουρώ;;; ήρτεν με δεινόσαυρο;;;; Μιλούμε για γκράντε σουξέ μπλογκ!

NoMatter: Ρα; Έσιεις αθκιάσην πε μου;;; Άκου ερώτηση! Αλλά ΟΚ να σου απαντήσω για να σου δώκω ιδέες! Εγώ θα έκαμνα μπλογκ φιλοσοφημένο όι όπως το δικό σου την κατσιαρίστρα! Θα εμάζευκα ούλλα τα μεγάλα μυαλά (άρα εσύ είσαι εκτός) τζιαι θα επιδιδόμουν σε ανελέητο φιλοσοφείν. Θα ανέλυα θέματα στυλ ‘ Ποιά είμαι;;; Πού πάω;;; Υπάρχουν εξωγήινοι;;;Ποιός ήταν τελικά ο λόγος που καταστράφηκε η Ατλαντίδα;;;’ τζιαι τέτοια σοβαρά πράματα! Είμαι σίουρη ότι το μπλογκ μου θα προκαλούσε το ενδιαφέρον της Νάσα τζιαι θα με καλούσαν μέσα για περαιτέρω αναλύσεις. Ως τζιαι ο Ομπάμα θα άφηνε την Μπιγιονσέ για να με ακούσει! Αχχχχ....χαραμίζουμαι!

Κιλλάκος: Εγώ επειδή είμαι επιχειρηματίας ήταν να κάμω ένα μπλογκ με μέλη του εμπορικού κόσμου τζιαι μαζί θα πορευόμασταν να κατακτήσουμε τον κόσμο. Θα εσύρναμε ιδέες για προϊόντα που εν υπάρχουν τζιαι θα τα φέρναμε Κύπρο να σιέσουμεν ευρά! Πρώτο μέλος του μπλογκ θα ήταν ο Πηλακούτας τζιαι δεύτερον ο Σιακολάκος μου! Επίσης (έτσι για να σπάσεις) θα έβαλλα επίτημο μέλος το μπος σου για να μου διά ιδέες περικοπών μισθών χωρίς αιματοχυσίες! Χα χα χα

Κανταίφι: Δικό μου μπλογκ;;;;; Ούτε καν να το σκέφτεσαι! Πας καλά;;; Είσαι σοβαρός άνθρωπος εσύ τώρα;; Μην γελάς! Ε ρε κάτι ιδέες! Μα πώς σου ήρθε;;; Σε βάρεσε η καλοκαιρία στην κεφάλα;; Έφαγες ψητό και σου ρθε βαρύ;;; Εγώ να γράφω μπλογκ;;; Και τί να έγραφα καλέ; Τα απομνημονεύματα μιας νοσοκόμας; Άσε με πουλάκι μου και έχω να πάω κομμωτήριο.

Ντέμη: Εγώ θα έγραφα ένα μπλογκ με ονομασία ‘ Θάβω την Ντάγκερ’! Σε κάλυψα;;;;Εννοείται θα είχε πολλούς φανς γιατί ως γνωστόν σπας σε πολύ κόσμο τα νεύρα και φυσικά θα το γέμιζα φώτος σου για να έχουμε να γελάμε! Φώτος που κοιμάσαι, που ξυπνάς, που βαριέσαι, που τρέχεις τσίτσιδο στο μπάνιο, που καθαρίζεις με χλωρίνη ακόμα και την Λίντα και τα υπόλοιπα συναφή όμορφα που ζω μαζί σου καθημερινά!

Ιδιότροπη: Μπλογκ όπως τζιείνο της Συνατσάκη φυσικά! Θα έγραφα αποκλειστικά για φάσιον! Τζιαι επειδή εγώ έχω τζιει που το γούστο θα τους ισοπέδωνα ούλλους τζιαι θα αποκτούσα δική μου εκπομπή στον Αντένα μετά το Voice όπου θα σχολίαζα με πάσα λεπτομέρεια τα ρούχα των κριτών! Τζιαι επειδή φορούν πάντα τα ίδια ρούχα θα σχολίαζα μόνο τους παίκτες για να έχω τζιαι κάτι να λαλώ!

Κίρκη: Εγώ ήταν να πιάσω το μπλογκ σου για να μεν ψάχνομαι τζιαι πολλά. Τζιαι θα σε έβαλλα να το γράφεις εσύ γιατί βαρκούμαι. Τζιαι θα απαντούσες εσύ τα σχόλια γιατί είμαι πολλά απασχολημένη τζιαι ξέρεις το. Αλλά φυσικά εγώ θα είχα τα πνευματικά δικαιώματα! Έτσι για σπάσιμο!!!

Ανώνυμος: Εγώ δικό μου μπλογκ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Α δεν πάμε καλά! Το επιχείρησα μια φορά και έγραψα μόνο δύο ποστς! Από κει και πέρα και επειδή δεν είχα τζιαι τίποτε να πω αγνόησα το. Κάπου υπάρχει πάντως αλλά ξέχασα τους κωδικούς. Αν τους θυμηθώ να σου το στείλω να φυρτείς. Εν μπορείς να φανταστείς τί μαλακίες έγραψα!

Να ψηφίσετε την πιό παλαβή ιδέα (γιατί τίποτε σοβαρό εν είστε άξιοι να γράψετε) τζιαι να το βάλουμε ομπρός! Εγώ πάντως ψηφίζω Μαριάννα! Χα χα χα κόρη;;;Κινέζικα σκεδιούδκια;;;;;;;;χα χα χα χα χα χα

Α! Τζιαι κοπέλια;;; Ήρτεν η ώρα να καρναβαλιστούμε!!!! Γεια σας!!!!!!!!!!!! 

Αν μου περάσει φυσικά τούτη η κωλοίωση!!!!!!

Βήχω και ξεροβήχω

Τελευταία που είμαι στο Breaking Bad mood μου λαλώ τζιαι κάμνω πράματα που εν το επερίμενα πως θα το έκαμνα ποττέ!
Είμαι του σικκιμέ, αγχώνουμαι μόνο για την δουλειά τζιαι τα καμάρκα μου, πάω γυμναστήριο τζιαι εν φακκώ γρόσιν αν ο άλλος δίπλα μου βαρκέται τζιαι θέλει να μου αντακώσει κοινωνικόν σχολιασμόν τζιαι γενικά ότι θέλω κάμνω, όπου θέλω θα πάω τζιαι αν δεν θέλω θα κάτσω έσσω να βάλω καμιάν σειράν στην διαπασών τζιαι θα σε αγνοήσω!

Η κολλητή μου προχτές που εμιλούσαμε κάτι με ρώτησε για μιαν κοινή μας φίλη, απάντησα της με αδιαφορία τζιαι εγύρισεν της!
- Αμάν ρε Ντάγκερ! Γουότ δε φάκ;;;
- Frankly my dear! I dont give a damn! Blame Red Batler!!!Or maybe Walter White!!! Or maybe τον ανάδρομο Ερμή!

Η μετάλλαξη ένιωσα ότι εξεκίνησε που το καλοτζιαίρι. Εν ξέρω γιατί τζιαι πώς! Απλά εξεκίνησε! Ένιωσα ότι τόσα χρόνια να είμαι η Μισσυ Congeniality εν μου έκαμνε τζιαι τόσο καλό! Τζιαι τί έγινε δηλαδή που ήμουν; Απέκτησα παραπάνω φίλους οξά λεφτά; Μπα! Απλά απέκτησα παραπάνω μαλάκες πάστην κκελέν μου! Έτσι λοιπόν έκαμα γενική εκκαθάριση! Η οποία νομίζω προσφέρει μου μιαν άλφα ηρεμία τζιαι ασφάλεια στις κινήσεις μου!

Η Ιδιότροπη προχτές ερώταν με στον καφέ τί βαρκούμαι!
Απαντώ της αναλυτικά δαμέ γιατί τζιείντην ώρα εφέρναν τον καφέ μου τζιαι είδα τα μπισκοττούθκια τζιαι εχάρηκα! Σιγά μεν ασχοληθώ μετά!
- Βαρκούμαι τους γλύφτιες ρε φιλενάδα! Τους τύπους που μετακινούνται εύκολα που τον έναν στον άλλον τζιαι βρίσκουν υποκοριστικά λατρείας για να γίνονται αρεστοί! Που εν έχουν ουσιαστικά τίποτε να πουν ή τζιαι να γράψουν τζιαι απλά δηλώνουν παρουσία έτσι για το θεαθήναι τζιαι την ψευδαίσθηση της 'ανήκω σε κλικκαρία'. Κάμε μιαν γύρα παντού! Κάμε τζιαι μιαν γύρα δαμέ! Εννά τους έβρεις πανταχόθεν όπως το σήμα της ΜΤΝ! Γελοίες υπάρξεις που με κάμνουν τζιαι γελώ!
- Βαρκούμαι τους 'εν έχω ζωή τζιαι ασχολούμαι μαζί σου πέρκι κάμω'! Έγραψε κάποτε η Ίνα ένα πολλά πετυχημένο ποστ πας τούτους! Κάθουνται που το πρωί ως την νύχτα τζιαι εν όπως τους γύπες που περιτριγυρίζουν το πτώμα! Μάνα μου ρε! τσίκα τσίκα μπουμ!
- Βαρκούμαι τους 'είμαι γκέουλας ως τζιαμέ που εν πάει άλλο αλλά εν το λαλώ τζιαι χώνουμαι γιατί είμαι άλλου επιπέδου!'! Ωωωωω τι τρομερό! Αλλά ρε κοπέλια!!! Σόρρυ που σας το χαλώ! Έσιει κάτι στρέιτ που όι μόνο ευτυχώς εν σας μοιάζουν αλλά γράφουν τζιαι κάτι ποστς λουκούμι που τα θωρείς τζιαι χτυπιέσαι για το άδικο!!! Το άδικο που το ποστ τζιείνο εν το έγραψε κάποιος που να νοιάζεται τζιαι πιό άμεσα! πχ η περίπτωση της Λυκόφως! Μπράβο ρε Λου once again. Εν τζιείνο που έγραψα κάποτε! Αν καρτεράτε που εμάς τους γκέι να ρίξουμε κανένα φως ειδικά στην Κύπρο εννά καρτεράτε τζιαι το μετρό Λάρνακας Λευκωσίας να είναι έτοιμο το 2014. Βαρκούμαι σας είλικρινά!
- Βαρκούμαι τους φυγόπονους! Που τα έχουν ούλλα έτοιμα στα πόδκια τους που παππούες, γιαγιάες, μάμμες, παπάες τζιαι διούν μου τζιαι συμβουλές στυλ ' να σηκωστείς να φύεις που την δουλειά γιατί η ζωή εν μιτσιά'. Αλήθκεια ρε;;; Τζιαι ποιός θα μου πληρώνει το δάνειο; Τα σέρβις; Τα εμβόλια της Λίντας μου;; Συμβουλές λοιπόν τζιαμέ που σας παίρνει γατάκια! Εμάς τους μη έχοντες τζιαι μη βολεμένους παρετάτε μας!
- Βαρκούμαι γενικά τους Κυπραίους που βλέπουν το θέμα κρίσης ακόμα επιδερμικά τζιαι εν εχαπαρκάσαν πως θέλει αρετήν τζιαι τόλμην να έσιεις το Χάμμερ μέστο γκαράζ! Μιλάς τους τζιαι κοσμάρα τους οι γέριμοι τζιαι οι σκοτεινοί!!!!
- Βαρκούμαι να κάθουμαι στην Ακρόπολη τζιαι κάθε πέντε δευτερόλεπτα (τεσταρισμένο) να μου κατεβαίνει ότι μπορεί να βάλει ο νους σου να μου πουλήσει την πάσαν μαλακία! Ε αφήστε με ρε κουμπάρε!!! Θωρώ την Ακρόπολη τωρά!!!!!
- Βαρκούμαι τους Λευκωσιάτες που κατακλύζουν τον Πρωταρά μου κάθε καλοτζιαίρι τζιαι εν μου αφήνουν μιαν παθκιάν γης να κάτσω τζιαι πρέπει να βάλω μέσον στο Φιγκ Τρι να έβρω να απλώσω την κορμάρα μου τζιαι τα περιοδικά μου! Καλά καλά μεν νευριάζετε εν πλάκα που κάμνω! Αλλά θα έπρεπε οι ντόπιοι λαοί να έχουμε κάρτα προτεραιότητας! Γιατί εγώ κυρίες και κύριοι Πρωτευουσιάνοι επάεννα στον Πρώταρον τότε που ήταν ακόμα μια λάντα! Καταλάβετε με επιτέλους!!!
- Βαρκούμαι τζιαι τους Σκαλιώτες που νομίζουν πως το Άμμος εν τρέντι φέντι στέκκι! Χαλόου ρε κοπέλια αλλά που τήν είδετε εσείς την θάλασσα σιόρ! Α εν για τζείντο κατράμι που λαλείτε! ΟΚ..
- Βαρκούμαι τζιαι τους Λεμεσιανους που νομίζουν πως έχουν θάλασσα!
- Για τους Παφίτες εν ξέρω να πω. Βαρκούμαι αλόπως!
- Βαρκούμαι που η Ντέμη πιάνει με τελ ούλλες τις άκυρες ώρες! Δηλαδή τις ώρες που τρώω, που βαρκούμαι να ταράξω, που έχω νεύρα με την δουλειά, που μιλώ με την Μαριάννα τζιαι τσακώνουμαι για μαλακίες, που κάμνω αποχή που την κολλητή γιατί πιάνει την η πελλάρα, που είμαι τίτσιρι τζιαι βουρώ να μπω μέστο μπάνιο, που καθαρίζω το μπάνιο, που δκιαλέω απορρυπαντικά στο Καρφουρ, που σιδερώνω τα ρούχα του Κιλλ, που ετοιμάζουμαι να πάω έξω τζιαι πρέπει να της μιλώ όταν βάλλω μολύβι τζιαι τελικά το μολύβι μπαίνει ούλλο μέστο μάτι μου, που βλέπω ταινία τζιαι συγκεντρώνουμαι γιατί ως συνήθως πρέπει να έβρω τα νοήματα που κρύβονται βαθειά μέσα στο σενάριο, που γράφω τεστς, που μιλώ με τους τοίχους τζιαι που γενικά ΚΑΤΙ ΚΑΜΝΩ! Είπα της να με πιάνει όταν τζιοιμούμαι αλλά εν με ακούει! Σάστα τζιαι εν γυρμένα!
- Βαρκούμαι τον Κιλλ που έρκεται ούλλες τις άκυρες ώρες! Ευτυχώς ξεκινά η δουλειά του! Πάρτι τάιμ!

Πάω να δω Μπρούσκο! Όι επειδή μου αρέσκει! Απλά βαρκούμαι να ανοίξω το πισι να ποσκολιστώ με καμιά σειρά!
Όβερ!
Ιδιότροπη εκάλυψα σε;;;;;;;

Άρχισαν τα όργανα (παρτ 2)

Οι εξελίξεις τρέχουν!
'Ατε βουρούμεν να τις προλάβουμε.

Ώρα: 6:45
Τόπος: Η τάξη μου
Κατάσταση: Εξηγώ για χιλιοστή φορά με θυμωμένο τόνο πώς λύουμεν μιαν άσκηση που την εκάμαμεν δκιακόσιες φορές.
Μαθητές: Φοιτσιασμένοι (εννά μας δέρει αν το συνεχίσουμε! Ξαπολάτε τα κινητά να μεν τα σαντραολίσει)
Σκέψεις: Αν δεν την καταλάβουν τζιαι τωρά θα τους πετάξω τα κινητά τζιαι θα τους ντύσω τούβλα για το καρναβάλι.
Περιβάλλον χώρος: Πολλή κίνηση! Ενοχλεί με τούτο το πήεννε έλα.
Κιλλ: Στέλνει μου μήνυμα να φάμε στο αγαπημένο μας την Παρασκευή.
Απάντηση: Σκάσε τζιαι εξηγώ τωρά!!!

Έρκεται η γραμματέας. Ακούει με τζιαι μάλλον έπιαν την ο φόος. Χτυπά σιγά την πόρτα!
- Ναι!!!!!!!!!! απαντώ!
- Ντάγκερ μου. Όταν τελιώσεις θέλει σε το μπος (χαμόγελο).

Τελιώνει το μάθημα τζιαι βάλλω τους μιαν κάσιαν δκιάβασμα να κάμουν. Μουρμουρούν τζιαι αγριοκοιτάζω τους.
- Εν εγώ που έχω εξετάσεις σε ένα μήνα;;;;;;;;;;;;;; Α;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
- Συγγνώμη κυρία. Εντάξει! Κατεβάζουν την κκέλαν τους.
Νιώθω άσιημα. Έχω τους τρία χρόνια τζιαι λατρεύκω τους. Χαμογελώ.
- Οκ. Ακούστε. Ξέρω ότι σας πιέζω αλλά...θέλω να περάσετε ρε. Να μπορέσετε να πάτε Αγγλία. Να φύετε που δακάτω. Να ανοίξετε τα φτερά σας. Γι αυτό δκιαβάστε λλίον. Κάμετε μου τούντην χάρη.
- Κυρία είμαστε πιεσμένοι που παντού. Επελλάναν μας. Είμαστε μόνο 17.
- Ξέρω το. Αλλά θέλω να φύετε. Να ζήσετε τζιείνα που σας αξίζουν. Προσπαθείστε έστω.
- Ναι κυρία. Έχουμεν τζιαι το θεατρικό αύριο.
- Τζιαι εγώ θα είμαι πρώτη γραμμή να σας καμαρώνω.
Νιώθουν καλύττερα. Κάποιος λέει μου αστείο για του Αγίου Βαλεντίνου. Απαντώ του τζιαι φύρνεται. Η ηρεμία έρκεται τζιαι είμαστε πάλε φίλοι. Ξέρουν με άλλωστε πολλά καλά.

Πάω στο γραφείο του μπος. Είμαι χαλαρή τζιαι χαρούμενη.
- Ντάγκερ;
- Παρακαλώ.
- Εψές εσκέφτουμουν τούτα που είπαμε την Τρίτη. Αγχώθηκα.
- Μάλιστα. Τί αποφασίσατε;
- Το ζητούμενο μας σαν σχολείο της έκτασης μας είναι να έχουμε καθηγητές να αντέχουν την πίεση. Τζιαι να μπορούν να φέρνουν αποτελέσματα. Εν μπορώ να σε αφήσω να φύεις τόσο εύκολα.
- Μα αυτό εξαρτάται που σας.
- Μπορώ να μάθω τα σχέδια σου αν εμείς τελικά εν τα έβρουμε;
- Θα τα μάθετε όταν υπάρχει λόγος.
- Μάλιστα. Ανακατεύκει κάτι χαρτιά. Κοιτάζει το κομπιούτερ της.
Λοιπόν κοίτα. Τέλος του μήνα θα φκουν τα τελικά προγράμματα για του χρόνου. Θέλω να κοιτάξεις τα δικά σου τζιαι να έρτεις να μιλήσουμε για την αύξηση σου. Θέλω να είσαι τζιαι εσύ καλά αλλά τζιαι εμείς σαν επιχείρηση. Το ζητούμενο στο επαναλαμβάνω είναι να μην φύγεις. Άρα είμαι έτοιμη να συζητήσω το οτιδήποτε φτάνει να είναι στα πλαίσια της λογικής. Η αρχική σκέψη είναι αύξηση στα 10 %. Αλλά δεν θα το πούμε ακόμα αυτό μέχρι να δεις εσύ το πρόγραμμα σου και έρθεις να συζητήσουμε. Είσαι εντάξει με αυτό;
- Θα μιλήσουμε όταν πάρω το τελικό πρόγραμμα.
- Ωραία. Σηκώνεται. Ας περάσουν αυτές οι μέρες εξετάσεων και θα σε δω σε πιο σωστή βάση. Σου υπόσχομαι πως θα κάνω αυτό που πρέπει.

Την χαιρετώ τζιαι φκαίνω έξω. Πάω στην γραμματεία. Κοιτάζω που τα παράθυρα έξω. Η επόμενη μου τάξη περιμένει να μπει σε πέντε λεπτά. Στο σχολείο παντού έσιει καρναβαλίστικους στολισμούς. Δκιο μαθητές της άλλης τάξης παίζουν μάππα στο γήπεδο.Κάτι άλλοι κοιτάζουν το κινητό τους τζιαι γελούν. Μια μαθήτρια κουβαλά πράματα για το θεατρικό τζιαι τσιριλλά να την βοηθήσουν. Οι γραμματείς μάχουνται να περάσουν τις πληρωμές.  Εν ξέρω πού θα πάει. Εν ξέρω την απόφαση μου τελικά. Αλλά αν φύω εννά το πεθυμήσω τούτον ούλλο το καρκασιαλλίκι. Τελικά εν μου σπάζει τόσο τα νεύρα.
Η συνήθεια εν το πιό δύσκολο πράμα τελικά.
Τζιαι το πιό επώδυνο.

( Η συνέχεια επί της οθόνης σας)

Άρχισαν τα όργανα!

Ο κωμικοτραγικός διάλογος με το μπος.

Ώρα: 2.00 το μεσημέρι.
Τόπος: Δερμάτινος καναπές στο γραφείο της.
Κατάσταση: Πεινώ
Αιτιολογία: Του χρόνου εννά υπογράψεις ρε Ντάγκερ;;
Σκέψεις: Το παντελόνι που εφόρησα σφίγγει με τσας νομίζω. Ο Κιλλ γιατί με πιάνει τελ; Πρέπει να πάρω την Λίντα για το εμβόλιο της αύριο. Αχ στην Αγγλία επικρατεί πανικός με τόσα νερά! Η Μαριάννα μου εν καλά; Να της στείλω μήνυμα. Ούφφου έχω μάθημα με τα σπαστικά μετά! Αααα να στείλω μήνυμα στην Ντέμη να μου πιάσει την ταμπακιέρα σήμερα. Μήπως να φάω σουβλάκια που έσιει στο εστιατόριο του σχολείου; Αλλά τζιαι οι κεφτέδες εν καλοί άκουσα.

Το μπος σταματά να τηλεφωνά (άτε κόρη μου) τζιαι κοιτάζει τάχα τα χαρτιά της.
- Ντάγκερ μου!
- Παρακαλώ!
- Ξέρεις πόσο ευχαριστημένη είμαι! Τα αποτελέσματα σου ήταν πάλε εξαιρετικά τζιαι στο ερωτηματολόγιο των μαθητών έφκηκες πρώτη ακόμα μια χρονιά!
- (Φτου μου! Επιάσαν οι απειλές)! Ναι ναι ευχαριστώ!
- Θέλω λοιπόν που τα τωρά να ξεκαθαρίσουμε τί θα κάμουμεν του χρόνου. Θέλω σε φυσικά!
- (Θέλε!!) Α μάλιστα! Με τιμάτε φυσικά!
- Έχω τρομερά σχέδια για σένα! Σκέφτουμαι να σου αναθέσω αρμοδιότητες για την τελευταία τάξη. Να κάμουμεν τούτο! Να κάμουμεν το άλλο! Να ζωγραφίσουμε! Να περιχαρίσουμε!
- (Πέρκι να σιέρεσαι!) Αχα...
- Εννοείται πως είμαι περήφανη για σένα! Νιώθω σε πλέον σαν δικό μου παιδί!
- (Ε τότε γιατί εν μου διάς 5000 να πάει πάσαν κακό;;;). Α ναι; Χαίρομαι! Η μάμα μου θα χαρεί άμα το μάθει!
- Χα χα χα! Μα τούντο χιούμορ σου ρε Ντάγκερ μου! Πάντα κάμνεις με να γελώ (πάλε γλύφει με σιορ)! Λοιπόν για να μεν σε κουράζω. Ορίστε το συμβόλαιο σου! Άτε υπόγραψε να πάμε παρακάτω.

Πιάνω το τζιαι δεν το κοιτάζω καν. Θωρεί με παραξενεμένη.
- Μα εν θα το δεις; Θέλεις χρόνο;;
- Όι! Θέλω αύξηση!!!
- Τί;;; Μα Ντάγκερ μου οι εποχές εν δύσκολες!!! Πρέπει λοιπόν...
- Ναι ναι ξέρω τα τούτα! Αλλά αφού οι εποχές εν τόσο δύσκολες πώς τζιαι είχαμε αύξηση μαθητών σε όλα τα επίπεδα στο 25%;;;;
- Ε κοίτα! Εν τζιαι σημαίνει πως πληρώνουν επειδή έρκουνται! Οι εποχές λοιπόν...
- Μια χαρά πληρώνουν! Λοιπόν έκαμα υπομονή ένα χρόνο τωρά! Δέχτηκα ίσως τις μεγαλύτερες περικοπές από όλους !
- Ναι αλλά ήσουν τζιαι η πιό υψηλόμισθη!
- Ναι αλλά όταν φτάσουν οι άλλοι στο επίπεδο που κάμνω εγώ την δουλειά τότε ας απαιτήσουν τζιαι τζιείνοι αυτά που δικαιούνται. Θέλω αύξηση!!!!
- Μα καλά...οκ...δηλαδή πόσο; Εν μπορώ να πάω τζιαι πολλά πάνω!
- Θέλω 15% πάνω! Αλλιώς δυστυχώς εν θα μπορέσω...
- Μα ζητάς εξωφρενικά πράματα!!!
- Ζητώ τζιείνο που μου αξίζει!
- Μα να το συζητήσουμε ρε παιδί μου!
- Εν συζητώ! Αρκετά! Αμοίβουμαι το ίδιο με τον κάθε μιτσίν που ξεκινά φέτος τζιαι έχω 15 χρόνια πείρας! Φκάλλω αποτελέσματα με τάξεις που εν ουσιαστικά χαμένες τζιαι διάς τες σε μένα για να τις σώσω! Μαυρολαώνουμαι με τα μεγάλα τμήματα τζιαι δουλεύκω ακόμα τζιαι Σάββατα χωρίς αμοιβή! Τέλος! Σκεφτείτε το! Έχω μάθημα σε λλίο τζιαι πεινώ! Πάω να φάω! Ευχαριστώ για την πρόταση!

Σηκώνουμαι τζιαι διώ της το σιέρι μου. Κοιτάζει με θυμωμένη.
- Τελευταία άλλαξες Ντάγκερ!
Χαμογελώ της.
- Προς το καλύτερο ελπίζω!
- Μάλιστα...
- Σκεφτείτε το! Εγώ έχω άλλωστε τζιαι άλλες επιλογές για του χρόνου.
- Τί επιλογές; Να πας στον ανταγωνιστή απέναντι;;
- Δεν είναι της ώρας! Σας αφήνω μέχρι τον Απρίλιο περιθώριο να το σκεφτείτε. Καλό σας απόγευμα.

Φκαίνω που το γραφείο. Χαμογελώ της γραμματέας απέναντι. Στέλνει μου φιλί.
Προχωρώ βιαστικά προς το εστιατόριο. Νιώθω ένα βάρος να φεύκει που πάνω μου. Στο δρόμο συναντώ μαθητές μου.
- Κυρία μας!!!!!!!!!!!!
- Μωρά μου!!!!
- Εννά ρτετε στο θεατρικό το βράδυ να δείτε τις πρόβες;
- Χάνω εγώ έτσι πράματα;;

Φτάνω στο εστιατόριο. Κοιτάζω το μενού.
- Μαρία;;;; Βάλε μου κεφτέδες με ρύζι. Τζιαι χρέωστα στο σχολείο!

Breaking Bad

9 η ώρα εψές τελειώσαμε το Breaking Bad με τον Κιλλ.
Στις 11 σταματήσαμε να μιλούμε για την σειρά.
Στις 1 επήα για ύπνο.
Στις 3 κατάφερα να κοιμηθώ.

Εξηγώ γιατί.

Υπόθεση: 
Ο Walter White είναι ένας συνηθισμένος, ασήμαντος ανθρωπάκος της διπλανής πόρτας. Καθηγητής Χημείας, αδικημένος επιστημονικά λόγω της φοβερής του ικανότητας στην Χημεία από παλιούς συνεργάτες που πλούτισαν εις βάρος του, παντρεμένος, με ένα γιο με κινητικές δυσκολίες τζιαι μια κόρη να έρκεται. Δεν έχει λεφτά, δουλεύκει παρτ τάιμ σε πλυντήριο αυτοκινήτων τα απογεύματα τζιαι γενικά η ζωή του δεν έσιει νόημα. Ξαφνικά διαγνώσκεται με καρκίνο σε βαθμό 3. Οι γιατροί διούν του 2 χρόνια ζωής. Γυρίζει του! Σκέφτεται την οικογένεια του τζιαι τί θα τους συμβεί όταν αυτός πάππαλα τζιαι ψάχνει τρόπους να τους αφήσει λεφτά. Δύσκολο...
Ώσπου τυχαία ανακαλύπτει έναν παλιό του μαθητή, τον Jessie, που είναι μάγειρας μεθαμφεταμίνης τζιαι βαποράκι. Ο Walter του προτείνει συνεργασία. Να γίνει τζιείνος ο μάγειρας τζιαι ο άλλος να την πουλά. Το προιόν του γίνεται αμέσως γνωστό λόγω της απίστευτης καθαρότητας του τζιαι ο φίλος μπαίνει σιγά σιγά σε έναν κόσμο άγνωστο για τζιείνον προσπαθώντας να ισορροπήσει μέσα του το καλό τζιαι το κακό.
Η σειρά κάμνει ακριβώς τούντο πράμα. Παίρνει τον θεατή μέσα σε έναν στρόβιλο συναισθημάτων..συμπάσχεις με τον πρωταγωνιστή; Τον αφορίζεις; Τον δικαιολογείς; Θα έκαμες τα ίδια; Τί είναι τελικά το κακό; το καλό; Η ανάγκη;
Ο Walter στο τέλος παραδέχεται στην γυναίκα του ότι τα έκανε όλα όχι από ανάγκη να βοηθήσει την οικογένεια του. Αυτό άλλωστε το είχε λύσει στην δεύτερη σεζόν. Το έκανε επειδή το γούσταρε...τον έκανε να νιώθει σημαντικός..τού έδινε ένα νόημα. Έγινε βαρώνος όχι από ανάγκη. Αλλά από θέληση.

Μέσα από την καταπληκτική ερμηνεία των πρωταγωνιστών, την υπέροχη ιστορία γραμμένη από την Moira Becket τζιαι την εκπληκτική σκηνοθεσία και παραγωγή του γνωστού Vince Gilligan παρασύρεσαι να σκέφτεσαι τον εαυτό σου διαφορετικά. Να υποστηρίζεις το κακό με πάθος αλλά την ίδια ώρα να επιθυμείς μια δικαίωση (επεδή έτσι σε έμαθαν), να είσαι εναντίον της εντιμότητας επειδή απλά αυτή δεν σε οδηγεί σε άμεσες λύσεις τζιαι να φοάσαι ότι αν τελικά εσύ είσιες τις ευκαιρίες του Walter τζιαι την απίστευτη εξυπνάδα του θα έκαμνες ακριβώς τα ίδια χωρίς να υπολογίζεις τον θάνατο των γύρω σου. Τζιαι θα τα δικαιολογούσες βάση της λογικής του:
- Θα πεθάνω. Θα φροντίσω την οικογένεια μου. Δεν έχω να χάσω τίποτα.

Είμαστε αυτό που τελικά επιλέγουμε. Αυτό τζιαι τίποτε άλλο.
Είμαστε κακοί ή καλοί επειδή το γουστάρουμε τζιαι όι λόγω συγκυριών.
Απλά κάποιοι έχουν την ευκαιρία να το εκφράσουν λόγω ευκαιριών τζιαι κάποιοι όι.

Άρα είμαι ότι είμαι επειδή εγώ το δκιάλεξα.
Ναι! είχα ευκαιρίες να το αλλάξω αλλά εν το έκαμα τζιαι εδικαιολόγησα το πάνω σε οικογένεια, ανάγκη τζιαι ότι σούρτα μπορείς να φανταστείς. Εγίνουμουν χάλια για σχέσεις τζιαι εβάσιζα το στην αδικία που δέχτηκα. Λάθος! Αρέσκουμουν να ήμουν χάλια. Αρέσκουμουν να φορτώνουμαι στους φίλους μου τζιαι να κλαίουμαι. Αρέσκουμουν να μεν βρίσκω τα πόδκια μου. Όχι πια! Είμαι οι επιλογές μου! Τζιαι όσο δύσκολες τζιαι να είναι εγώ τις διάλεξα! Τζιαι εγώ είμαι ο καλός, ο κακός τζιαι ο άσιημος εαυτός μου! Οι άλλοι απλά διούν σου το ερέθισμα! Όι την αιτία της μαλακίας σου.

Το Νουνού πάντα ελάλεν πως στο τέλος όλα έρχονται σε ισορροπία.
Αυτό έγινε και στην σειρά.
Επήλθε η ισορροπία!
Τζιαι αν εσύ την απέρριπτες ή όι δικαίωμα σου.

Δεν ξέρω αν είμαι καλός άνθρωπος τελικά ή όι.
Επλήγωσα..επληγώθηκα.
Όμως ξέρω τελικά...εσυνειδητοποίησα το στο έπακρο.
Πως τελικά ότι τζιαι να έγινε έγινε από δική μου θέληση. Τζιαι να το ρίχνω στους άλλους τζιαι στις συγκυρίες δεν αρκεί πια για να καταλάβω αυτό που είμαι.

Τζιαι που τα τωρά τζιαι να πάει θα λέω τζιαι θα κάμνω ακριβώς τζιείνο που θέλω.
- Ναι του χρόνου φεύκω που την δουλειά όσο τζιαι αν θα στενοχωρήσω το μπος. Όπως με εκμεταλλεύτηκε για τα δικά της τζιαι για τα αποτελέσματα που της φέρνω έτσι τζιαι εγώ εν θα σκεφτώ αν θα την στενοχωρήσω ή όι!
- Θα λέω στην Ντέμη τζιαι στον καθένα τί με ενοχλεί τζιαι τί όι. Εν θα κάμνω υποχωρήσεις! Θέλουν να με χωρίσουν; Θέλουν να με αποφύγουν; Στο καλό! Εν θα ρίχνω τα θέλω μου για να τους κάμνω χάππι! Πρέπει να είμαι εγώ χάππι πρώτα για να μπορώ να έχω τζιαι τους άλλους! Σωστά;
- Θα ζω τα πάντα με διαφάνεια. Θα έχω πλέον ειλικρινείς σχέσεις. Σχέσεις που θέλουν εμένα τζιαι όι την Ντάγκερ που νομίζουν πως είμαι; Άρα σόρρυ! Εν θα ξαναφκώ έξω με κανέναν απλά που υποχρέωση τζιαι για το θεαθήναι!

Have I broken bad?
Or have I just woken up?

I will be the judge of that! 

Αγαπημένη φώτο

Γενικά εν μου αρέσκει να φωτογραφίζουμαι! Φακκά μου επειδή εν έχω φωτογένεια τα γέρημα! Άρα εν έχω τζιαι πολλές φωτογραφίες να μου αρέσκουν! Πάντα εζήλευκα την ιδιότροπη που ακόμα τζιαι μόλις ξυπνήσει να φκάλει φώτο εννά φκει κούκλα γαμώτο! Ή τον Κιλλ τον αχώνευτο που μιαν φορά ήταν τέλια γέρημος τζιαι έφκαλα τον για να γελάσω...τελικά εν τζιείνος που εγέλασε γιατί ήταν κούκλος πάλε! Σκατά!

Η πιό αγαπημένη μου φώτο μέχρι πρόσφατα εν μια που έφκαλα Αγία Νάπα με τον γιο της κολλητής (τον μεγάλο μου έρωτα). Έχω την πάντα φέις τζιαι καμαρώνω την γιατί είμαι τουλάχιστον υποφερτή! Άλλωστε εν μια φώτο που με αγκαλιάζει τζιαι εν φυρμένος τζιαι θυμίζει μου τόσα πολλά!

Πριν κάτι Κυριακές επήαμεν με τιν ιδιότροπη τζιαι τον Κιλλ βόλτα τα μωρά μας στο Κάβο Γκρέκο! Ο Κιλλ έσιει 5, εγώ την Λίντα φυσικά τζιαι η ιδιότροπη τον Ρομέο! Ήταν τόσο όμορφα! Ο Κιλλ εβούραν όπως τον πελλόν τζιαι ετράβαν τους νούρους τους τζιαι τζιείνα επροσπαθούσαν να τον πιάσουν. Σε μια φάση εχτύπησε ο Μπάμπης (ένα λαμπραντόρ του Κιλλ) λλίο το πόδι του τζιαι επιάσαμεν τον αγκαλιά με τον Κιλλ να το δούμε. Εγονατίσαμε τζιαι εβάλαμεν του νερό. Πίσω μας ακριβώς ήταν η υπόλοιπη κλίκκα τζιαι στο φόντο έβλεπες το απέραντο γαλάζιο. Πιάνει λοιπόν η ιδιότροπη το κινητό της τζιαι όπως είμασταν κάτω φκάλλει μας στο ξαφνικό. Τζιαι ως εκ θαύματος έφκηκα καλή! Η φώτο αποθανάτισε μας με τον Κιλλ να γελούμε αγκαλιά με τον Μπάμπη αυθόρμητα τζιαι πίσω μας ακριβώς να είναι ούλλοι οι άλλοι τζιαι να κοιτάζουν την κάμερα. Τζιαι φυσικά η θάλασσα..ήρεμη..απέραντη..να μας αγκαλιάζει. Βασικά άρεσεν μου τούτο το άξιππα της φάσης. Το γέλιο του Κιλλ. Τζιαι την Λίντα να έσιει απλωμένο το πόδι της πάστο σιέρι μου τζιαι να κοιτάζει την κάμερα. Αν το σχεδιάζαμε εν θα έφκαινε καλύττερη.

Εσείς;;;

Χρόνια μας πολλά αγάπη μου

Έφτασεν η ώρα λοιπόν!

Να μάθετε με πάσα λεπτομέρεια την γνωριμία μου με την Ντέμη.

Αφού επρήσετε τα αυτιά μου τζιαι εκάματε εκατόν εικασίες περί γεγονότων!

Ένεκα λοιπόν της επετείου μας αποφάσισα (τζιαι αφού πήρα την άδεια της άλλης πλευράς να σας εξιστορήσω το μέγα αυτό γεγονός)! Χαρήκατε α;;;

Από πού να ξεκινήσω τωρά...ΟΚ..που την αρκή νομίζω εν το πιό λογικό.

2008: Ήμουν Θεσσαλονίκη σχεδόν ένα χρόνο. Πλήρης, ευτυχισμένη...με φίλους, εξόδους, διακοπές. Η Ντέμη είχε μόλις μετακομίσει εκεί για τους ίδιους λόγους. Δουλειά και σχέση. Άκουσα για την κουβέντα επειδή η κοπέλα της ήταν που την παρέα αλλά εν έδωκα τζιαι πολλή σημασία. Μιαν νύχτα ήταν να πάμε σε ένα μαγαζί κάπου στην Παύλου Μελά. Εγώ εδούλευκα ως αργά γιατί είχαν εξετάσεις οι μαθητές μου τζιαι εκάμαμεν έξτρα άρα θα επήεννα μετά. Άλλωστε εδούλευκα πολλά κοντά. Κατά τις 11 αντάκωσα να πάω. Ήμουν πολλά κουρασμένη αλλά σόρρυ ρε φίλε Παρασκευή βράδυ ήταν να κάτσω έσσω;; Όι λαομόν! Έφτασα στο μαγαζί τζιαι είδα την παρέα στο βάθος. Έκαμα νόημα στην σχέση μου ότι έπρεπε να πάρω ένα τηλέφωνο στην Κύπρο την κολλητή τζιαι να με περιμένουν. Εστάθηκα λοιπόν έξω τζιαι εμίλουν. 

Τότε έιδα την Ντέμη πρώτη φορά. Αεράτη, με τζιείνο το υπέροχο μαλλί να ανεμίζει, να μιλά με μιαν φίλη της τζιαι να φύρνεται.

-          Γουάου...εσκέφτηκα..πόσο όμορφη είναι.

Είδεν με που την έχασκα τζιαι ντράπηκα. Γύρισα που την άλλη τζιαι συνέχισα να μιλώ. Η κολλητή εκατάλαβε ότι κάτι με τάραξε τζιαι ερώτησεν με.

-          Φίλη; Λαλώ της....μόλις είδα μια οπτασία.

-          Σύνελθε, λαλεί μου! Οπτασία εν η σχέση σου!

-          Ξέρω το! Απλά ΟΚ τούτη είσιεν κάτι. Εν μπορώ να σου το εξηγήσω.

Όταν έμπηκα μέσα είδα την οπτασία να μιλά με την σχέση μου.

-          Όου μάδερ φάκερ!! Εννά με καρφώσει!!!

Πλησιάζω με σιεσμένο ύφος τζιαι με το χαμόγελο του μαλάκα τζιαι η σχέση μου αρπάσσει με που το σιέρι χαρούμενη!

-          Από δω η Ντέμη!!! μου κάνει! Η σχέση της τάδε!

Ααααααααααα....ουυυυυυυυυυ...άνοιξε πέτραααααααααααααααααααα!!!!

-          Χάρηκα Ντέμη!

-          Κι εγώ, μου κάνει χαρούμενη. Η Κύπρια δεν έισαι;

-          Ναι ναι αυτή!

-          Έχω ακούσει!

-          Όλα είναι ψέματα!

-          Χα χα! Ε όχι και όλα! Ότι είσαι καλό παιδί είναι;

-          Κανένας δεν είναι τόσο καλός!

Δεν απάντησε. Απλά με κοίταξε. Φορούσε ένα μαύρο αμάνικο πουλόβερ τζιαι τζιην. Χαμογέλασε τζιαι έφυεν. Επήεν στην σχέση της. Ούλλη την νύχτα εν εξαναμιλήσαμε. Αλλά για ένα περίεργο λόγο συνέχεια εθώρουν να δω τί κάμνει. Αν χορεύκει, πώς χορεύκει, αν πίνει, τί πίνει...Σε κάτι μέρες την είχα ξεχάσει...έτσι απλά.

                                                    

2009, καλοτζιαίρι: Δεν την έβλεπα σχεδόν καθόλου. Άλλη περιοχή τζιείνη.. άλλη εγώ. Άλλες ζωές. Μόνο την σχέση της έβλεπα αραιά τζιαι πού επειδή έρκετουν σπίτι να μας δει. Η Ντέμη σπάνια. Τζιαι όποτε έρκετουν εγώ έλειπα σε δουλειά. Άκουα τα νέα της αλλά ως τζιαμέ. Κοντά στο σπίτι μας είσιεν ένα ταβερνάκι με το πιό ωραίο ψάρι της Θεσσαλονίκης. Μιαν νύχτα παραγγείλαμε τέικ αγουέι! Επήα εγώ να το πιάσω. Με το που έμπηκα μέσα είδα την. Ήταν μαζί με συναδέλφους. Τζιαι ακόμα πιό όμορφη από όσο εθυμούμουν. Αγκάλιασεν με τζιαι άρκεψε να με ρωτά τα νέα μου. Χάρηκα τόσο ξαφνικά που την έιδα...τζιαι ήμουν χαρούμενη για μέρες. Μάλιστα έστειλα της τζιαι μήνυμα να της πω πόσο χάρηκα που την είδα. Απάντησε αμέσως:

- Κι εγώ Κυπριωτάκι. Μην χαθούμε πάλι.

Κι όμως..χαθήκαμε.

Τον Μάιο του 2011 επέστρεφα στην Κύπρο οριστικά. Με την σχέση μου μείναμε φίλες. Ακόμα είμαστε..Χωρίσαμε από το 2010 αλλά μείναμε μαζί για οικονομικούς κυρίως λόγους. Άλλωστε θα έφευκα. Τελευταία εβδομάδα πριν φύω ήρτεν η Ντέμη να με αποχαιρετήσει. Ήταν στενοχωρημένη γιατί ήδη τα πρώτα σύννεφα με την σχέση της αρκέψαν να την καταπιέζουν. Πριν φύει έκαμε κάτι πολλά περίεργο. Αγκάλιασεν με σφιχτά τζιαι όταν είδε πως η πρώην σχέση μου εν κοίταζε εψιθύρισεν μου:

-          Μην φύγεις...

Για μέρες μετά εσκέφτουμουν αν είχα καταλάβει σωστά. Όταν πλέον είμασταν μαζί ερώτησα την τζιαι είπεν μου πως το είπε αλλά εν εκατάλαβε ποτέ γιατί. ¨Ηταν αυθόρμητο.

2012 καλοτζιαίρι: ¨Ημουν με την όμορφη διακοπές Θεσσαλονίκη. Μέναμε στο σπίτι της πρώην και νυν κολλητής. Η Ντέμη ήρτεν να μας δει με την σχέση της που πλέον ήταν στα χωρίσματα. Έκατσεν πολλά λλίον. Ένιωσα τόσο καλά που την είδα. Τζιαι αφού θα μετακόμιζε πίσω στην Αθήνα κατάλαβα πως πλέον εν θα την ξαναδώ. Το παράξενο ήταν πως με κοιτούσε περίεργα όσο ήταν τζιαμέ. Με μιαν μελαγχολία...Εν το καταλάβαινα τότε...Μετά που τζιαιρό πάλε ερώτησα την. Απάντησεν μου με ειλικρίνεια όπως κάμνει πάντα άλλωστε:

- Γιατί ήσουν με άλλην. Αμάν! Μια φορά να είσαι μόνη δεν γινότανε;

2013 Φεβρουάριος: Μιλώ με την Ντέμη που φέις συνέχεια τους τελευταίους δυο μήνες. Λέω της τα πάντα με την όμορφη. Λέει μου τα δικά της. Η ανάγκη μου να της μιλώ κάθε μέρα μεγάλωνε συνέχεια. Αρχές Φεβρουαρίου εν άντεξα άλλο. Μπήκα στο φέις αποφασισμένη. Με το που την βλέπω ονλάιν χτυπώ της. Θυμούμαι πως ούτε καν της είπα τα τυπικά! Απλα:

- Ξέρεις...σε σκέφτομαι συνέχεια. Και όχι φιλικά!

Τα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν ήταν μια κόλαση. Εκοίταζα την οθόνη σαν σε όνειρο. Έκαμνα σενάρια για το τί θα μου πει..πώς να απολογηθώ για την πατάτα που επέταξα..πώς να προσποιηθώ ότι επερίπεζα την. Βλέπω την να γράφει...Κλείνω τα μάθκια μου τζιαι φοούμαι να τα ανοίξω. Σηκώνουμαι τζιαι περπατώ μέστο σπίτι νευρικά. Πάω στο πισί..κοιτάζω..γράφει:

-          Τελικά το είπες (χαμόγελο). Κι εγώ! Κι εγώ το ίδιο. Νομίζω πάντα σε σκεφτόμουνα. Απλά δεν ήξερα να το εξηγήσω. Θέλω να έρθω να σε δω..να τα πούμε από κοντά! 

....................................................................

-          ΚΙΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ΕΙΠΕΝ ΜΟΥ ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

-          Ο Ανάν;;;; Εδέχτηκεν την λύση που του πρότεινες;;;;

-          Μα πόσο ηλίθιος!!!!!!!!!!!!!!

-          Χα χα χα!!! Κατάλαβα! Έρκουμαι να μου τα πεις που κοντά! Είμαι χαρούμενος μωρό μου!

Χρόνια μας πολλά!!!! Ένας δύσκολος χρόνος! Αλλά με απίστευτες στιγμές! Απίστευτη χαρά! Τζιαι ίσως τις πιό όμορφες μέρες της ζωής μου! Στο Ναύπλιο! Θυμάσαι;;;;

Επεθύμησα να περπατήσουμε πάλε κάτω που βροχή..τζιαι να μου λαλείς ότι πιό όμορφο καιρό δεν είδες ποτέ!